Ren Frekie, ren (4)

Bokken van geiten scheiden (voorheen “de ruige methode”)

Afgelopen week had ik nog om en nabij 50 jonkies. Door coli/ adenoperikelen was de africhting nog amper van de grond gekomen. Maandagochtend bracht ik 49 stuks naar Velp. In drie groepen losgelaten, maar doordat ze moeizaam de richting konden vinden vond er een hergroepering plaats. Bij mijn thuiskomst zag ik, dat de duiven er nog niet waren. In kleine koppeltjes en druppelsgewijs arriveerden ze. ‘s Avonds had ik er 48.

De volgende ochtend liet ik ze bijtijds los. De duiven trokken meteen weg. Na 20 minuten kwamen er vijf thuis. Daar bleef het bij tot 10 uur. Vanaf dat moment begon het duiven te druppelen. Blijkbaar waren ze met wind achter het noorden ingetrokken achter duiven aan die meededen aan africhtingsvluchten.  ’s Avonds ontbraken er een stuk of vier. Daar heb ik de volgende dagen niets meer van teruggekregen. Wijlen Jef Carlens van Zepperen zou het vier winstpunten noemen. Gek genoeg zijn het hier vaak gepaarde duivinnen die de kuierlatten nemen.

Diezelfde dag consulteerde ik dr. Wolff in Wezep. Drie duiven meegenomen en twee mestmonsters ter controle. De luchtwegen waren in orde, geen geel en mestmonsters negatief. Reden tot tevredenheid, zeker gelet op het feit dat de duiven nog geen enkele medicatie (behalve de verplichte paramixo-enting) hebben gehad. Wel deed ik mijn best om de duiven in balans te houden (vlierbes, citroensap, knoflookgranulaat en veel groente en kruiden uit eigen tuin, naast de bekende mineralenmix).

Dr. Wolff vertelde ik de voorgeschiedenis van de twee groepen. Eerst licht coli bij de oudste groep en later waarschijnlijk adeno bij de tweede groep. Aan het gewicht van de duiven van de tweede groep was te voelen, dat deze duiven iets gemankeerd hadden. “Ze zijn gezond en op de weg terug, maar speel ze niet op de eerste toer met de jonge duiven. Adeno heeft een nasleep van acht weken en als je ze te vroeg speelt, verspeel je ze”, aldus de duivendokter. Ik antwoordde, dat ik een eigen draai zou geven aan zijn advies. “Ik speel alleen met jonge duiven, dus het moet nu gebeuren. Ik bekijk het van week tot week en hou de tweede groep goed in de gaten”.

Na betaling van de onderzoekskosten, ging ik zonder medicijnen tevreden huiswaarts. “Ze zijn gezond. Morgen staat Heteren op het programma”, zei ik bij thuiskomst tegen José. “Ik zal kijken, of de twee fietsen naast de drie africhtingskisten achter in de Caddy passen, dan knopen we er een fietstocht in de Betuwe aan vast”, beloofde ik José. Zo geschiedde!

Op de vaste losplek, nabij de Mc Donalds, losten we de duiven omstreeks tien uur. Thuis stond het constateersysteem op oefenvlucht, we konden dus probleemloos een fietstocht van ongeveer 70 km. uitzetten m.b.v. de knooppunten. En passant bezochten we het Heemkundig Museum, wat een meevaller was.  ’s Avonds liep ik natuurlijk meteen de tuin in en zag op de module, dat de duiven op één enkele uitzondering na, in hun schapje zaten.

Donderdag besloten we om nogmaals te gaan rijden. Nu stond Ravenstein op het programma.  Wederom gingen de fietsen mee en nu verkenden we na de lossing op de bekende losplek (industrieterrein), het gebied ten zuiden van de Maas. Opnieuw waren de omstandigheden voor mens en duif ideaal!  ’s Avonds zagen we op het display, dat de 43 meegenomen duiven netjes in hun hok zaten.  Op vrijdagochtend hoorde ik van Bram, dat er ’s avonds niet ingekorfd zou worden vanwege het afgelasten van de eerste prijsvlucht vanwege het voorspelde (slechte) weer. De duiven vertoefden die vrijdag rustig in hun rennen.

