Gezondheid en weer spelen onze junioren parten!

woensdag 24 juli

Meteen met de deur in huis vallen: de derde prijsvlucht werd voor ons een deceptie!  Een week eerder leek het lek boven; een mooie uitslag en alles thuis.  Hoe anders was het afgelopen zaterdag. Pas om 14.00 uur kregen de duiven de vrijheid in Tongeren (ongeveer 160 km). Voor junioren geen fijn tijdstip. Eerst de hele ochtend wachten en dan ’s middags de hitte in met overwegend noordoost in de wind en mogelijk stroken met zware bewolking. Wie nog niet gedronken had, was op voorhand geklopt, zo veel was duidelijk.
Met moeder Toos, Albert, Yvonne, Rinie en Jose zaten we onder de parasol te wachten.  Tegen vieren trok ik mijn overall aan, zette de helm op en liet het lokkertje droog oefenen, onderwijl de lucht afspiedend. Rinie is dan net zo rusteloos als ik en het speculeren over te halen snelheden is dan al volop begonnen.  Rond 16.15 uur keken we elkaar bezorgd aan. Ze hadden er moeten zijn!
Pas 10 minuten later meldde zich de eerste duif. De jonge rode doffer was wat zenuwachtig en bleef nog even rondtoeren. Het moment om het lokkertje in de strijd te gooien. Dat hielp en om 16.26.05 was de kleinzoon van onze “Oude Knoedel” geconstateerd. Vervolgens moesten we vijf minuten wachten op de opvolger en daarna weer vijf minuten op nummer drie. Dat zinde me niet en achteraf was het een veeg voorteken! 
Om een lang verhaal kort te maken; ’s avonds misten we nog 15 van de 42 ingezette junioren en dat was een tegenvaller. Op zondag keerden er nog zes retour en vervolgens op maandag nog twee, maar dat spoelde de vieze smaak van deze vlucht niet weg.

Hok van slag

Als duiven een of twee dagen te laat thuiskomen, zeker bij extreem warm weer, zijn ze van slag. De ene laatkomer is echter de andere niet.
Maandagochtend rond 7.00 uur kregen we onze voorlaatste thuis en dat was een “scheermes”. Op karakter en op zijn tandvlees bereikte hij de thuishaven, maar het arme diertje was zo leeggevlogen, dat hij de avond niet haalde. Om 10.00 uur arriveerde onze laatste. Deze zoon van “Jurriaan” zag er relatief nog goed uit en heeft nu na twee dagen herstel alweer praatjes.  Toch is je hok van slag. De laatkomers hebben nog geen zin om flink te trainen en de sfeer verandert als bepalende duiven wegvallen. In mijn geval zijn er ook koppeltjes verbroken. Nestjes waren er nog niet, maar wel zijn er koppeltjes onvrijwillig verbroken. Zelfs een compleet koppeltje mis ik.  Als duivenliefhebber weet je, dat je soms afscheid moet nemen. Toch laat het je niet onberoerd, als je duiven waar je enkele maanden dagelijks mee in de weer was, ineens niet terugziet.

Selectie van kweekduiven

Nu we drie vluchten gehad hebben, maak je onwillekeurig een tussenbalans op.  Uit sommige koppels ben je (vrijwel) alles kwijt en uit andere koppels (vrijwel) niets. Als uit een bepaalde duif, na meerdere malen omkoppelen, er na drie kweekseizoenen geen overtuigende adelbrieven overlegd kunnen worden, is zijn of haar lot bezegeld!  GJB heeft het over “wegvliegers”. Hij bedoelt dan duiven gekweekt uit dure naamduiven, die via internet verkocht worden, maar die al meerdere generaties niet deugen als kweekduif. Iedereen weet wat we bedoelen; er is veel geld voor betaald en dat wil men terug verdienen.  Er zijn echter ook bewezen vliegduiven, die absoluut geen kweekpotentie hebben.  Met diverse partners geven ze nazaten die niet in de schaduw kunnen staan van hun ouders!  Zet sentimenten overboord en neem afscheid van “moeilijke kwekers”.  Ze zorgen enkel voor teleurstelling!  Ook wij hebben zulke “moeilijke kwekers”. De jongen behalen niet de prijzen die de ouders vlogen, ze worden als eerste ziek, of keren gewoon niet retour.  Bij twijfel probeer ik me in te leven in het gedachtengoed van mijn goede vriend wijlen Jan P.  Suijkerbuijk.  Als dat lukt, is het lot van de twijfelaar snel bezegeld!

