Freek’s Flitsen (8)

Het vliegseizoen zit erop!   Tijd om de balans op te maken. 
In mijn geval betekent dat z.s.m. de duiven van jaargang 2012 naar hun bestemming brengen en het vlieghok leeg opleveren.
Op 3 maart (Voorjaarsbeurs) arriveerde de eerste duif en tot 7 mei werden er in totaal 73 duiven in ontvangst genomen.  Op de eerste prijsvlucht korfden we 44 stuks in. Het hok was toen echt helemaal leeg.
De volgende dag zaten er in de namiddag weer 44 in een lauw bad. Een geweldige ouverture met de kringzege en een hoog prijspercentage. Geen enkele reden tot klagen.
Vorige week gingen er nog 30 naar Morlincourt.  Onze asduif “Homer” hadden we thuis gelaten, alsmede “Tuck” die te ver in de rui was.
Halverwege de prijsvluchten kregen we te maken met coli. “Popo” stierf binnen een etmaal. Vier andere duiven werden ziek, maar knapten na een weekje ziekenboeg weer op. Even was er een “dip” in de prestaties, maar dit duurde kort en geleidelijk presteerden de duiven weer beter.  Op de laatste reguliere vlucht eindigden we zoals we begonnen: met een overwinning!
Van roofvogels hadden we tijdens de vluchten slechts incidenteel last.  De aanvallen van de havik in maart en april kostten ons de meeste duiven. Tot half mei vormden ze een plaag, die naar schatting 20 duiven de kop kostte. Tijdens het vliegseizoen was de havik soms een bondgenoot. Tijdens de broedperiode van de haviken, die waarschijnlijk half mei begint, is het risico van roofvogels beperkt. Het havikvrouwtje zie je tot half juli nauwelijks. Daarna komt ze weer in beeld. Of ze is trager na de lange broedperiode, of de duiven zijn sneller en meer ervaren. Feit is, dat de duiven in juli en augustus wel regelmatig opgeschrikt worden door haviken, maar daar veel beter mee omgaan. Vaak zien ze hem of haar van ver naderen en dan slaan ze op de vlucht. Als de duiven rond het huis vliegen, proberen ze boven de havik te blijven in gesloten formatie. De havik zelf merkt ook, dat de duiven geen gemakkelijke prooi meer vormen en kiest in deze tijd voor de weg van de minste weerstand; in de vrije natuur loopt en vliegt genoeg jong spul. Door de aanwezigheid van roofvogels trainen de duiven soms beter!

Duiven die tijdens het vliegseizoen moeite hebben om gezond te blijven, daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Vaak zijn het de duiven die niets presteren. Ook afgelopen seizoen maakte ik korte metten met “nietsnutten”. Mensen die mij volgen of kennen, weten dat ik niet snel naar medicijnen grijp. Van wijlen Jan Suijkerbuijk (37 jaar leermeester en duivenvriend) leerde ik, dat je hard moet zijn als de situatie erom vraagt.  Wie duiven met allerlei kuurtjes en medicijnen gezond moet houden, moet uitkijken naar andere duiven is mijn stellige overtuiging.

Na vier seizoenen komt er nu zicht op de eigen mogelijkheden en beperkingen. Ook zie je, dat geen jaar hetzelfde is. We lopen de jaargangen even door:

2009:  Het jaar van kriebels en … de verrassing.
De “Belgencompetitie” binnen de club was de aanleiding. Ineens kreeg ik weer zin om met duiven te spelen.
Martin & Joke Geven waren heel blij met mijn terugkeer na 7 duifloze jaren en ze boden me spontaan een stuk of zes “piepers” aan. Daaronder “Jurriaan” die het tot 1e asduif van de GOU en 2e in de nationale WHZB-competitie bracht.
Al spoedig werden de vriendschapsbanden met Albert aangehaald en de oude combinatie werd nieuw leven ingeblazen.  “Jurriaan” verhuisde als eerste en enige naar ons gezamenlijke kweekhok.