Zaterdagochtend om 7 uur klapte ik beide rendeuren open voor een training aan huis. De duiven knalden naar buiten en waren in een oogwenk uit het zicht verdwenen. Toen ik met het verschonen van de waterbakken bezig was, kwam “het sekreet” (moe havik) aangevlogen om in de eik voor het huis te landen. Er was echter geen duif te bekennen en klaarblijkelijk zat ze te wachten op de terugkeer van de duiven. Om half acht was er plotseling een duif. De zwarte dochter van “Texas Homer”.  Sinds enkele dagen gepaard en daarom gemotiveerd om naar haar territorium met partner te zoeken. Ik liep met twee waterbakken het hok in en overwoog om haar vanwege de loerende havik in de buurt snel binnen te laten. Een keuze behoefde ik echter niet te maken. Toen ik naar buiten stapte zag ik verschillende zwarte dekveertjes dwarrelen die er een minuut eerder niet waren. Ik wist genoeg. “Het sekreet” was mij en de duiven weer eens te glad af ……

Zaterdagochtend wilde ik andijvie en groenlof uitplanten. Er zou veel water vallen en dit was het ideale moment. Aangezien de duiven uit het zicht bleven, besloot ik een blik te werpen op de bekende teletekstpagina 461 van SBS. In Zutphen waren om 6.50 uur en om 7.00 uur duiven gelost van noorderlingen. Nu viel het kwartje. De duiven waren meegezogen met de lossing in Zutphen! Voor mij is een lossing in de buurt geen reden om duiven binnen te houden. Het hoort bij de (voor)opleiding van de jonge postduif! Meestal kost zo’n exercitie enige veren, maar ik ga er vanuit dat het een vrijwillige oefening is! Wel krabde ik me achter de oren vanwege het voorspelde ruige weer en de vrij harde westenwind. Uiteindelijk wil je als liefhebber de bokken van de geiten scheiden. “De knupkes moeten er toch een keer op”, zegt duivenvriend Martin Geven altijd. Tegen de wind in solo terugkeren uit het noorden is een prima test voor jonge duiven die al in Ravenstein waren.

Ik had nog een hoop werk te doen in de tuin en op deze manier toch een alternatieve “fondvlucht” of “een kijkie”, zoals Cor Buis in zijn Twellose jaren zich uitdrukte. Druppelsgewijs keerden de duiven uit het noorden terug. Twee, drie, vier, vijf of meer uren vliegen tegen de wind in is een eerste karaktertest. Om 13.30 uur zag José vanaf de keukentafel “Roodkapje” als een speer over het huis op het hok vallen. “Nummer 40 riep ze triomfantelijk, het kon slechter”. Vanaf dat moment begon het harder te regenen en te waaien en ik besloot om eerst deze vierde bijdrage voor “Ren Frekie, ren” te produceren. Alle jonkies van hok 2 zijn thuis. Een goed teken!

Er zijn nog 12 “Brammetjes”, 2 bonduifjes van Martin & Joke, 1 “Dennis”, 1 “Henk Blankestijn” en nog 3 “Henk Berentsenduifjes” present op dit moment. Er zijn van vanochtend nog vier duiven niet thuis. Eentje waarschijnlijk meegenomen door de havik en drie stuks terecht gekomen in het slechte weer.

Het was een leerzame week voor de duiven. Een “survival of the fittest”. Van de oorspronkelijke groep van 109 duiven zijn er op dit moment nog op de kop af 40 aanwezig. De pechvogels worden gepakt door de havik (nu 41 stuks), een klein deel overleeft het kapmes van de baas niet, sterft door de colibacterie of ten gevolge van het adenovirus. Van de geluksvogels is een deel niet slim of hard genoeg om de africhtingsvluchten of de exercities zoals deze afgelopen dinsdag en vandaag plaatsvonden, tot een goed einde te brengen. De uitverkorenen nemen deel aan de prijsvluchten en ook dan zal, zoals elk jaar, de mand scherprechter zijn. Bij postduiven is het net als in de voetballerij en in de wielersport. Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren!  Een Eddy Merckx, een Lionel Messi en een “Garfield” houden de droom levend. (wordt vervolgd)

Ren Frekie, ren (3)

