Freek openhartig (4)

Zondag 27 juli 2014.

Gisteren stond de eerste prijsvlucht voor de jongen op het programma. Het weer was zaterdag erg gevarieerd. Soms bewolkt, soms zon, maar atmosferisch was het onstabiel.  In de middag rond 15 uur stonden hier in Appen/ Gietelo de hemelsluizen wagenwijd open. In korte tijd viel er zo’n 40 mm. regen.  Opvallend was, dat er tijdens de hoosbui nog twee duiven arriveerden! Blijkbaar waren er ook plekken waar het niet regende, want anders is zoiets onverklaarbaar.

De duiven in onze regio waren om 11.15 uur gelost en tegen duivenvriend Rinie Vos, mijn trouwe letter, had ik gezegd dat de eerste duiven rond 12.15 uur zouden arriveren. Ook moeder Toos was present. Ze woont in een aanleunwoning van de Martinushof in Twello en werd gebracht door een bevriende buurman van haar.
Om 12.19 uur arriveerde de eerste duif. Deze ‘366 was kort voor de inkorving aangelopen met een duivin en dat verklaart zijn haast, ook bij het binnenlopen.  De ‘366 is een jonge doffer met een verhaal. Op zekere dag miste ik hem na een aanval van de havik. Ik had hem doorgestreept. Twee dagen later zie ik toevallig een duif tegen een raampje aan de binnenzijde van de schuurzolder van de buren vliegen. Via een houtstapel en allerlei kruip-door-sluip-doorroutes was hij op de schuurzolder terecht gekomen. In doodsangst voor roofvogels zijn duiven soms creatief. Na overleg met buurman John werd de duif gepakt. Hij zag er na twee dagen en nachten zonder water en voer nog monter uit.  Kort daarop verspeelde ik de ‘366 op de beruchte africhting van Cortenoever. 
Negentien duiven raakte ik toen kwijt. Zeker drie weken later werd ie opgegeven door Bertus Kok uit Epse. Aanvankelijk dacht ik, dat de duif door de opvanger was uitgewend, maar hiervan was absoluut geen sprake. De duif zat volgens Bertus pas één dag bij hem. Samen met moeder Toos haalde ik hem op. Hij zag er ook nu monter en fris uit.
De volgende dag liet ik hem gewoon los in de groep. Ik verwachtte, dat hij naar zijn geheime onderduikadresje zou vertrekken. Dit gebeurde echter niet. Gisteren was hij zogezegd mijn eerste duif en wint in de club de vijfde prijs en in de kring zelfs 1:100. Het kan raar lopen!

Mijn tweede duif van Boxtel arriveerde vijf minuten later. Het was de ‘199 van Bram. Vorige week zondag raakte ie gewond na diverse aanvallen van de “terrorist”. Net als de 186 van Bram. Beide doffers strompelden door het hok, maar hun verwondingen waren niet zo ernstig dat ze niet mee konden naar Boxtel. Beide doffers bewijzen mijn gelijk door zich te klasseren.
Helaas is de ‘199 hedenochtend opnieuw gegrepen door de “terrorist”. Vanochtend liet ik de duiven voor het eerst sinds vorige week zondag bij huis los. Ze trokken traditiegetrouw meteen weg en keerden na een half uurtje retour. Enkele seconden na de landing op het hok deed de “terrorist” zijn aanval. Gelanceerd vanuit de hoge eiken aan de Rijksstraatweg voor ons huis verraste hij de groep die in paniek wegstoof en uiteenspatte boven de tuin van achterbuurvrouw Dinie. Ik lette op de zich hergroeperende koppel duiven en zag de havik niet meer.
Zoals altijd trokken ze meteen weg. Een kwartier later zag ik de buurvrouw op afstand roepen. Er lagen veren op haar gazon en een kop van een duif. “Hij heeft er weer eentje te grazen gehad. Toen ik buiten kwam, vloog hij weg met de onthoofde duif in zijn klauwen”. Bij thuiskomst van de duiven miste ik de ‘199.  De overige duiven doken gretig en nietsvermoedend in de gereedstaande baadbak en poedelden de stress van de eerste prijsvlucht van zich af.