Duiven opnieuw niet fit

In de aanloop van de vierde vlucht zie ik, dat de duiven opnieuw niet tiptop zijn. Gisteren zag ik dat de rode ’71 meteen na de training afstormde op de drinkpot in de tuin. Deze drinkpot is bestemd voor eventuele nakomers van Tongeren en voor vreemde duiven die hier, net als bij U, rondscharrelen.  Vanochtend ging deze rode als eerste zitten en ik zag, dat er iets haperde aan deze duif die zaterdag gewoon (na de prijzen) terugkeerde. Hij was wat kortademig en smekte met zijn snavel. Op zijn ondersnavel zag ik aan de binnenkant een bruine zwelling.  Tricho, difterie, pokken? Er gaat van alles door je heen. Ik besloot om meteen de specialist te bellen. In mijn geval kom ik dan terecht bij Nanne Wolff in Wezep.
De rode ’71 zit op hok 1/2 en dit hok kwam in de problemen vorige week vanaf Ravenstein. Ik beloofde U om speciaal te letten op de verrichtingen van deze duiven op de prijsvlucht Tongeren. Die waren ronduit teleurstellend.  Toen er ongeveer 15 thuis waren, was er op hok 1/2 slechts 1 duif teruggekeerd!  De moeizame lapvlucht was dus geen toeval, maar een indicatie van naderend onheil.  Helaas was dokter Wolff met vakantie en daarom besloot ik clubgenoot en dierenarts Maurits Bosgoed te consulteren.  Maurits speelt voor het derde jaar (na twee jaar onderbreking vanwege verhuizing) met jonge duiven en doet dat erg verdienstelijk.  Hij kent nauwelijks verliezen en dat alleen is al bijzonder. Helemaal duidelijk is nog niet wat er aan schort, maar de rode ’71 zit na behandeling in afzondering en uiteraard hou ik zijn hokgenoten goed in de gaten. Hok 1/2 krijgt rust, evenals de laatkomers van Tongeren. Komende week is dokter Wolff terug van vakantie en ik wil eerst met zekerheid weten wat de duiven eventueel onder de leden hebben.  Voor komende zaterdag korf ik een klein ploegje.