Gezondheidsproblemen bij de jonge duiven

Het is zondag 12 juli. ’t Is nog vroeg in de ochtend. De duiven zijn verzorgd en zitten in hun buitenverblijf. José is met haar zussen en jongste broer naar Stockholm. Buiten miezert het. Ik had plannen om te gaan africhten, maar dat kan ik vergeten. Gisterenavond had ik een feestje. Schoonzus Rian was 65 geworden. ’t Werd gegeven in een restaurant in Rijssen. Lekkere nieuwe haring gegeten, loempia’s en warme broodjes beenham. “Zorg goed voor jezelf”, gaf José me mee bij het afscheid afgelopen woensdag. Dat deed ik dus. Een zwager van Rian sprak me aan over de duiven. Zijn vader had ook altijd met duiven gevlogen in Raalte (Buis/Kers). De schoonvader van de dochter van Rian begon ook over postduiven. Hij had nog een houten klok staan als souvenir aan zijn vader en oom, die met duiven speelden in Alphen aan de Rijn. Mogelijk hebben ze nog gespeeld tegen schoenmaker Gerard Verkerk en zoon Bas(je)??  Helaas ontbrak de sleutel van de klok, vertelde hij. Ik moest meteen denken aan clubgenoot Henk Boegborn, die een grote verzameling duivenklokken in zijn bezit heeft en er een museum van kan inrichten. “Misschien kan ik je via Henk aan een sleutel helpen”, beloofde ik. Rian’s vader heb ik nooit gekend, terwijl ik José inmiddels zeker 37 jaar ken. De man stierf veel te vroeg. Ook hij had postduiven in Luttenberg. Er zijn duidelijk veel mensen die postduiven hadden en weinig mensen die postduiven hebben. Op mijn werk hoor ik dezelfde verhalen.

Momenteel heb ik nog precies 50 jonge duiven. Ze zijn drie keer weggeweest (5, 8 en 15 km). De eerste en derde africhting verliepen zonder noemenswaardige verliezen. De tweede africhting vanaf Brummen Noord was een zware bevalling.  Het was erg warm op donderdag 2 juli en de wind stond oost. Eigenlijk vraag je dan om problemen als je met onervaren jonge duiven in de stress gaat africhten. Natuurlijk ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen, maar doordat ik de duiven weinig los had in april, mei en juni, loop ik voortdurend achter de feiten aan. De vluchten naderen en er is altijd wat. Als de omstandigheden ideaal zijn, moet je vaak werken. Nu had ik tijd, het was vroeg in de ochtend en dan kom je in de verleiding. Een klein stukkie moet kunnen en voor de warmte toeslaat zijn ze allang thuis, maak je jezelf wijs. Ik heb het geweten. Het was benauwd, er zat smog in de lucht en de duiven vlogen als kippen zonder kop boven Brummen. Bij mijn thuiskomst was er nog geen veer thuis. Na ongeveer een half uur wachten meldde zich de eerste duif. Met de bek open landde hij aan de achterzijde van het hok en bleef verstijfd zitten. Tien minuten later kwamen er zowaar twee duiven bij. Toen ze aanstalten maakten om te landen, zette de havik de aanval in. Ze konden op het nippertje ontkomen en weer bleef het lange tijd stil. Om 11 uur waren er 30 (van de 63) thuis. Ik vertrok naar moeder Toos, die revalideerde tot gisteren in “de Bloemendal” in Deventer na een knievervanging. Tegen 13.30 uur kwam ik weer thuis. Inmiddels telde ik 35 duiven. Ik at buiten een boterham en las de post en zag op het heetst van de dag nog 5 duifjes terugkeren tot ongeveer 15 uur. Daarna radiostilte. Aan het eind van de middag draaide de wind en kwam er enige verkoeling.  Tussen 18 en 20 uur arriveerden er druppelsgewijs nog zes duiven. De teller stond op 46. “Nog 17 duifjes onderweg” zei José ’s avonds in bed. “Ik hoop dat er nog een paar bijkomen”, troostte ze me.  Die nacht onweerde het hevig. In Twello sloeg de bliksem in een woning die afbrandde en in Teuge werd een trein getroffen.  “Het koelt af en er liggen morgenvroeg overal plasjes water”, zei ik. Er komen er nog wel wat na. Vrijdag was voor ons beiden een werkdag. De duiven zaten in de rennen en vrijdagavond zaten er vijf “overnachters” in het nachthok. Ze zagen er nog redelijk fris uit. Tot mijn grote verbazing arriveerden er op zaterdag opnieuw vier, zodat de teller op 55 stond. Helaas zagen de duiven die drie dagen gezworven hadden er aanmerkelijk minder goed uit. Twee ervan zijn inmiddels overleden. Was het de hitte? Verkeerd drinkwater? Sluimerende adeno/ e-coli?  Feit is, dat de gezondheid sinds “Brummen Noord” in een dip zit. Vooral in het linkerhok zitten de probleemgevallen. Vieze waterige mest, lusteloos uit de ogen kijken, geen meter willen vliegen en slap als een vaatdoek.