Van de 23 ingezette duiven waren er ’s avonds 22 retour. De “Lichte Schimmel” heb ik niet meer gezien. Eigenlijk had ik al afscheid van hem genomen. De duif bleef vorige week zondag al weg. Opgevreten door een havik, dacht ik. Afgelopen woensdag keerde hij terug. In prima conditie. Blijkbaar heeft hij een logeeradres elders. Twee maanden geleden ontsnapte hij ternauwernood aan een roofvogel. Zijn opvallende kleur verraadt hem. Door de stress nam hij de kuierlatten en vond blijkbaar een tweede hok. Afgelopen zondag besloot hij, na vier opeenvolgende aanvallen van “de terrorist” zijn geheime logeeradres op te zoeken, om pas drie dagen later retour te komen. Voor mij zeker geen reden om hem te sparen, dus ging hij vrijdagavond mee naar Boxtel. Deze duif mis ik als enige en U begrijpt, dat ik daar niet van wakker heb gelegen afgelopen nacht ….

In de club dit jaar verrassende verschuivingen. Frits en Sven van Brummen, Jan Ketelaar en Werner van de Steeg haakten vorig jaar al snel af, toen ze bijna alles verspeelden. In 2014 hebben ze duidelijk meer werk gemaakt van de africhting van hun junioren en daar werden ze gisteren voor beloond. Ze stelen de show met vroege duiven en mooie series. Maurits Bosgoed, die afgelopen jaar zo verrassend speelde met de jongen, slaat een jaar over vanwege gezinsuitbreiding. Max Slinkman, die vorig jaar de sterren van de hemel speelde, heeft ernstige gezondheidsproblemen en is geen schim meer van wie hij was. Max, ik hoop op een wonder en wens je volgend jaar op je nieuwe stek vooral gezondheid en wie weet kun je er met een klein hokje jonge duiven spelen? In je laatste duivenjaar aan de Voordersteeg wens ik je de komende weken nog een aantal vroege klasseringen en vooral sportplezier!
Henk Blankestijn begon ook zeer matig gisteren, maar hij is een type die nooit opgeeft en zijn rol in het spel met de jongen is in mijn ogen nog zeker niet uitgespeeld. Hillie en John Romein stelden vanaf Boxtel teleur, maar zullen zich de komende weken zeker revancheren. Martin Geven viel nog niet op zoals we van hem gewoon zijn, maar pakt wel een vroege duif en meteen de getekende!  Hij blijft in mijn ogen de grote favoriet voor het kampioenschap, ondanks de snode plannen van Frits, Sven, Jan en Werner. Van Dennis Koers verwacht ik de komende weken ook vuurwerk. Hij heeft een mooie ploeg jongen, heeft het in de vingers en loopt over van ambitie. Kortom: seizoen 2014 belooft bij “Steeds Verder” verrassend en enerverend te worden en zeker niet voorspelbaar. Dat is goed voor de sport!

Natuurlijk hoop ik zelf in 2014 niet helemaal voor spek en bonen mee te doen. Ik realiseer me wel, dat het zeer moeilijk zal worden zolang de “terrorist” mijn duiven  blijft belagen.
Het liefst laat ik de jongen tijdens de vluchten twee keer per dag trainen bij huis, maar dat is geen haalbare kaart. Als ik elke dag een duif inlever, is mijn hok leeg als de mooiste vluchten nog komen moeten.
De statistieken van de afgelopen maanden wijzen uit, dat bij dagelijks los laten bij huis er minimaal één duif per dag sneuvelt. Tien opgevreten duiven in acht opeenvolgende dagen, staat me helder voor de geest. Dat was bij één keer kortstondig trainen op een dag. Ik vrees, dat de schade nog groter wordt bij twee keer los op één dag. De aanzuigende werking op haviken en slechtvalken zal alleen verergeren. De afgelopen week kwamen de duiven helemaal niet los. Alleen op dinsdag en donderdag was er een africhting vanaf Ravenstein. Zo gauw ik de duiven een keertje bij huis laat vliegen, is de “terrorist” er als de kippen bij om toe te slaan. Dan valt het niet mee om de moed erin te houden ….