2010:  Het jaar van bevestiging en succes met Eijerkampduiven.
Ik moest bevestigen, dat het geen “beginnersgeluk” was geweest. Dat lukte, mede dankzij twee prima “testduiven” van Hans en Evert Jan Eijerkamp. Als je zes duiven mag testen en twee ervan blijken echte postduiven te zijn, dan mag je niet klagen.  Ook Henk Berentsen uit Warnsveld leverde een echte postduif.
“Franz”  2e asduif  regio 2 GOU  (Eijerkamp)
“Jose”  3e asduif  regio 2 GOU  (Henk Berentsen)
“Gijs”  4e asduif  regio 2 GOU  (Eijerkamp)
Na overleg met de kwekers, verhuisden de bovenstaande drie bewezen doffers naar ons gezamenlijke kweekhok.  Ook “Rod Argent” (zoon van “Jurriaan”) mocht blijven.

2011:  Het jaar van de teleurstelling
Een rampzalig vliegprogramma (G-vluchten). Desondanks begonnen we met een kringzege op een extreme openingsvlucht (“Johan”) en er volgden nog een paar uitstekende vluchten. Toen ging het kaarsje uit.  Zat er schimmel in het stro dat we op dat moment verversten?  We landden weer met beide benen op de grond! Drie doffers werden goedgekeurd voor ons kweekhok:  “Guus”, “Nico Jan” (zoon “Jurriaan”) en “Johan”. Deze laatste rode Bricoux verkregen we via kweekstation Natural.
Tot mijn verbazing beschikte Albert nog over een zoon uit de nestzus van wereldkampioen “Garfield”.  Elf jaar oud, maar nog zeer vitaal. Zijn enige jong in 2011 (“Guus”) presteerde  met o.a. een tweede prijs in de kring naar behoren. Een lichtpuntje in een teleurstellend seizoen!

2012:  Het jaar van herstel en openbaring
Ons gezamenlijke kweekhok had nog maar weinig rendement opgeleverd, maar ik was optimistisch toen ik de tweede ronde ophaalde. Voor het eerst kon Albert ongeveer 50% van mijn hokbezetting leveren en ik zei hem vooraf, dat het weleens zijn jaar kon worden. Alle duiven kregen voor de vluchten een naam toebedeeld van leerlingen van mijn school.  Om er een wedstrijdelement in te brengen loofde ik prijsjes uit. De “Isendoorn Competitie” was via de site van week tot week te volgen.  In het algemeen klassement voeren de door Albert gekweekte duiven de boventoon. “Homer”, die 1e asduif van regio 2 GOU zou worden, is gekweekt uit “Guus”.  De nummers 2,3 en 4 in het algemeen klassement zijn kleinkinderen van “Jurriaan”.  Ere wie ere toekomt: nummer 5 en 6 zijn afkomstig van Henk Berentsen uit Warnsveld, die de duivinnen “Charly” en “Twitter” kweekte.  En “Pip”, die twee keer een eerste prijs won, is afkomstig van GOU-voorzitter Bram Scherpenzeel.

Oplettende lezers zien, dat er over duivinnen niet gesproken wordt. Op de een of andere manier zijn het bij mij altijd doffers die het mooie weer maken. Op ons kweekhok zitten vrijwel uitsluitend bewezen doffers.
De duivinnen zijn vaak aangekocht. Daar wilde ik het afgelopen jaar verandering in brengen. “Ducky Duck”, het jongere zusje van “Homer” overigens, opende het vliegseizoen met een eerste plek in de A.C.C.  en verder deden de duivinnen “High School Radio”, “Twitter”, “Charly”, “Joyce”, “Victoria” e.a. het zeker niet slecht.  Geleidelijk moeten bewezen duivinnen de aangekochte duivinnen vervangen. En wat niet snel rendeert als kweker zeilt eruit, want er is maar plek voor 12 kweekkoppels.
Voor komend jaar willen we ons richten op stamvorming. Na vier jaar experimenteren weten we in grote lijnen waarmee we verder willen, op welke duiven we kunnen rekenen en welke duiven wel of geen kweekwaarde hebben.  Albert heeft daarnaast zijn eigen duiven. Daarmee is hij druk in de weer. Er is de afgelopen zomer een nieuw hok gebouwd en we hopen, dat Albert daarvan volgend jaar al de vruchten gaat plukken. Pas als de trein op de rails staat en gaat rollen, kan Albert gericht selecteren.
Werk genoeg aan de winkel, maar dat houdt het juist spannend en boeiend.

Vanaf deze plek wil ik alle kwekers van “testduiven” bedanken voor de prettige samenwerking en het in mij gestelde vertrouwen. Albert wil ik feliciteren met het kweken van de beste jonge duif van regio 2 van de GOU en bedanken voor zijn toewijding als verzorger van onze gemeenschappelijke kwekers. Op naar 2013!