Freek openhartig (2)

Voorst 26 juni 2014
 
Een havik die in de maand juni 17 jongen pakt bij dezelfde liefhebber.

Gekker moet het niet worden!  Normaliter heb ik in de maand juni weinig last van haviken.
Als de duiven trainen, meldt er zich regelmatig een havik. Meestal doen ze een aanval om te laten zien wie er baas is in de lucht, maar vaak zijn de duiven al uit het zicht verdwenen als ze op het toneel verschijnt. Zo ging het voorgaande jaren. Na half mei is het normaliter relatief rustig in de lucht.
Dit jaar is alles anders! De “armoedzaaier” of “terrorist” die momenteel zijn jachtterrein heeft rond mijn hok, daar hebben de duiven geen goed antwoord op.
Steeds wisselt ze van aanvalsplan en steeds trekt ze aan het langste eind. De “bordercollie tactiek” past ze de laatste dagen regelmatig toe.
Ze verrast de duiven die rondvliegen vanuit hinderlaag en als ze boven de duiven vliegt, is ze levensgevaarlijk.
De duiven gaan in hoog tempo kleine rondjes vliegen op soms nog geen meter hoogte. De obstakels op die geringe hoogte kosten soms ook veren.
De meeste duiven komen in blinde paniek in struiken en coniferen terecht en blijven daar vaak roerloos en met open snavel verstijfd zitten.
’t Lijkt op stoelendans. Wie als laatste in de lucht blijft is het haasje. De korte duikvlucht van de havik is spectaculair om te zien en vrijwel altijd doeltreffend!

Kraaien geen oplossing!

In onze omgeving zitten veel kraaien. Bij onze naaste buren hebben zelfs meerdere kraaien hun nest gehad op beschutte plekken op hun dak.
In het voorjaar zijn de duiven gebaat bij de aanwezigheid van kraaien. 
Zo gauw die opvliegen en lawaai beginnen te maken, voelen de duiven haarfijn aan dat er gevaar dreigt.
Ze ketsen af en slaan op de vlucht. Vaak zie je kort daarop inderdaad de havik passeren in de lucht, soms belaagd door kraaien.
Eind mei vliegen de jonge kraaien uit en daarna heb je weinig meer aan kraaien als bondgenoot. Ze laten zich in juni nauwelijks zien en de duiven mogen het alleen uitzoeken.

Duivenhok fungeert als snackbar voor havik

De havikjaarling, die momenteel mijn hok als Mc Donald beschouwt, is hondsbrutaal.  Zwaaien met een vlag en herrie maken schrikt haar niet (meer) af.
Voorheen bleef ik bij het hok staan om de duiven te observeren, maar daar ben ik mee gestopt. Ze pakt de duiven in de lucht waar ik bij sta.
Blijkbaar is ze afgestompt voor geschreeuw, geklap en gezwaai met een vlag aan een stok. Dat is heel frustrerend.
Soms zet ik een zware vuurpijl in de tuin, met de bedoeling die in de buurt van de roofvogel te laten exploderen.
Helaas ben je steevast te laat met afsteken! In 2012 gebruikte ik ook incidenteel vuurpijlen. Het hield haviken op afstand en de duiven trainden enorm. In 2013 was het uit met de pret.
Steeds meer buren kregen in de gaten, dat ik de knallen veroorzaakte.
Het paard van onze naaste buren dreigde op hol te slaan, de vier herdershonden van een andere buurman raakten getraumatiseerd en de zoon van de achterbuurman werd witheet, toen de stok van de afgeschoten vuurpijl naar beneden kwam en vlak bij zijn antieke sportwagen neerviel.
Het was natuurlijk onwettig wat ik deed  en om verdere ellende te voorkomen beloofde ik om voortaan niet meer te knallen. Toen er in de eerste helft van juni tien duiven gepakt werden (vrijwel elke dag eentje) dacht ik eraan om weer met vuurpijlen te gaan werken. Wanhoop.  Ik kon me nog net beheersen.  Nadat de duiven een kleine week niet los waren geweest, probeerde ik het opnieuw. Het probleem leek opgelost. Zowaar vielen er vier dagen op rij geen slachtoffers. Vorige week maandag was ik er getuige van, dat “de terrorist” met de “border collie techniek”
wederom toesloeg.
De dag erop van hetzelfde laken een pak. De duiven kregen geen moment rust. Net als een junk elke dag dope wil, pakt “de terrorist” elke dag een postduif. Blijkbaar toont ze geen interesse voor andere prooidieren en is mijn hok haar favoriete snackbar.  Toen ze binnen een week haar zevende duif greep, plaatste ik uit wanhoop weer een vuurpijl. Ik hoopte met 1 daverende knal vlak onder haar staart, de havik een eeuwig trauma te bezorgen. Helaas ben ik telkens net te laat met afsteken. Als de prooi gepakt is, heeft het weinig zin om te knallen. De goede harmonie met de buurt is me veel waard!