Afgelopen week hadden Albert en ik “crisisoverleg”.  We delen onze passie en als één van de twee wegvalt als liefhebber, valt mogelijk de ander ook weg. Als ik stop, valt er bij Albert motivatie weg en omgekeerd. Mijn José kan er niet tegen als de havik dagelijks toeslaat.
Ik kan niet goed tegen de tranen die dat oplevert. Toen ik aangaf te capituleren, gaf dat ook emotie. “’t Is jouw passie, ’t is al ruim een halve eeuw een stuk van je leven, denk aan je moeder, aan Albert en aan Rinie. Je hebt leren leven met je duivenallergie, is er dan geen manier om de havik te verslaan?” aldus José. Vooralsnog nemen we geen overhaaste stappen. We proberen te genieten van dit seizoen, ondanks alle narigheid en de tientallen slachtoffers die blijven vallen. We proberen binnen de mogelijkheden iets te doen aan het probleem. Als ik stop, stop ik na seizoen 2015.  Verhuizen is voorlopig geen optie, we vechten door tegen windmolens en hopen op betere tijden.

Vaak denk ik aan de woorden van de legendarische optimist “bakker” Jan Littink. Een positieve clubman, die vaker niet als wel op de uitslag stond en te maken had met een ziekelijke echtgenote. “Duivensport is gewoon het mooiste dat er bestaat”.  Hij teerde al tientallen jaren op een “volle poule” vanaf St. Vincent na de oorlog.  Onze clubvoorzitter Jan Groot Koerkamp is ook een rasoptimist en positivo. Hij drukt zich anders uit. “Duivensport is vaak teleurstelling met zo nu en dan een lichtpuntje”. Gisteren vanaf Boxtel was Jan door omstandigheden en files niet thuis toen de duiven arriveerden. Waarschijnlijk druk voor een ander.  De duiven zouden automatisch geconstateerd worden, want de klok was aangesloten.  Helaas ging het toch mis. Bij thuiskomst tien duiven in het hok, maar niets op het display. “Heb ik toch de illusie, dat ik vandaag misschien wel de eerste prijs in de regio heb laten liggen voor een ander”, aldus een relativerende clubvoorzitter. Als ik terugdenk aan het wereldkampioenschap met “Garfield” in 1997, geef ik de voorkeur aan de uitspraak van “bakker” Littink. Denk ik aan 2014, dan vind ik dat Jan Groot Koerkamp het gelijk aan zijn zijde heeft. Nooit wanhopen zolang je gezond bent en er volgende week weer een vlucht is ……..   Wijlen Jan de Visser uit Axel, die me de beste jonge duif van de NCC Oost Nederland bezorgde in 1996 (“de Axel”), gebruikte woorden van gelijke strekking.  “Als het maar niet je laatste tegenslag is”, zei hij dikwijls aan de telefoon als ik het over pech had. Toen de grote kampioen en duivenvriend uit Axel begraven werd en ik hem met velen de laatste eer bewees, besefte ik dat voor Jan de laatste tegenslag een feit was. 
(wordt vervolgd)

Freek openhartig (3)

Voorst 20 juli 2014

Waar ligt de grens van het incasseringsvermogen?

Waar het hart van vol is, loopt de mond van over.  Als je dag in dag uit geterroriseerd wordt door roofvogels, komt er een dag dat je “breekt”.
Duiven heb je voor je plezier, niet voor je verdriet.  Na 17 roofvogelslachtoffers in juni  (duiven hooguit 15 keer los gehad die maand), gaat de terreur in juli gewoon door.
Niet meer los laten, alleen regelmatig wegbrengen, was enige tijd het devies.  De roofvogel(s) zoud(en) dan mijn hok niet langer zien als een voerplek ( “Mac Donalds”).
Begin juli bracht ik ze op zekere dag weg naar Velp (steenfabriek).
Nadat de duiven gelost waren en ze nog geen 100 meter gevlogen hadden, dook er een havik tussen.
Ik zag de koppel uiteenspatten boven de snelweg en vreesde, dat er enkele duiven geraakt zouden zijn door voortrazende auto’s.  Om gek van te worden; je laat de duiven niet meer los bij huis en als je ze wegbrengt worden ze op de losplaats al aangevallen!