Geen chagrijn

Duivensport is voor mij hobby.  Ook al vinden sommige mensen mij een specialist in het jongeduivenspel, ik hoef niet tegen elke prijs de schijn op te houden als het even niet loopt. Ik werk gewoon op school, ben met niemand getrouwd (zelfs niet met Jose, al ben ik haar wel trouw) en probeer vooral te genieten van de omgang met mijn duiven en met sportgenoten.  Voor Albert geldt hetzelfde.  Hij verdient zijn geld als sporthalbeheerder en heeft duiven als hobby. We hebben vertrouwen in ons gezamenlijke kweekhok, maar stellen proefondervindelijk vast, dat niet al onze kweekduiven dit predicaat verdienen. Daar moet je eerlijk en realistisch in zijn. Echte kwekers moet je met een lampje zoeken en ik heb geen zin om in eigen sprookjes te geloven.  Met Jose heb ik een bindende afspraak gemaakt; mocht ze me betrappen op chagrijn, onsportief gedrag of iets dergelijks na een mindere prijsvlucht, dan stop ik meteen met de duivensport!  Ik mag wel een beetje stil zijn, analyseren wat fout ging en er openlijk over praten met sportgenoten of met haar.
Gelukkig ging er geen crisis aan de afspraak vooraf. Ik kwam zelf spontaan met het voorstel, omdat ik in voor- en tegenspoed voor mijn plezier duivensport wil bedrijven en niet voor mijn chagrijn!
Soms is er euforie, vaak is het genieten geblazen en soms is het “ploeteren”.  Martelen en mieren, zoals het in het dagelijks leven ook weleens gaat.  Momenteel gaat het met de duiven niet van een leien dakje, maar ik probeer het niet als een probleem te zien, maar als een uitdaging om de zaak weer op de rails te krijgen. Liefst met natuurlijke middelen. Zo gaf ik de duiven vandaag rode bietensap en rammenas (rettich) uit eigen tuin, na een tip van Jan Onstenk uit Loenen. Jose en ik genoten vandaag ook zelf van de rettich, die verrassend gemakkelijk te verbouwen is. Ook de kippen smulden van de geraspte rammenas.  Zo houden we de moed erin en hopen, dat er voor de jonge duiven hier en bij U spoedig betere tijden aanbreken ……

Blijven geloven in je duiven en jezelf!

donderdag 18 juli

Na de totale miskleun van ondergetekende op de allereerste jongeduivenvlucht is het zaak het hoofd koel te houden. Wat ging er mis?  In mijn geval wist ik waar de pijn zat en daar kun je naar handelen!Sommige liefhebbers reageren heel vreemd na een teleurstellende vlucht.  Laten meteen de moed zakken. Zoeken excuses en zondebokken. Daar dien je niemand mee, vooral jezelf niet!
In mijn eigen omgeving heb ik in de persoon van Martin Geven een prachtig voorbeeld.  Martin is een echte winnaar en zulke types staan meteen op, ook al krijgen ze een linkse directe of een kaakslag. Als het minder gaat schakelt hij meteen niet een, maar drie tandjes bij.  Hokken of systeem veranderen, een kuurtje, of desnoods alle dagen van de week lappen. Nooit versagen! Een duivensporter moet het incasseringsvermogen van een bokser hebben.
In onze club is een nog vrij jonge herstarter actief.  Bij het zelf africhten verspeelde hij op zekere dag 20 veelbelovende duifjes waar hij veel tijd en energie ingestoken had. Een enorme domper!
Het kostte hem enige tijd om de draad weer op te pakken en over de teleurstelling heen te komen.  Afgelopen woensdag nam ik, voor ik naar mijn werk ging,  naast mijn eigen duiven die van Dennis mee naar Ravenstein. Misschien stapt hij op de derde jongeduivenvlucht alsnog in, want zijn junioren doorstonden de proef glansrijk!  Ook de duiven van Joke & Martin Geven nam ik mee.  Als de kopduiven de trek maken, heb je aan Joke & Martin prima maatjes om de trek mede te bepalen.
De africhting verliep niet helemaal zoals verwacht. Ik liet de duiven mand voor mand met enige tussenpoos los. De duiven vertrokken vlot van de losplaats. Alleen de laatste mand, met duiven van hok 1/2 van mezelf, vertrok in de verkeerde richting. Deze duiven waren het duidelijk onderling oneens. De groep viel grotendeels uit elkaar en hun thuiskomst verliep onregelmatig en nam veel tijd in beslag. Het is het hok waarvan het dak niet van isolatiepanelen voorzien is.  Toeval of een slecht voorteken?  Zaterdag zal blijken hoe de vork aan de steel zit.

