Freek’s Flitsen (3)

Het is woensdag 18 april.  In totaal zitten er nu 52 jonkies. Morgen ga ik bij Albert de laatste groep van ongeveer 10 stuks ophalen. Het zijn de jongen van de tweede ronde. Twee stuks gaan er vrijdagochtend naar Eijerkamp. Zijn bestemd voor de Kroatie-race.

Afgelopen weekeinde had ik de duiven los. Zaterdagochtend zaten er twaalf stuks van hok 1 een beetje te lanterfanten in de tuin en rond het hok. Ze waren voor de vierde keer buiten en hadden al wat rondgefladderd van hok naar klep en van klep naar tuin. Dan wordt het tijd om ze de lucht in te jagen. De oudste groep van 28 stuks vloog strak geformeerd rond en ik joeg met een regenbroek op een lange stok de jonkies van hok 1 de lucht in. Kris kras vlogen ze in alle richtingen door het luchtruim. Het was rond koffietijd zaterdagochtend en ik hoopte dat ma havik ook aan de koffie zou zitten. Niet dus!  Het ongecontroleerde vliegen van jonkies die voor het eerst echt de lucht in slaan trekt haviken aan als een magneet. Binnen een halve minuut vloog ze boven mijn hok en zette de aanval in op een onschuldig piepertje.  Zwaaiend met de regenbroek en schreeuwend leidde ik haar van de prooi af. Een beetje verschrikt leek ze het hazenpad te kiezen. Met rustige vleugelslag en quasi nonchalant vloog ze in een omtrekkende beweging in noordelijke richting. Ik hield haar scherp in de gaten en zag dat de jonkies van hok 1 nog in alle richtingen her en der rondvlogen. De oudere jongen maakten zich uit de voeten. Ineens dook ze als een komeet naar beneden. Spectaculair om te zien en net te ver weg om de havik met lawaai te verontrusten. Het betekende het einde van de loopbaan van een van de beide steenrode Bricoux-duifjes van Natural!

Op werkdagen laat ik de jongen niet los. Het liefst zou ik de duiven ’s ochtends om 07.00 uur los willen laten en ’s avonds om 17.00 uur binnen willen roepen. Dat deed ik in 2009 bij mijn herstart en voor de duiven is dat het allermooist. Ze worden “streetwise”, je houdt de hokken schoon en de duiven hebben volop zuurstof. In 2009 liet ik ze gewoon los als de vluchtduiven over kwamen. Ik had er toen 21 en verspeelde er 7 aan de roofvogel. Overdag zaten ze in de acaciaboom van de buren. Dat was net een apenrots. Eind mei nam ik ze op een zaterdag mee naar Arendonk in Belgie en toen ik thuis kwam zaten ze allemaal te wachten op hun “apenrots”. Ik wist, dat zoiets kon. Een jaar eerder nam Jose twee late jongen van het jaar ervoor mee naar Maastricht. Ongeringde exemplaren, die gewoon aten en dronken bij de kippen. Nooit een mand gezien en toen bij wijze van experiment naar Maastricht op een zaterdag. Geloof het of niet, maar beide duiven vonden hun hok terug!  Eentje dezelfde dag en de ander de volgende ochtend. Late jongen die nooit een mand zagen!!!!

De “ruige methode” is in mijn ogen proefondervindelijk de beste manier om jonge duiven (over) te houden. In de praktijk is het een ongeschikte methode. Veel liefhebbers zouden ruzie krijgen met de buurt. Ook met je weduwnaars kom je in de problemen. In mijn geval gelden die problemen niet. Voor mij is het roofvogelprobleem de reden waarom ik het niet aandurf. Nadat de duiven enkele keren buiten waren geweest onder mijn supervisie in het weekeinde, trok ik enkele weken geleden op maandagochtend de kleppen open. Gewoon naar het werk om half acht en bij thuiskomst rond 17.00 uur zou ik de balans opmaken. Dat viel zwaar tegen. Vier stuks miste ik er. Ik wist genoeg. De “ruige methode” kost teveel veren. Ma havik zou zich binnen de kortste keren alleen nog richten op mijn erf, waar ze een voerplek van zou maken.  Nu laat ik de duiven op ongeregelde tijden los en alleen op dagen, dat ik niet hoef te werken. Zo probeer ik de hachelijke maanden maart, april en mei door te komen. Misschien lukt het in juni om te beginnen met de “ruige methode”?  As ut niet ken zoas ut mut, mut ut zoas ut ken!