Dierenarts Wolff schreef afgelopen week over de gezondheidsproblemen op zijn eigen duivenhok. Het adenovirus hield acht weken stand onder zijn jonge duiven. Blijkbaar heeft een gespecialiseerde duivendokter ook geen wondermiddel om korte metten te maken met dit gevreesde virus!  Anders is het als een bacterie (e-coli) de problemen veroorzaakt. Mijn duiven zitten dik, hebben geen honger, willen geen meter vliegen, maar braken niet. Dan denk ik niet aan coli, maar aan adeno! Gek genoeg hebben de duiven in het rechterhok nauwelijks problemen. Ze zijn gemiddeld een maand ouder en komen overwegend van ons eigen kweekhok. In het linkerhok zitten duiven van meerdere hokken afkomstig, ze zijn gemiddeld wat jonger en …. enkele weken geleden voegde ik “de kleintjes” toe aan dit hok. Toen de havik eind april al ongeveer 15 slachtoffers had gemaakt, nam ik een groep latere jongen (2e ronde) mee als extra aanvulling. Deze groep bestond oorspronkelijk uit 23 stuks. Ze werden gehuisvest in een tussenhok zonder ren.  Speendatum uiterlijk 28 april. Net als de overige jongen kwamen ze weinig los. Vaak alleen op zondag. Dat is verre van ideaal. Gevolg is, dat het lang duurt om ze als koppel te laten vliegen. Ze blijven dus achter in ontwikkeling. Momenteel zijn er nog vijf van de oorspronkelijke groep van 23 over. Ze zijn toegevoegd aan het linkerhok met ren, maar dat geeft extra infectiedruk.  Stoppen met verduisteren sedert 21 juni, duiven in de mand stoppen voor africhting en samenvoegen van hokken. Dan weet je dat er gezondheidsproblemen de kop op steken. In die fase zit ik momenteel.

Natuurlijk wil je aan de vooravond van de prijsvluchten gezonde duiven, maar ervaring leert dat juist in deze periode de duiven kwetsbaar zijn om genoemde redenen. Rustig blijven is het devies. Wachten op betere tijden. Op korte termijn een bezoekje aan de duivenarts. Zit er geel onder? Hebben ze wormen? Zit het in de kopjes goed? Tot heden hebben mijn duiven nog geen enkel medicijn gehad. Ik hoop, dat ze voldoende weerstand hebben opgebouwd. Mogelijk begin ik de eerste prijsvlucht met een klein groepje gezonde jongen en schakel ik de rest pas in als ze er aan toe zijn!

Verantwoording naar de kwekers:

De twee Belgen van Dirk kunnen overnachten, maar ze zitten er nog wel!
Van Henk Berentsen zitten er nog 3  (373, 436 en 452). Van Henk Blankestijn is de 225 present (duivin).
Van Martin & Joke zijn beide doffers aanwezig en van Dennis Koers is de 261 de dans ontsprongen.
De ploeg van Bram Scherpenzeel bestaat uit 15 kanshebbers.
Al deze “gastrenners” zitten op het linkerhok, waar momenteel dus gezondheidsproblemen zijn.
Drie duifjes zijn overleden ten gevolge van uitputting/adeno/coli.
Eentje moest ik er kort na het spenen ruimen.
Vijftien stuks werden er verspeeld bij africhting of aan huis.
Veertig stuks gaan de boeken in als slachtoffer van de havik.

Het is inmiddels droog buiten en ik ga de duiven loslaten. Eerst de rechter ren. Deze duiven trekken weg. Dan de linker ren. Een deel van de duiven zal op het hok gaan zitten en sommigen vliegen naar het dak van de buren. Een deel zal gaan vliegen, zeker als ik de vlag hanteer, maar het gaat niet van harte. Deze duiven kunnen zeker niet mee op de eerste prijsvlucht(en)! Eerst uitzieken! Voor het eerst sinds maanden, heeft de havik zich gisteren niet laten zien. Is hij vatbaar voor het adenovirus? We houden de moed er in. 

(wordt vervolgd)