Freek openhartig (5)

Dinsdag 19 augustus

Het tij keert!

Het is vandaag dinsdag 19 augustus.  Morgen en overmorgen twee crematies.
Oud-collega’s, maar met 65 en 56 jaar verre van oud. Heel triest. “Dan zul je zien, dat daar een geboorte tegenover staat”, zei Martin Geven, toen ik er gisteren op de koffie was. Gerrit van Looijengoed, de trouwe supporter van Joke en Martin, was er ook. Gerrit had voor gebak van bakker Toet gezorgd. Er was iets te vieren op duivengebied. Een sympathieke geste! Dezelfde dag kregen neef Matthijs en zijn Henriët een dochtertje. Lief en leed liggen dicht bij elkaar!

De tweede jongeduivenvlucht verliep niet echt soepel. M’n enige zoon uit “Texas Homer” bleef achter. Wel twee duiven mooi op tijd, maar verder bagger.  Dezelfde zaterdag sloot Albert de tijdklok aan. Vanaf nu zou ik gaan bijlichten. Afgelopen winter had ik verlichting aangelegd, want ik had het gevoel achter de feiten aan te lopen. Vooral bij donker weer zou bijlichten zinvol zijn, was mijn gedachte. Zeker nu de laatste vlucht voor de jongen twee weken later gepland staat, zou bijlichten rendement kunnen leveren. Ook speelde ik met de gedachte, in navolging van Martin die dat al jaren met succes toepast, om dit jaar eens niet op nest te spelen met de jongen. Als de geslachten gescheiden worden, moet je de hormoonspiegel op peil houden. Dat herinner ik me van 2012, toen Jan de Ruiter op de natour zeer succesvol was met zijn weduwnaars. Jan lichtte toen ook bij!
De tweede vlucht was dus teleurstellend. Ik moest iets forceren. Vijf doffertjes, waarvan er drie aangelopen waren sinds kort, werden gescheiden. Vanaf de tweede vlucht moest ik dus doffers en duivinnen apart laten trainen. Dat is tijdrovend, want een training van een kwartiertje is natuurlijk niks. Ik besloot om de duiven gewoon ’s ochtends los te laten, want trainen na 20 uur in de avond, zoals ik de eerste twee vluchten deed, is waardeloos in mijn ogen.

Wonder boven wonder is het de laatste twee weken relatief rustig in de lucht. De vijf “weduwnaars” waren blij met de verandering van training. 
Toen ik ze voor het eerst ’s ochtends vroeg los liet, knalden ze meteen de lucht in en lieten zich een hele tijd niet zien. Ik besloot verder om contact op te nemen met Nanne Wolff. De duivinnen met name trainden slecht en ik had het gevoel, dat het in de kopjes niet helemaal jofel zat. De duivendokter uit Wezep had echter vakantie. Ik besloot noodgedwongen om het nog een weekje aan te zien. Eigenlijk heb ik een bloedhekel aan kuren en helemaal aan blind kuren. Ik nam me voor om met natuurlijke middelen aan de slag te gaan, zoals ik in het verleden ook altijd deed. Gekiemd voer (Zoontjens), knoflookbolletjes in het water, gesneden bieslook, echte oregano en veel bloemen van de Oostindische Kers, klei (pikkoek), zwarte veenaarde, scherpe maagkiezel, Aviol/ de Reiger, biergist, yoghurt, citroensap, zwartebessensap, ze kregen het allemaal in aanloop naar de derde vlucht. Wie André Christiaens leest in “de Duif”, weet waar ik mijn wijsheid vandaan haal. Met dank ook aan dr.Moerman! Verder kregen zowel doffers als duivinnen de tijd om te scharrelen in de tuin. Ik voel me het best als ik de duiven vertroetel met producten uit de natuur. Wat een weldaad is het houden van postduiven zonder de voortdurende dreiging van “de terrorist”. Waar is hij gebleven? Op vakantie? Hoewel ik moordlustige neigingen had, kan ik U met de hand op het hart verzekeren dat ik echt niet weet wat er met de terreurhavik gebeurd is!