Havik laat zich niet foppen

Bij thuiskomst was er nog geen duif te bekennen. Kort daarop meldden zich de eerste twee duiven. Prompt werden ze in de lucht aangevallen door een havik toen ze de landing op het hok inzetten. De duiven maakten ijlings dat ze wegkwamen. Niet veel later meldde zich weer een duif.
Toen ik het duifje riep en ze door de trengels het hok in dook, was dat voor een groepje duiven in de coniferen en buxus een teken om hun schuilplaats te verlaten. Het geklepper van de trengels fungeerde als een fluitje! Blijkbaar waren dat de eerste duiven die arriveerden vanuit Velp, maar door een aanval van de havik (“bordercollietactiek”) waren ze terecht gekomen in het struikgewas! Druppelsgewijs arriveerden er duiven, maar telkens hetzelfde ritueel. De hongerige havik dook vanuit de hoge eiken langs de Rijksstraatweg richting het hok.  Duiven die reeds geland zijn, zijn op hun hoede en zien de havik naderen. Steevast vliegen ze in doodsangst heel laag en in de hoogste versnelling weg, gevolgd door de havik die gelanceerd nadert en op dat moment in het voordeel is. Toch weten de meeste duiven te ontkomen, maar dat maakt de havik alleen driester.
Rond het middaguur arriveerde de ’86 van Bram. Hij landde op het hok en wilde snel naar de spoetnik rennen, maar vanuit hinderlaag kwam daar de havik. Mijn aanwezigheid deerde de havik geenszins. De ’86 spoot als een raket en heel laag weg, maar de gelanceerde havik zat hem op de hielen.
De ’86 had vier uren gevlogen en de havik was uitgerust. Een ongelijke strijd in mijn ogen!
Toen ik ’s avonds om 19.00 uur nog even het hok controleerde, was de ’86 afwezig. Je gaat ervan uit dat ie dood is. Die avond had ik een etentje en pas in het donker keerde ik huiswaarts. Ik sloot de kleppen en maakte de balans op. Twee duiven miste ik. Ook de ’86 zat niet op zijn vaste stek. De volgende ochtend zag ik, dat ik hem over het hoofd gezien moest hebben. Met bebloede vleugel liep hij bij de voerbak. Een lichte vleugelkwetsuur stelde ik vast. Niet ernstig. Later zag ik de ’86 hinken. Op zijn linkerdij had hij de klauw van de havik gehad bij nadere inspectie …..

Geen duiven los bij huis

De volgende dag liet ik de duiven ’s ochtends los. Ze waren onwennig, want bij huis vliegen waren ze niet meer gewoon. Ik wilde ze echter een bad aanbieden en nam de gok.  Meteen na het loslaten gingen de duiven er vandoor. Bij huis rondvliegen durven ze allang niet meer. Enkele latere jongen misten de boot. Sommigen durfden niet naar buiten. Toen ze eindelijk buiten waren, stoven ze via de openstaande deur van een aangrenzende afdeling weer snel naar binnen. Dat was niet de bedoeling!
Opnieuw joeg ik ze naar buiten. De latere jongen waren echter panisch en durfden het luchtruim niet te kiezen. Ik pakte een lange stok en bevestigde een overall en veegde de laatste twee weigeraars letterlijk van het dak van het hok. Ze vlogen in verschillende richting op. De blauwe zoon van onze “Oude Knoedel” werd tien tellen later gegrepen door een slechtvalk! De duiven waren dus niet voor niets zo angstig en ik voelde me schuldig dat ik voor de zoveelste keer een duif de dood had ingejaagd!  Normaal heb ik de pest in als er een duifje gegrepen wordt (ik heb dus dagelijks de pest in), maar als het dan ook nog een prachtige zoon is van onze veertienjarige “Oude Knoedel”, dan ben ik er ziek van ……..

