Freek’s Flitsen (4)

Het is woensdag 27 juni. Over 16 dagen gaan de duiven op hun eerste prijsvlucht!  Of ze er klaar voor zijn? Als ik zeg: “Ik denk het niet” druk ik me nog optimistisch uit!  Door het steeds bijzetten is er een leeftijdsverschil van ongeveer 10 weken tussen de oudste en de jongste duif.  Of het er mee te maken heeft, kan ik niet bewijzen, maar er sluimert steeds coli. Veel duiven hebben het overwonnen, maar zo nu en dan gaat er een duif dood. Eergisteren ging ik naar duivendierenarts Nanne Wolff in Wezep. Hij constateerde tricho en schreef tevens fc mix voor tegen coli. Ik had de duiven veelvuldig los en stelde vast, dat de houtduiven in de tuin verre van fris zijn. Waarschijnlijk hebben ze het geel overgebracht op de postduiven.  Vliegen willen ze momenteel helemaal niet, dus  staan de duiven aan een colikuur gevolgd door een geelkuur. Tot heden hadden ze nog geen enkele medicatie gehad, maar nu de vluchten naderen moet ik wel ingrijpen!

Door de paramixo-enting (1 juni), de pokkenenting met het borsteltje (8 juni) de sluimerende coli en het gebrek aan vlieglust, zijn de duiven nog nauwelijks van huis geweest.  Vorige week bracht ik ze naar Hall  (5 km) en zaterdagochtend naar Dieren (10 km). Beide keren raakte ik 1 duif kwijt (“Karla” en “Jeffrey”). De laatste keerde waarschijnlijk wel huiswaarts, maar bij aankomst werd ie opgewacht door twee haviken!  Ik had de kleppen gesloten, omdat ik de duiven gezamenlijk wilde afvoeren. Alles ging de lucht in toen ze de haviken ontwaarden en de groep keerde aan flarden terug, waaruit ik mijn conclusies trek.

Ook heb ik een deel van mijn duiven enkele keren meegenomen naar mijn werk in Warnsveld (5 km). Ik liet ze enkele uren staan met de waterbakjes aan de manden om ze vervolgens door leerlingen te laten loslaten. Dit verliep zonder problemen. Al met al een zeer slechte voorbereiding tot nu toe, maar je kunt geen ijzer met handen breken. Als de duiven fit zijn en goed trainen is het een lust om ze af te richten. Hapert er iets aan de vlieglust en gezondheid, dan kun je beter thuis blijven of de duiven met een makkelijk klusje opzadelen vanaf een bekende plek dichtbij.  Dan leren ze toch om te gaan met de stress van de mand en je hoopt dat ze leren drinken in diezelfde mand.

Op 10 juli is mijn jongste duif precies 12 weken oud. Volgens Ad Schaerlaeckens de minimale leeftijd om te spelen. Het betreft “Puck”, die enkele dagen na “Coco” en “Beauty” geboren werd op het hok van Albert.
“Puck” komt uit een 12-jarige zoon van de nestzus van “Garfield”. Vorig jaar had ik “Guus” eruit, die o.a. een tweede in de A.C.C. vloog. Uit deze “Guus” heb ik dit jaar de zusjes “Beyonce” en “Ducky Duck”, alsmede de doffer “Homer” van de eerste ronde. Ik hoop, dat ze de eerste vluchten overleven! “Puck” is op zijn eerste prijsvlucht net oud genoeg. Ik kan me herinneren, dat ik in het verleden wel vaker met jongen van minimale leeftijd speelde en soms met succes. Onrijpe duiven zijn minder vurig. Ze puberen niet en concentreren zich op thuiskomen, zonder gehinderd te worden door verliefdheden e.d.

We houden de moed erin. Mensen die me kennen, weten dat ik niet snel de handdoek gooi. Na regen komt zonneschijn, toch?  Ik wens U allen veel geluk op de jonge duivenvluchten. Dat geluk begint met vlieglust en gezondheid van Uw duiven. Vervolgens is een goede voorbereiding van groot belang. Het een is afhankelijk van het ander. In mijn geval betekent dat : “As ut niet ken zoas ut mut, mut ut zoas ut ken”. We zullen zien of en waar het schip strandt. We houden U op de hoogte en als het hier helemaal niet wil, dan wens ik U toch gewoon meer succes!

Wordt 2012 voor mij dus een fiasco met de jonge duiven?  Dat moeten we afwachten. Het ziet er niet rooskleurig uit, maar ik denk altijd positief. Met verduisteren stop ik vanaf 1 juli, ik krijg na volgende week wat meer tijd en ik hoop dat de twee kuurtjes aanslaan en het tij keert.  In de week voor de eerste prijsvlucht hoop ik de duiven toch nog tot Ravenstein te kunnen africhten. Momenteel heb ik nog precies 50 beschikbare jongen, een ernstig coligeval (“Youssouf”) en een duif die niet vliegen kan (“Jan”). Om met Bennie Schrijver senior te spreken: “Het kan veel slechter allemaal”. Ook aan de woorden van wijlen Jan de Visser denk ik vaak:  “Zolang het niet je laatste tegenslag is, is er nog niets verloren”.  Wordt vervolgd!