De derde vlucht, vanaf Ronquieres, verliep super.  Een goed prijspercentage (13 van de 20) en eerste in de kring!  Gek genoeg bleven er wel vier duiven definitief weg.
De vierde vlucht was nog beter. Wederom eerste in de kring en de eerstgetekende voorop!  Mijn bezoekje aan dokter Wolff heb ik even uitgesteld, dat begrijpt U.
Opvallend genoeg begin ik op alle vluchten met een doffer. Ook de tweede duif is steevast een doffer. Eigenlijk is dat niet bijzonder, want mensen die me langer kennen weten dat ik het al jaren van de doffers hebben moet. Afgelopen week had ik 10 duiven mee op Chimay en de “B-ploeg” van 7 stuks was naar de natourvlucht Boxtel.  Deze “B-ploeg”
bestond uit 6 duivinnen en 1 doffer.  De doffer was niet helemaal kappa.
Hij “trommelde” en trapte van zich af.  Voor de vluchten had ik na een positief mestmonster bij dokter Wolff alle duiven een wormpil opgestoken.
Ook kuurde ik ze in die week, tegen mijn gewoonte, met ronidazole. Ook licht tricho werd toen vastgesteld namelijk. Misschien had de stress van de roofvogels ermee te maken?
Blijkbaar had het doffertje zich opnieuw met spoelwormen besmet???
Trappelen en “trommelen” kan duiden op gekriebel van ongedierte, maar zeker op wormen. Dat leerde ik destijds van mijn goede vriend wijlen Jan P. Suijkerbuijk. Afgelopen week gaf ik alleen deze 181 een tweede wormpil. Op de natour zette ik twee duivinnetjes bovenaan. Niet slim, want uitgerekend de enige meegegeven doffer arriveerde als eerste op het hok! Komende donderdag mag hij mee naar St. Quentin. De A-ploeg en de B-ploeg worden wekelijks opnieuw samengesteld en een duif die zich op de natour laat zien promoveert en een duif die teleurstelt op de verste vlucht, degradeert in principe.  Ook leeftijd en geslacht spelen een rol.  “De Strik” werd gespeend op 29 mei en geboren rond Bevrijdingsdag.
Ook vijf andere duifjes zijn maar heel iets ouder. ’t Is natuurlijk armoede als je met zulke jeugdige duifjes moet spelen, maar ik ben blij dat ik ze heb. Je moet roeien met de riemen die je hebt en na vier vluchten drijft de boot nog steeds!.

Negen doffers en acht duivinnen heb ik. Dat weet ik sinds gisteren. Ik meende negen duivinnen te hebben, maar gisteren bleek ineens de “duivin” van “de Strik” een zuivere doffer.  Ze huisden tussen de duivinnen. De ’59, net als haar voormalige partner nog erg pril, begon ineens achter “de Strik” aan te jagen in plaats van andersom. Beide doffers heb ik op een apart hok geplaatst en er een leeftijdgenootje van vrouwelijke kunne bij gezet. Ondanks de jeugdige leeftijd, ook van de duivinnetjes die nog niet “rijp” leken, zag ik vanavond dat ze het eens zijn met elkaar. Met de dag verander ik en word ik gedwongen te improviseren.  Vijf “weduwnaartjes” heb ik en daar ben ik erg tevreden over. Het doffertje met de spoelwormen  heeft vanochtend meegetraind met de vijf “weduwnaartjes”.  Morgen voeg ik nummer 7 (de ex-duivin) toe. “De Strik” mag nog even in de wachtkamer, want ik wil voorkomen dat hij zijn “vriend” in deze fase ontmoet als vrijgezel. Mijn negende doffer is een nestdoffer.
Hij gaat waarschijnlijk met de A-ploeg mee naar St. Quentin en krijgt bij thuiskomst een jonkie ondergeschoven. Het nestkoppel zit in het duivinnenhok!
Zo improviseer ik van tot dag en zie wel waar het schip strandt. De vakantie zit er bijna op en dan wordt het lastiger om de duiven de aandacht te geven die ze nu krijgen.
Komende donderdag waarschijnlijk 10 duiven voor St. Quentin en vrijdag 7 voor de natourvlucht. Ze zitten goed in de veren en gezien hun verrichtingen de laatste twee weken, ga ik er vanuit dat ik niet voor spek en bonen meedoe. Nadrukkelijk temper ik voor mezelf en mijn omgeving de verwachting. Morgen kan de havik toeslaan of de slechtvalk.
Dat gebeurde vanochtend ook.
Ik liet “de Strik” en zijn nieuwe vriendinnetje apart los. De overige duivinnen vlogen reeds enkele minuten. Toen ze hoogte maakten ging de slechtvalk er achter aan.  Enkele minuten later kwam het duivinnetje alleen retour. De rest was weg. Ik moest naar “de Benring” bloed prikken en hield er rekening mee dat ik “de Strik” niet meer terug zou zien.
Toen ik een half uur later thuis kwam liepen er 11 duiven in de tuin. De
6 doffers zaten tijdelijk verduisterd op hun eigen afdeling. De slechtvalk was vandaag niet snel genoeg. Morgen kan alles anders zijn.
Als “de terrorist” terugkomt, is het uit met de pret.  Duivensport tussen hoop en vrees ……  (wordt vervolgd)