Johan van Dijk Loenen

De aanvulling Loenen is niet overbodig, want waarschijnlijk kent U meerdere Johan van Dijken. Ik trof hem gisteren bij voerhandel Van der Bijl in Tonden. Johan is een lotgenoot, die ik ken via Martin Geven. 
Johan heeft iets met vrijwel alle dieren. Behalve duivenmelker is hij politiehondenexpert, paardenman en ongetwijfeld nog veel meer.  Een man die de lachers vaak op zijn hand heeft en iets van dieren weet. Ook hij wordt helemaal gek van de roofvogels, zo vertelde hij me.  “In juni en juli had je vroeger zelden last, maar nu worden mijn duiven elke dag lastig gevallen door haviken. Ik denk erover om met postduiven te stoppen, want ik kan er niet meer tegen”. Soms voel ik me een roepende in de woestijn. Mensen die zo nu en dan een duifje verspelen aan een sperwer kijken soms meewarig. Mensen als Martin Geven en Johan van Dijk zijn lotgenoten die echt begrip hebben, omdat ze zelf ook slachtoffer zijn. Bij Martin en Joke is het dit jaar redelijk rustig met roofvogels, hoewel er bij hem onlangs nog een weduwnaar gepakt werd.
Rustig is bij Martin een relatief begrip, maar hij kende ook seizoenen dat er vele tientallen slachtoffers vielen op Bussloo en zijn kwekers de consumptie van de kromsnavel niet konden bijbenen.

Havik slaat sperwer

In de vorige alinea viel het woord sperwer. Het schijnt, dat haviken de sperwers in hun territorium niet sparen. Er zijn filmpjes bekend van haviken die een sperwer slaan. Ik geloof het graag.
Enkele jaren geleden werd er hier nog wel eens een duif geslagen door een sperwer. Dan vond je in de tuin bij de buren of vlak voor het duivenhok een opgepeuzelde postduif en wist je dat de sperwer had toegeslagen. Sperwers zijn niet sterk genoeg om met een postduif weg te vliegen, waardoor ze hun prooi ter plekke plukken. De vrouwtjeshavik vliegt moeiteloos naar haar horst met een postduif in de klauwen. In
2013 en 2014 had ik geen sperwerslachtoffers en zie ik geen sperwers meer. Ik denk dat de havik er meer van weet ……

Jonge duiven spelen op de deur

Door de terreur van de havik, heb ik relatief weinig werk gemaakt van de africhting. De duiven zijn vorige week één keer naar Ravenstein gebracht. Dat verliep verre van vlot. Na een vol uur was er nog geen veer thuis en dan weet ik uit ervaring dat het niet helemaal goed zit in de kopjes. Daarom bezocht ik Nanne Wolff en hij stelde vast, dat ik in lichte mate last had van spoelwormen, geel en orni.  De duiven kregen een wormpil (de Weerd), SA-mix en ronidazole. Toch ben ik er niet gerust op, dat het nu goed zit met de gezondheid. Ik zit erover te denken ze morgenavond 21 juli in te korven voor de ingelaste africhtingsvlucht Ravenstein.  Ik ben dinsdag thuis en wil ze klokken. Misschien word ik iets wijzer, want komende vrijdag gaan ze voor het echie!
Momenteel heb ik nog 24 jongen. Tenminste vanochtend had ik nog 12 doffers en 12 duivinnen. Dat is vrij uniek en ik denk erover de jongen “op de deur” te spelen. In voorgaande jaren speelde ik ze gewoon op het schapje of op een nestje.  Nu er evenwicht is in de geslachten, wil ik kijken of het op verkapt weduwschap ook wil. Na komend weekend wil ik gaan bijlichten.
Albert bestelde een mooie tijdklok met dimmer en afgelopen winter hing ik tien lampen op en maakte de elektriciteit in orde. De meeste jongen staan nog op tien oude pennen en door bijtelichten hoop ik de duiven langer “glad” te houden en de hormonen te stimuleren voor het weduwschapspelletje!

