Geen laatste SFC- vlucht Creil

Donderdagochtend was ik nog van plan in te korven voor Creil, ondanks de slechte weersvoorspelling. Toen ik de duiven binnen riep na de ochtendtraining, zag ik tot mijn schrik een gevalletje “one-eye-cold”. De betreffende duif heb ik meteen verwijderd, evenals een andere doffer met vochtige neusdoppen. Het waren geen favorieten en dan ben ik er snel mee klaar. Het is ornithose en besmettelijk en dan weet je genoeg: niet inkorven!
Zonder te kuren lijkt het onheil voorbij. De duiven kunnen naar Albert.

Geen boze reacties

Een zekere Jan-Willem (noot webmaster: Jan-Willem Steenbergen, Zutphen) reageerde instemmend op mijn vorige “Focus”. Verder geen boze reacties uit Zutphen of van elders. Dat wil niet zeggen, dat iedereen instemt met mijn visie aangaande vlieglijnen. Ik heb niet de wijsheid in pacht. Wel heb ik enig recht van spreken. Wie kan zeggen dat hij jarenlang in zowel de kring Zutphen, de kring Deventer, als de kring Apeldoorn gespeeld heeft? Dit op vier verschillende adressen, op zowel zolder- als tuinhokken en met pannengedekte puntdaken als met golfplaatgedekte zadel- c.q. lessenaardaken. Mijn duiven haalde ik veelal in de kring Zutphen. Van wijlen Piet Steenbergen kreeg ik goeie duiven en via Eijerkamp kwamen er meubel-, koop- (website) en testduiven. Onder de testduiven zaten de beste exemplaren. Succesvol was ik ook met duiven van Bertus Camphuis. De beste duiven haalde ik bij Bertus samen met mijn goede vriend (37 jaar vriendschap!) wijlen Jan Suijkerbuijk. Met een dochter van de “Autowinnaar 01” en een zoon van de “Wonderboy 05” hadden we het meeste geluk. “Garfield”, “Oude Knoedel” en “Texas Homer” stammen in rechte lijn uit deze duiven! Ook het bloed van “Witpen 75” van Cees Suijkerbuijk stroomt door de aderen van onze duiven. Toch gaat niet alle eer naar de kring Zutphen. De inbreng van wijlen Henk Gerritsen en zijn rechterhand Gerrit van Looijengoed mag niet onvermeld blijven. Een duivin uit het wonderkoppel “10 maal 20” drukte duidelijk haar stempel. Ik zeg dat uit de grond van mijn hart, al denk ik nu ook meteen aan het overheerlijke gebakje van bakker Toet dat Gerrit van Looijengoed maandagochtend meebracht naar Joke & Martin en wat ik daar ’s avonds met smaak verorberde. Het koppel “10 maal 20” was een kort leven beschoren.
De ’10 ging al snel verloren, maar had in korte tijd vier fantastische zonen op de wereld gezet. De 01, 02, en twee keer 09. De ’01 was asduif van de hele GOU en zijn drie broers waren echte pointeurs die zelden misten en gemakkelijk de kop pakten. We kunnen het Henk helaas niet meer vragen, maar ik denk dat hij in zijn leven geen beter kweekkoppel bezat. Een volle zus van die vier musketiers (Meulemans x Janssen) is de moeder van “Garfield”!