Afschieten, klapkooi plaatsen, scherpe pinnen rond levend aas?

Het regent goedbedoelde adviezen. Roofvogels zijn prachtige dieren en ik ben lid van de vogelbescherming. Nu er in de maand juni alleen al 17 duiven gepakt zijn, wordt een mens heen en weer geslingerd. Je verlies accepteren of grijpen naar onwettige middelen?  Als je elke dag een duif inlevert en eigenlijk niet met goed fatsoen je duiven kunt laten vliegen, kun je drie dingen doen:  als een sadomasochist dagelijks je verlies incasseren totdat het hok leeg is, vrijwillig stoppen met duivensport of grijpen naar onwettige middelen. Met 1 gericht schot uit een dubbelloops jachtgeweer kun je een eind maken aan heel veel dagelijkse ellende. Ik heb geen jachtgeweer en er is geen weldenkend mens die zijn jachtacte op het spel zet voor zo’n onwettige actie.
Ik heb kippen en kuikens, maar op de grond komen de haviken hier niet.
Aan een vangkooi heb ik dus niets! Een nette oplossing om af te komen van de plaaggeest heb ik niet.
Gewoon accepteren dus, dat er elke dag een duif gepakt zal worden? Dat kan ik ook niet, want dan heb ik het hok leeg voordat de vluchten beginnen!  Stoppen met duivensport?
Ik twijfel sterk, maar maak seizoen 2014 af, tenzij alle duiven opgegeten zijn.

“As ut niet geet zoas ut mut, mut ut zoas ut geet”

Ik heb besloten om geen duiven meer los te laten bij huis.  Breng ze zo mogelijk dagelijks een stukje weg en conditioneer de duiven, dat ze bij aankomst meteen het hok in duiken.
Dat laatste is niet zo moeilijk. Bij thuiskomst wacht de voederbak en bovendien voelen de duiven zich alleen veilig in het hok en niet daar buiten!
De roofvogel krijgt zo weinig kansen en zal naar verwacht elders een nieuwe snackbar zoeken. Dat is mijn gedachte.
Helaas blijkt deze theorie niet te kloppen.  Vandaag bracht ik de duiven weg. De latere jongen (9 weken oud) naar Spankeren en de oudere jongen naar Velp. Zo ver waren ze nooit eerder weggebracht. Ik reed meteen naar huis. Bij aankomst zag ik dat er nog niets thuis was. Het hok was helemaal leeg.  Tot mijn schrik zag ik ineens enkele duiven zitten in de heesters en coniferen in de tuin. De duiven zaten er met geopende snavel in doodsangst en roerloos. Dan weet ik hoe laat het is.  De “terrorist” zit blijkbaar de hele dag te loeren en weet dat er op zeker moment duiven zullen arriveren. Na enige tijd arriveerden er twee duiven uit het zuiden. Ze vielen op het hok en doken snel het hok in. Toen de trengels klapperden, was dat voor de aangevallen duiven een signaal om de coniferen en heesters te verlaten en snel naar binnen te gaan. Aan het eind van de dag misten er nog drie duiven. Misschien verdwaald, maar mogelijk is er toch eentje in de maag van de havik verdwenen. Gisterenavond hebben mijn jongen (deels opnieuw) een spuitje gehad tegen paramixo. Had ik ze beter thuis kunnen laten? Morgen krijgen ze in elk geval een rustdag en blijven de kleppen gesloten. (wordt vervolgd)