Voedertijd verschoven

Momenteel voer ik de duiven ’s avonds rond 20 uur.  In de periode van verduisteren (28 juni gestopt) voerde ik rond 16.30 uur. Om 17 uur zaten de schuiven gewoonlijk dicht.
Dat later voeren is een verademing. Hoewel ik de duiven i.v.m. de roofvogels ’s avonds nooit loslaat is het avondritueel een makkie. Als de duiven al los komen, is dat uitsluitend ’s ochtends.
Hokken schrappen doe ik ook alleen ’s ochtends, dus ’s avonds kan ik rustig voor het eten zorgen, in de tuin werken, een stukkie tikken of iets anders doen. Heerlijk!  Wel loop ik na de voedering steevast even langs alle duiven. Gewoon even stoeien. Dat gaat het gemakkelijkst in een (half) verduisterd hok, maar als ze dit spelletje kennen lukt het ook in een verlichte omgeving.  Vanochtend bood ik de duiven een bad. 
Helaas stond de roofvogel de duiven die luxe niet toe. Om 7.30 uur liet ik ze los en meteen daarna waren ze uit het zicht verdwenen.
Een half uur later kwamen er acht retour, maar na 1 rondje om het hok was de havik present en joeg de duiven voor de zoveelste keer de stuipen op het lijf. Dit ritueel herhaalde zich enkele malen, maar voor zover ik zag waren de aanvallen niet succesvol. Rond 8.30 uur arriveerden de duiven als complete groep en heel snel lieten ze zich van grote hoogte uit de lucht vallen. Heel merkwaardig, maar ik ken dit verschijnsel inmiddels. Na ongeveer 10 seconden stortte de havik zich op de net gelande duiven. Alles spatte uiteen en enkele duiven vlogen tegen de schuur en waslijn en vielen versuft op het dak. Ik zag de havik echter opnieuw onverrichterzake wegvliegen. Dit ritueel herhaalde zich vanochtend een half uur later.  Ik besloot me verder niet meer bij het hok te laten zien. Ik had voer klaar gezet en nam me voor pas weer om 20 uur te gaan kijken. Ik wilde mijn zondag niet laten bederven en wat niet weet, wat niet deert. Het is nu 19.30 uur en ik neem me voor mijn stukkie af te maken en om 20 uur uur te gaan kijken. Als er wederom 1 of 2 duiven weg zijn, dan heb ik toch een overwegend mooie zondag gehad …..

Koudijsblokjes en oogdruppels

Mocht de africhting Ravenstein moeizaam verlopen, dan denk ik erover de hokken uit te roken en de duiven enkele keren te druppelen met oogdruppels van de Weerd. Dan heb ik zelf het gevoel er alles aan gedaan te hebben om ze klaar te stomen voor de eerste prijsvlucht. Erg optimistisch ben ik niet. De duiven zijn in mijn ogen niet tiptop, komen moeizaam thuis van elke africhting en ik vrees de thuiskomst van de vluchtduiven vanwege de havik.  Vooral duiven die alleen arriveren zijn in de lucht en landend op het hok erg kwetsbaar.
Misschien moet ik met de buurt in overleg. Het liefst zou ik vlak voor aankomst van de eerste vluchtduif preventief een enorme vuurpijl willen afschieten. In de hoop de loerende havik(en) te verjagen.  De slechtvalk komt slechts incidenteel over.  Twee keer zag ik dit jaar deze kleine, maar razendsnelle jager een duif van mij pakken. Tegenover één aanval van de sporadisch voorbijkomende slechtvalk staan 50 aanvallen van de havik!

