Isendoorn Competitie (11)

’t Is zaterdagavond. De duiven in Grimbergen zijn vandaag niet gelost vanwege het weer. Uitgesteld tot zondag dus. Daar zit ook iets goeds in. Door een extra nacht mand leren de duiven drinken in de auto. Vaak zie je op de eerste Frankrijkvlucht met twee nachten mand duiven de bietenbrug op gaan doordat ze niet gedronken hebben in de wagen. Vooral bij warm weer en kopwind zakken zulke duiven dan vreselijk door het ijs en moet je afwachten of ze terugkeren. Nu met minder warm weer en waarschijnlijk staartwind morgen, zullen zelfs de niet-drinkers kans hebben om thuis te geraken. Je herkent ze bij terugkomst meteen: afgetekend duiken ze het hok in en zuigen meteen een halve drinkpot leeg op het hok. Ik ga er morgen op letten. Duiven die niet kunnen drinken in de wagen, gaan niet naar Peronne. Die zet ik terug op de natour met 1 nacht mand. Over veeertien dagen wil ik de vliegploeg sowieso splitsen. Een deel maakt het jonge duivenprogramma af en een deel gaat mee op de natour.  Tussen Breuil le Vert en Mantes la Jolie wil ik de gehele ploeg spelen op de natour. Daar zit namelijk een extra week tussen. Rust roest echter. Jonge duiven moet je aan de gang houden!  Gedurende drie zaterdagen speel ik dus twee vluchten op een dag in twee ploegen.

“Joyce” is morgen eerstgetekende. Ik schoof haar een etmaal voor de inkorving een nepeitje onder en daar werd ze erg opgewonden van. Jonge duivinnen hebben soms moeite om op eieren te komen. Dat heeft met leeftijd te maken. Door ze een eitje onder te schuiven bescherm je ze tegen zichzelf. “Happy Bird” is tweede getekende. ’t Is altijd een puzzel om de getekenden aan te wijzen. Duiven die de voorgaande week van voren vlogen komen in aanmerking, maar soms laat je je leiden door de conditie bij inkorving. Duiven die superstrak zitten, mooi roze borstvlees hebben, warme schone pootjes, krijtwitte neusdopjes e.d. verraden hun vorm. Ook de stand van de slagpennenrui speelt een rol. En natuurlijk datgene wat je waarneemt op het hok. Een duif die smoorverliefd is of net een nieuw territorium heeft, heeft een extra stimulans om hard te vliegen.  Toch speelt ervaring van de liefhebber een grote rol bij het aanwijzen van de favorieten. Een supergemotiveerde duif vliegt dikwijls te ver door bij wind op de staart. Een trucje werkt vaak beter bij kopwind!

“Popo” was zo glad als een aal bij de inkorving. Ook “Homer” was er helemaal klaar voor, net als “Beyonce”.  “Ducky Duck”, het zusje van “Homer” en het nestzusje van “Beyonce” vond ik weer minder.  Sommige duiven worden mooier tijdens het transport, anderen lopen juist terug in vorm. Altijd weer spannend wie er voor een verrassing zorgt, want met 44 duiven mee heb je 44 kansen!

Vrijdagavond was ik na het inkorven in Twello dubbel druk. Eerst in de laadploeg van “Steeds Verder”. De duiven moesten geladen worden in het kringwagentje van de A.C.C. uit Apeldoorn. De laadploeg zorgt ervoor dat de manden afgelood, de labels bevestigd en de duiven geladen worden, maar ook dat er weer lege manden klaar staan in de rijdende bokken. Het vuile karton wordt eruit genomen en de manden worden met ontsmettingsmiddel uitgespoten. Daarna de inkorfruimte aanvegen en vervolgens ging ik met clubvoorzitter Jan Groot Koerkamp naar Wezep.
Onze vereniging moest twee mensen leveren voor het overladen aldaar. Ik was er nooit eerder geweest, want voorheen gebeurde het overladen in Deventer bij onze vorige vervoerder. Regio 1 en regio 2 van de Gelders Overijsselse Unie (GOU) vervoeren dikwijls samen en nu kwam ik erachter dat regio 1 een eigen emplacement met grote loods heeft in Wezep.
Meerdere grote opleggers van de GOU (speciaal voor postduivenvervoer gebouwd), worden ingezet voor de ophaalroutes langs verenigingen. Ook kleinere wagens voeren hier hun duiven aan en alles moest geladen worden in twee opleggers die naar Grimbergen zouden gaan. Bij aankomst stelden we ons voor aan de andere laders. Mensen van de Veluwe en uit Zwolle die ik niet kende. Gelukkig was er een kantine en een koffieautomaat. Er werd meteen flink “gemolken”, want wildvreemde duivenmelkers hebben gesprekstof in overvloed. Na een poosje klonk het sein “laden” en binnen de kortste keren waren er zo’n 20 mensen druk in de weer met volle en lege manden.  De twee grote rolsteigers bleken onmisbaar, ondanks de aanwezigheid van enkele lange mannen. Rond middernacht was de missie voltooid. Onze handen waren grijs van aluminiumstof van de boxen. Na toiletbezoek en handen wassen, wachtte er verse koffie en een enorme doos met overheerlijke broodjes voor de hele laadploeg. Een bijzondere ervaring en goed om te weten hoeveel werk er moet gebeuren voor een prijsvlucht met postduiven!  Nu maar hopen, dat de duiven op zondag gelost kunnen worden en niet alle werk voor niets is geweest.

Leerlingen die de uitslagen willen bekijken moeten “compuclub” intoetsen.  Afdeling 8 is de GOU.  Dan zoeken onder “regio 2” en vervolgens “kring 3”. Hier vind je ’s avonds na de vlucht de complete uitslag.  Lossingsberichten op zaterdag vind je op teletekst. Ga naar SBS 6 en toets pagina 861. Dan zie je hoe laat afd.8/ GOU regio 2 gelost is.