Wisselvallig seizoen

Veel liefhebbers zullen spreken van een dramatisch seizoen voor de jonge duiven. Op de specifieke jonge duivenvluchten werden overal gigantisch veel junioren verspeeld. Ook wij deelden in de malaise. Vooral in de aanloop naar de eerste prijsvlucht raakten we veel jonge duiven kwijt. Hoewel we niet veel konden africhten vanwege de jeugdige leeftijd van onze jongen (mislukt experiment), waren we er iedere africhting een stuk of vijf kwijt. Vijf keer africhten betekent dus 25 duiven verspelen. Dan gaat het hard.
Op de eerste prijsvlucht gingen we er volledig onderdoor. Nooit eerder meegemaakt! Onze duiven bleken ornithose en tricho onder de leden te hebben. Noodgedwongen moesten we tegen onze principes in kuren. Daarna wisselden goeie en slechte vluchten elkaar af. Lossen zonder de kring Zutphen heeft voor ons negatieve gevolgen gehad voor de vlieglijn. Daar ben ik heel eerlijk in. Voorheen kwamen onze duiven meestal via de “IJsselroute”. Nu we losten met Noordoost en soms gezamenlijk met Noordwest, zagen we een verlegging van de trek in westelijke richting. Clubgenoot Jan de Ruiter was zelfs bang, dat zijn duiven verkeerde gewoontes (vliegen via Gelderse Vallei) zouden aanleren en hield zijn duiven op een gegeven moment zelfs in. Vooral vanaf Pommeroeul (vijfde jonge duivenvlucht) kwamen vrijwel al onze junioren uit het noordwesten retour met een teleurstellende uitslag als gevolg. Is vliegen op de natour met jonge duiven een goed alternatief? Onze clubgenoten Annet Jutten en John en Gerrit Nieuwenhuis deden het, maar dat was geen succes. Ook Eijerkamp liet de jonge tour schieten en korfde de vroege jongen in op de natour. Van Erik Plant, waar ik dinsdagavond een laat jonkie ophaalde uit zijn “Blauwe Garfield-lijn”, vernam ik dat ook Eijerkamp heel veel jongen verspeelde op de natour en om die reden niet korfde voor SFC-vlucht Creil.

Geen echte toppers, wel leuke duiven

Echte toppers hadden we niet in 2013. Dat zie je ook bij de asduiven terug. We kweekten vooral veel rommel, net als iedereen. Ook uit onze “Oude Knoedellijn” kwamen veel matige en slechte duiven. Tot 2012 was zijn rendement betoverend. Vijf nazaten en vijf goeie duiven (eersteprijswinnaars en asduiven). Eigenlijk weet je vooraf dat geen enkele duif dat rendement vasthoudt. Kinderen van onze stamvader (13 jaar oud!) hadden we niet dit voorjaar. Wel een aantal kleinkinderen en vooral achterkleinkinderen. Ik schat dat ongeveer 30 jonge duiven van lichting 2013 zijn bloed voerden. Daaronder 4 stuks die voldoening gaven. “Albert” is een levenslustige, prachtig gebouwde atleet. Hij boekte een regiozege en was tevens onze eerste duif van Mantes la Jolie. “Rinus” is een kleinzoon die ook voldoening schonk. Onze eerste duif van de eerste Tongeren en een week later de tweede plaats in de regio. Zijn broer “Piet” bleef ongepaard, maar was een regelmatige prijsvlieger en onze tweede duif op Mantes la Jolie. De vierde nazaat uit de “Oude Knoedel” is “Teun”. Een sterk gebouwde atleet die ongepaard een keer 1: 200 vloog op de natour en verder vanaf Meaux een eerste vloog in de kring (2e in de regio). De vijfde duif die ik wil vermelden is “Bram”. Een duif op een bon van GOU-voorzitter Bram Scherpenzeel. Een sterke jongen, die het vooral met twee nachten mand goed deed. Deze vijf doffers komen op ons gezamenlijke kweekhok.

Duivinnen altijd minder

Gek genoeg zijn het bij mij altijd de doffers die het mooie weer maken. Vrijwel altijd krijg ik een doffer voorop en als ik er vier tegelijk kreeg waren het prompt vier doffers. Elk jaar hetzelfde liedje. Toch heb ik een jong met 8 prijzen en dat is toevallig een duivin. Een goede serieduif, die ook aangewezen puntjes sprokkelde, maar nooit echt de kop pakte. Echt opgewonden word ik daar niet van. Twee kweekkoppels gaven zowel in 2012 als in 2013 een goed rendement!

