Isendoorn Competitie (7)

Het is vrijdag 13 juli. Dat moet een ongeluksdag worden, zullen pessimisten zeggen. De weersvoorspelling voor zaterdag is niet best. Toch moet je optimistisch blijven. De temperaturen liggen laag voor de tijd van het jaar. Dat is gunstig voor de duiven. Bij 30 graden en oostenwind wordt de eerste prijsvlucht gegarandeerd een slagveld. De hitte in de duivenwagens is bij warm weer extra groot. Duiven hebben nog meer behoefte aan water, maar …. veel jonge duiven zullen door stress en gebrek aan ervaring de drinkgoten niet vinden.

De duiven gaan naar Meer (B). Voor mij ongeveer 122 kilometer. De afstand ligt in centimeters nauwkeurig vast voor ieder hok. Er is westenwind voorspeld. De eerste duiven zullen, vooropgesteld dat ze gelost worden tussen de buien door, misschien wel 100 kilometer per uur halen. Dan zijn de bijdehandjes die de goeie koers volgen met een uur en een kwartier thuis! Zover is het echter nog lang niet.

Gisteren met duivenvriend Martin Geven uit Bussloo op pad geweest. Martin zegt steevast, dat de jonge duiven minimaal drie keer in Ravenstein geweest moeten zijn. Pas dan kun je zeggen dat je voorbereiding goed is geweest. In het spel met de jonge duiven is Martin een tovenaar. Wie kampioen van vereniging, kring en regio wil worden, komt de combinatie Martin & Joke Geven ieder jaar opnieuw tegen! Met Martin kan ik het goed vinden. We delen dezelfde passie en gedrevenheid. Op het moment, dat de duiven gelost zijn zijn we concurrenten en willen we winnen. Daarna zijn we weer maatjes. Zo moet het. Duivensport speel je vooral MET elkaar.

Om 10.15 uur was ik in Bussloo. Martin had zijn ploeg al in drie maanden klaar gezet. Ik had 43 duiven bij me. De ploeg van Martin & Joke is ongeveer even groot. Oud-clubgenoot Jan Voskamp was op visite. Via zijn broer is Jan bij de duiven betrokken. Zelf golft hij tegenwoordig veelvuldig, maar over duiven “beppen” doet hij nog steeds graag. Joke nodigde me uit voor een bakje koffie, want het weer was nog lang niet geschikt. De vooruitzichten waren echter goed. Om 11.30 uur zaten Martin en ik in mijn Berlingo. Zeven grote manden passen echt niet in een kofferbak! Op weg naar Ravenstein. Onderweg nog een paar fikse buien, maar in Ravenstein aangekomen was de lucht blauw met gezonde witte wolken. Zonder dralen lieten we de zeven manden om beurten los. Bij het loslaten gaf ik Martin “Ozzy”, “Zippie” en “Tommy” in handen. De eerste twee komen uit een ingeteelde kleinzoon van “No Limit” (beste doffer van Nederland in 2006 WHZB en BOTB en de beste pointeur die Martin & Joke ooit hadden), die ik in 2011 bij Martin haalde. “Tommy” is een zoon van “Jurriaan”. Deze duif kreeg ik in 2009 van Martin & Joke, toen ik hen vertelde dat ik na een afwezigheid van zeven jaren weer met duiven wilde gaan spelen. Dat moment vergeet ik nooit. Martin toonde gewoon oprechte emotie toen ik het meedeelde en beloofde spontaan wat jonge duiven. Dat “Jurriaan” een half jaar later gekroond zou worden tot beste jonge duif van club, kring, regio en afdeling, was een onvergetelijk wapenfeit en een bezegeling van onvoorwaardelijke wederzijdse vriendschap!

Ravenstein verliep vlot. Toen we aankwamen in Bussloo waren de doffers thuis volgens Joke. De duivinnen zouden vlot volgen. Bij me zelf was het eveneens vlot gegaan. Bij thuiskomst stond het display op 34. In werkelijkheid telde ik 39 duiven. Vijf stuks waren er niet geconstateerd. Ik had echter gezien op het display dat veel duiven in dezelfde seconde binnen gekomen waren. Waarschijnlijk massaal over elkaar heen buitelend door de gaten van de spoetnik, zoals ze geconditioneerd zijn. Ook “Bruno” was weer niet geklokt, terwijl hij toch echt een nieuwe chipring om had gekregen. Ik pakte hem uit het hok en liet hem opnieuw over de invliegklep lopen. Meteen volgde een “piepje” en stond hij in het display. Niks aan de hand dus. Zaterdag zullen ze niet met tientallen gelijktijdig binnen vallen!

Na een kwartiertje volgde “Hickstead”. Blijkbaar had ze de vorige Ravenstein (etmaal weg) nog niet helemaal verwerkt en had ze onderweg moeten lossen. Twee uren later volgden “Vladimir” en “Saartje”. Van “Twitter” is geen spoor te bekennen. Weer eentje minder. Jammer! De vliegploeg voor Meer bestaat dus uit 42 stuks.

Naschrift (1): “Twitter” heeft toch nog de thuishaven weten te bereiken!!
Naschrift (2): De eerste wedvlucht is vanwege het slechte weer afgelast, volgende week “nieuwe ronde, nieuwe kansen!!”

Een eerste prijs wordt beloond met een taart. Voor de beste 5 duiven over alle vluchten zijn er mooie prijzen!