Laatste jaar als duivenmelker

Net als Johan van Dijk uit Loenen, denk ik er al enige tijd over om te stoppen met de duivensport. Elke dag een duif verspelen aan een roofvogel, dat houdt geen mens vol!
Eigenlijk wil ik helemaal niet stoppen. Mijn gereviseerde hart zegt doorgaan, maar mijn verstand zegt kappen op deze plek. Je hebt duiven voor de lol en niet voor je verdriet.
De buren vragen zich af of ik nog duiven heb. Vanochtend kwam voormalig achterbuurjongen Wilfred aan de deur om te vertellen dat er een gewonde duif bij zijn moeder op de oprit lag.
“Ik kom op bezoek bij moeder en we vragen ons af of je nog wel duiven hebt. We zien namelijk nooit geen duiven meer vliegen ….”
De duif op de oprit bleek een houtduif. Ik was opgelucht. Nu ga ik naar het hok om te voeren. Ben benieuwd wat ik aantref. Ik zal U zo verslag uitbrengen ……
……Gelukkig was ik zo verstandig om na vier aanvallen van de havik gade geslagen te hebben voor tienen, vandaag het duivenhok te ontlopen.
Het luchtruim boven Gietelo is net zo onveilig als het luchtruim boven Oekraïne. Vanavond tel ik 22 i.p.v. 24 duiven. In Oekraïne vielen afgelopen week op één dag bijna 300 menselijke slachtoffers. Dat is van een andere orde en onvergelijkbaar. Over de twee duiven die vandaag ten prooi gevallen zijn wil ik het eigenlijk niet hebben. Niemand, behalve ikzelf, ligt er van wakker. De donkere ’48 was mijn oogappel. Enige tijd geleden was ik hem de hele dag kwijt. ’s Avonds om 22 uur was ik nog aan het schoffelen voor mijn hok. Elke keer keek ik onwillekeurig naar het hok. Toen ineens, het was al bijna donker, viel hij uit het niets op de klep. Hij had een gat in de rug en miste zijn staart, maar hij kwam retour! Vanochtend pakte ik hem nog liefkozend. Van de verwonding was nauwelijks iets te zien en de staart was bijna volgroeid. Gisterenavond hing hij nog aan mijn vingers. Een fijne duif en een echte favoriet. De ene grootvader vloog bij comb. Vierhout twee keer teletekst en de andere grootvader gaf de asduif snelheid in de GOU. Waarschijnlijk is de angst voor roofvogels na zijn traumatische ontsnapping uit de klauwen van de havik hem vandaag fataal geworden. Vorige week zag ik hem helemaal verstijven, toen hij op het hok zat en er een havik in de buurt was.
Mogelijk heeft hij vandaag uit doodsangst de koppel als eerste verlaten en is dit hem fataal geworden?
De lichte schimmel is het andere slachtoffer. Deze jonge doffer was ik eerder drie weken kwijt, maar kwam op eigen kracht retour. Toch behoorde hij niet tot mijn favorieten. Ik besef, dat de balans doffers duivinnen nu verstoord is. Op zondag 20 juli verspeel ik twee jonge doffers.  ’t Is een willekeurige dag waarop ik toevallig en onwetend een stukje tik voor de site. Tachtig jongen ben ik nu kwijt en de vluchten moeten nog beginnen. José heeft andermaal de tranen in de ogen. Mijn verstand zegeviert. Seizoen 2014 maak ik zo goed en kwaad het gaat af en daarna gooi ik de handdoek in de ring. Jammer voor mijn geweldige compagnon Albert. Sneu voor mijn oude duivenvriend en trouwe letter op vluchtdagen Rinie Vos. Niet leuk voor mijn duivenleveranciers Bram en Henk.
Tegen de allergie kon ik me wapenen, maar tegen de terreur van met name de havik ben ik niet opgewassen! Nooit meer samen met mijn lieve moeder en lieve José in spanning op de duiven wachten. Ik zal het heel erg missen, want duivensport is mijn passie en mijn leven. Gemiddeld elke dag een duif verspelen, terwijl ze slechts incidenteel buiten komen, dat is vechten tegen windmolens ……. Ben benieuwd met hoeveel duiven ik de laatste vlucht haal. Ik voel me een generaal die met een gehavend en uitgedund leger de laatste slag moet leveren. Strijdend ten onder gaan en intussen proberen te genieten in aanwezigheid van mijn makkers en geliefden, zolang het nog kan ……   (wordt vervolgd)