Supervlucht

De tweede jongeduivenvlucht verliep buitengewoon goed.  Van de 42 ingekorfde duiven hadden er 34 nog nooit een nacht in de mand gezeten!  Laksheid van de liefhebber die het zichzelf aanrekent.  Er zat echter wel een filosofie achter. Vanwege de jeugdige leeftijd van mijn junioren (de laatste werd 11 mei gespeend) en de coliperikelen kwam ik in tijdnood. Zet je de duiven een nacht in de mand als ze coli en daarna ornithose hebben, dan verhoog je de stress en vergroot je de ellende. 
Helemaal lekker voelde ik me niet afgelopen zaterdag.  De mokerslag van de eerste mislukte prijsvlucht (er onderdoor!) was ik nog niet helemaal te boven.  De duiven werden verwacht rond 12.30 uur.  Moeder Toos, mijn trouwste supporter, had ik al om 12 uur uit Twello opgehaald.  Compagnon Albert en zijn Yvonne waren ook van de partij, evenals jeugdvriendje Rinie Vos. Rinie en ik zijn al een halve eeuw duivenmaatjes. We woonden bij elkaar in de buurt en hij had post- en sierduiven op zeer jonge leeftijd. Samen voetbalden we, zochten kievitseieren in het voorjaar en …. rommelden met duiven.  Vaak gingen we op zondagochtend op de fiets naar Apeldoorn.  Aan de Wormseweg woonde destijds van Harten, die handelde in allerlei dieren, waaronder postduiven.  In de zomermaanden zaten er soms honderden duiven, Duitsers, Belgen, Engelsen en natuurlijk Nederlandse duiven. Sommigen droegen een gummiring ……  Samen zochten we de mooiste duiven eruit en kochten die voor enkele guldens. Prachtige herinneringen en oude vriendschappen roesten niet. Rinie heeft voor de aardigheid al zeker een halve eeuw duiven rond de woning vliegen en het onderlinge contact is nooit helemaal verloren gegaan.   In de week voorafgaand aan de tweede prijsvlucht kwam Rinie aanwaaien.  Als muskusrattenvanger is hij niet gebonden aan kantooruren. “Ik heb je gemist afgelopen zaterdag. Normaal breng je geluk, nu was het helemaal niks”, zei ik met gespeelde verontwaardiging.  Rinie was verbaasd en keek me hulpeloos aan. Zijn gezicht sprak boekdelen en ik wist dat hij er bij de tweede vlucht bij zou zijn.  “Ik zal je zaterdag niet teleurstellen”, beloofde ik hem en vertelde dat de duiven aardig herstelden en een opgaande vormcurve lieten zien.
Terwijl Jose, moeder, Albert en Yvonne rustig keuvelden over koetjes en kalfjes, werd mij de grond te heet onder de voeten. Het was inmiddels 12.25 uur en ik had berekend dat ze er elk moment zouden kunnen zijn. Op het bordes achter de schuur tuurde ik met Rinie een gat in de lucht.  We hadden nog geen duif gezien. Ineens zag ik op grote hoogte een duif die triomfantelijk begon te klapperen.  “Daar komt er eentje”, schreeuwde ik terwijl ik met een lokkertje in de hand stond te wachten op het juiste moment van gooien.  De duif was wat zenuwachtig door een luidruchtig klimmend vliegtuig. Al snel kreeg hij gezelschap van een tweede duif en vanuit mijn ooghoeken zag ik meerdere duiven overkomen.  Toen de duiven aanstalten maakten om te landen, gooide ik het lokkertje.  Deze vloog rechtstreeks naar de spoetnik en ik zag dat er inmiddels zes duiven de landing inzetten.  Binnen 9 seconden waren ze geklokt en binnen 6 minuten waren er nog 12 geconstateerd, waaronder de bovenste drie van de inkorfstaat.