Hoe hou je de duiven gezond op deze manier? Het voedingsinstinct wordt niet ontwikkeld als ze niet hele dagen los zijn. Daarom probeer ik de natuur op het hok te brengen. Om de andere dag iets in het drinkwater. Een keer per week een jodiumproduct als “de Reiger” of “Aviol” en verder “Naturaline” of “Forte Vita”, afgewisseld met water met knoflook en/ of appelazijn.
Over het voer gaat regelmatig vlierbessensap. Laat ik een nachtje intrekken. ’s Ochtends gaat er soms wat yoghurt of karnemelk over het voer en de zaak wordt rul gemaakt met afwisselend pikkoek, leem, tuinturf, vitamineral en/ of biergist. Dierlijke eiwitten (a.p.f.) mag je niet onderschatten schreef kenner Arie v.d. Hoek!
Of via het voer, of via het drinkwater wordt dus de kropinhoud lichtelijk aangezuurd. Zo probeer ik het geel en coli voor te blijven. Niet curatief achter de feiten aan lopen, maar preventief de gezondheid in balans houden. Ook gekiemd voer, wat bijzondere enzymen en vitamines bevat, helpt de zaak in evenwicht te houden. Voor het hok heb ik enkele rijen bieslook geplant. Opvallend hoe vaak de duiven daaraan pikken! Gewoon met boerenverstand de natuur een handje helpen. En als ze toch ziek worden?  Dan laten uitzieken indien mogelijk (weerstand opbouwen) en als de vluchten naderen een deskundige dierenarts raadplegen!  Duiven die als eerste een nat neusje hebben, makkelijk het geel krijgen en altijd met elk kwaaltje meedoen kun je het best elimineren. De beste duiven zijn de gezondste en vitaalste. Daar moeten we mee verder.

En mooie stamkaarten?  Laat je niet op het verkeerde been zetten. Vrijwel al mijn duiven hebben mooie stamkaarten!  Toch weet ik nu al, dat er maar een paar bruikbare duiven tussen zitten.  Momenteel ben ik gecharmeerd van een 100% Koopman. Komt van Henk Berentsen. Als een pitbull verdedigt hij zijn schapje en dat zie ik graag. De voorouders zijn een vermogen waard en hebben tientallen eerste prijzen en N.P.O.-overwinningen behaald. Misschien gaat hij de boeken in als mijn eerste topper van Koopman-origine?   In de club mogen we 15 duiven opgeven voor de Derby-vlucht. Voor 1 mei op te geven bij Joke of Hillie.  De prijzen worden op zondagochtend na de vlucht uitgereikt bij een “Vroege Vogels-ontbijt”. Clubgenoot Frits van Brummen is de geestelijke vader van dit initiatief. Heel gezellig.  Mijn vader was de voorbije jaren van de partij met zijn onafscheidelijke accordeon. Dat is geschiedenis, want vader overleed enkele maanden geleden plotseling op 86-jarige leeftijd. In december verwelkomden we de gasten bij het jubileumfeest van de fondclub “IJsselstreek” nog bij binnenkomst met onze accordeons. Toen wist ik niet, dat het ons laatste gezamenlijke optreden zou worden ……
De 15 duifjes voor de “Derby” geef ik pas op 30 april op. Vorig jaar zette ik een duif op de lijst die een uur na het versturen van de lijst al opgepeuzeld werd door de havik, vandaar.

Bij de keus van de 15 duifjes laat ik me wel leiden door herkomst, niet door afkomst. Ze komen overal vandaan en ik zal proberen om de lijst van 15 representatief te laten zijn!  Verstand heb ik er trouwens niet van. In 2010 speelde ik in de club 1 t/m 6 op de derbyvlucht. Niet eenvoudig als je tegen o.a. Joke en Martin Geven, Jan de Ruiter en hok Romein speelt. Bij die zes zat trouwens geen enkele derby!  Dan heb je er dus totaal geen kijk op en kun je de lijst net zo goed door loting m.b.v. een chimpansee samenstellen. Een handige aap verslaat de beste beursgoeroe!
Helaas heb ik geen chimpansee, dus zet ik mijn  100% Koopman als eerste op het lijstje van 15. “Kleine Dirk” dankt zijn bestaan aan een “Kannibaal” en Gerard Koopman is lang niet gek …..