Stamvorming

Onze “Oude Knoedel” is vooralsnog onze beoogde stamdoffer. Komend jaar kunnen we voor het eerste twee duiven tegen elkaar zetten die beiden afstammen van onze “O.K.” Kunnen we aan stamvornming gaan doen. Dat is een nieuwe uitdaging! Probleem op dit moment is, dat 80% van ons duivenbestand witoger is. Daar moeten we in de nabije toekomst iets aan doen. We gaan voor versterking komende winter letten op rijkgekleurde geelogers met ogen uit het boekje. Natuurlijk moeten ze meer hebben dan alleen mooie ogen!

Freek en Albert na de Regio-zege door “Albert-609”
Freek toont onze beoogde stamvader, de 13-jarige OK!

Prettige sfeer

Hoewel we op het laatst met z’n zessen inkorfden binnen “Steeds Verder”, was de onderlinge sfeer voortreffelijk. We waren aan elkaar gewaagd, gaven elkaar tips en stimuleerden elkaar. Max, als gelouterd voetbaltrainer, overtrof zichzelf met twee overwinningen (waaronder een regiozege) en twee keer zilver. Henk zat elke week vroeg, John pakte twee keer een overwinning en deed het vooral de eerste zes vluchten voortreffelijk, Maurits was vluchtwinnaar en blonk uit met hoge prijspercentages en bij al dit geweld vielen Martin & Joke en ondergetekende niet bovenmatig op. Uiteindelijk werd de combinatie Geven onaangewezen kampioen en ondergetekende aangewezen kampioen, maar van overheersing was dit seizoen geen sprake. Het bleef spannend tot het laatst en na afloop van elke vlucht feliciteerden we elkaar en dronken samen een biertje, wijntje of iets anders aan de bar. Zo hoort het, maar zo gaat het niet altijd en overal!
Met Martin had ik het er later over. “Wie kampioen wordt, dat weet de volgende dag geen hond meer. Is eigenlijk bijzaak. Als de onderlinge sfeer slecht was of is, dat weet iedereen tot in lengte van jaren”.
Op seizoen 2013 kunnen we met plezier terugblikken. Voor de duivensport in ruimere zin was het een dramatisch jonge duivenseizoen en voor ons was het wisselvalligheid troef, maar het was wel gezellig in mijn beleving!

Verrassende klassering

Ondanks de wisselvalligheid vinden we ons in het Nationaal Kampioenschap terug op de 16e plaats. Daar kunnen we goed mee leven. Slechts 1 liefhebber in de GOU staat boven ons, dus dat is nog zo gek niet.
Na het Wereldkampioenschap in 1997 met “Garfield” wist ik dat het zeer moeilijk zou worden om die prestatie ooit te evenaren. Een club- of kringkampioenschap verbleekt erbij. Toch haal ik mijn neus er niet voor op. Na 16 jaar kan ik nog steeds genieten van de prestaties van de beste duif die ik ooit mocht koesteren. “Texas Homer” in 2012 was ook een bijzondere duif. Miste net als “Garfield” nooit en won vier weken op rij 1:100 met daarbij een 1e in de kring (2e regio) en 2e in de kring (na hokgenoot). Zulke duiven wil iedereen het liefst elk jaar kweken, maar dat is een utopie. Ajax heeft ook maar 1 keer een Johan Cruyff gehad en Barcelona zal in de toekomst nog lang terugdenken aan het unieke talent Messi. We genoten afgelopen seizoen enkele malen van mooie vluchten in het bijzijn van duivenvriend Rinie Vos, van compagnon Albert en van moeder Toos. Samen vierden we de dubbele regiozege. Jose was dikwijls net in de keuken met de koffie bezig als de eerste duif arriveerde, maar ze gunt me het duivenplezier van harte. Ook zonder echte topduif was seizoen 2013 de moeite waard!