Melden

Steeds Verder heeft een eigen site, waarop elke zaterdag de duiven gemeld kunnen worden.  Albert is een belangrijke pion in het meldgebeuren. Nu hij er toch was, liet ik hem de eerste duif inbrengen.  Al snel wist hij te melden, dat team Romein me zou kloppen. “Leuk voor John”, riep ik als een boer met een klein beetje kiespijn.  Enige tijd later verscheen Max Slinkman als eerstgeplaatste op de meldlijst. Iedereen was het erover eens, dat dit een mooie opsteker was voor onze trouwe penningmeester. Later zou blijken, dat Max de eerste prijs pakt in de regio.  Nog mooier! Je moet echter niet alleen kijken naar wie jou voor zit, maar ook naar wie je achter je laat.  In dit geval o.a. Joke & Martin Geven, “runner up” Maurits Bosgoed en “good-old” Jan de Ruiter. 
’s Avonds kijk je natuurlijk naar de uitslag bij Compuclub en ik zag, dat Steeds Verder sterk domineerde in de A.C.C.   Met 7 duiven bij de eerste 10 was ik uitermate tevreden, maar ik besefte dat we deze dag alles mee hadden.  Genieten van het moment, maar wel nuchter blijven. Cor Buis, met zijn laatste seizoen in dienst van Hillie bezig, zegt het altijd treffend:  “Na een vette komt een magere”. Na een goede uitslag komt vaak een mindere!

Zwaar weekend

Op eigen hok hadden we ’s avonds 41 van de 42 ingezette duiven thuis.  De laatste arriveerde zondagochtend.  Ook bij andere liefhebbers waren de jonge duiven redelijk goed gekomen.
De midfondvlucht Meaux werd een eclatant succes voor onze duivenvrienden Martin & Joke Geven.  In de kring 1 tot en met 7.  Na het onaangewezen vitessekampioenschap halen ze nu op overtuigende wijze het onaangewezen midfondkampioenschap in de regio binnen.  Als ik op maandagavond de duivenkrantjes kom bezorgen op de recreatieplas, komt Joke met een verse moorkop van bakker Toet bij de thee/koffie.  Een leuke traditie, in het leven geroepen door Gerrit van Looijengoed, als vaste supporter van de familie Geven! Gerrit, compagnon, buurman en rechterhand van wijlen Henk Gerritsen, woont tegenwoordig op een flat. De duivensport loslaten kan en wil Gerrit niet. Om die reden is hij bij thuiskomst van de duiven meestal bij Joke en Martin te gast.
In Zuid gaat de overwinning naar Hans en Evert Jan Eijerkamp.  Een zoon van “Olympic Vivian”, die vorig jaar zo geweldig presteerde. Erik Plant wordt goede tweede en zet met zijn bescheiden vliegploeg een indrukwekkende serie neer. Erik begint met twee jaarlingen rechtstreeks uit “Blauwe Garfield”!  Ook Appie Jurriens doet weinig voor Eijerkamp en Plant onder.
In onze club gaat de zege van Orange naar Jan Ketelaar. Oud-Voorstenaar Adriaan Aalpoel pakt net als een week eerder een teletekstnotering.  Van de fondmannen hoor je, dat de hitte en noordoostenwind te machtig zijn voor veel fondkleppers.  Een zwaar weekend derhalve.

Natuurlijke voortzetting

Na het medisch ingrijpen vorige week, ben ik inmiddels weer op de natuurlijke toer. Vanochtend vlierbes over het voer en karnemelk (dierlijk eiwit). Goed roeren en vervolgens verse kruiden uit de tuin door het voer kloppen. Een flinke hand fijn gesneden bieslook, een handje gesneden oregano, peterselie en bloemen van de Oost-Indische kers. Tenslotte een klein beetje pikkoek en biergist door het voer kloppen om de zaak wat ruller te maken.  In de drinkpot een eetlepel “Fles van Gust” en enkele druppels “De Reiger elixer”. Op de dag van inkorving schoon water en gewoon voer.  De duiven trainden vooral in de vroege ochtend naar wens en ik vertel volgende week hoe de derde vlucht verlopen is. Niet versagen, blijven focussen. Het vliegseizoen is maar kort.  Succes allemaal!