2016: Hoop, geloof en liefde (2)

Hoge bomen vangen veel wind, zegt het spreekwoord. Als Gerard, Hans, Willem, Bas of Pieter een mindere uitslag maken, dan gaat dat snel rond. In onze omgeving wordt er ook gelet op Marcel, Alwin en John. Leedvermaak troost de goegemeente. Ook topliefhebbers hebben een mindere dag. Wachten ook wel eens te lang met het geven van een kuurtje. Afgelopen week was zo’n week met zuidoostenwind waar veel bekende namen niet de series en kopduiven pakken die ze normaliter gewoon zijn. Dat biedt kansen aan outsiders!  Zelf schaar ik me liever onder de “gewone jongens”. Kon ooit aardig meekomen met de jonge duiven, maar ben al weer geruime tijd een doorsnee liefhebber. Dat is eigenlijk best lekker. Geen geschooi om bonnen, ik hoef niet te verkopen, geen enkele druk. Als je echter ooit meegestreden hebt om de ereplaatsen, in een overwinningsroes verkeerd hebt, dan verlang je toch weer naar het succes. ’t Is verslavend!

Gelukkig kan ik nog altijd genieten van mijn duifjes. Als ik een mooi gebouwde duif met zachte pluim door mijn handen laat glijden, kan ik daar enorm van genieten. Als de hokken weer schoon zijn, de drinkbakken ververst zijn en de duiven als stipjes in de blauwe lucht trainen en wegtrekken, dan prijs ik me gelukkig dat ik duiven heb. De gezelligheid met (duiven)vrienden en de wedstrijdspanning rond het tijdstip dat de duiven kunnen arriveren. Iets mooiers bestaat er voor mij niet!  M.a.w. met de liefde voor de duiven zit het wel goed. Hoop heb ik nog steeds. Ooit zullen er betere tijden komen. Als de nood het hoogst is, dan is de redding vaak nabij. Passief afwachten, tot  er betere tijden komen, daar geloof ik niet in. Je moet harder lopen, dan je duiven vliegen. Als het niet naar wens loopt op je hok, moet je de bakens verzetten. Blijven zoeken naar verbeterpunten. Wat deed ik zoal?
   – De vorig jaar gebouwde rennen heb ik meer besloten gemaakt. Zijkant beschut en plafond dicht
   – Het hok heb ik boven het plafond aangepast. Uit angst voor steenmarters maakte ik de golven van het dak dicht. Een deel van de aangebrachte dupanelplaten heb ik verwijderd. De ruimte boven het plafond moet als een stofzuiger functioneren. Aldus Martin van Zon.
   – Niet langer duiven uit verschillende milieus samenbrengen
   – Lichter voeren. Van Koopman “All in one” overgeschakeld op A.S. junior van Teurlings
   – Een zestal jonge duivinnen aangeschaft uit de kern van het stammetje van Hans Hak als kruisingsmateriaal voor onze beste kweekdoffers.

Stilstand is achteruitgang en nietsdoen geen optie. Of we de goede keuzes maken? Dat weet niemand vooraf! We hopen het straks mee te maken als de vluchten beginnen. Sommige dingen heb je zelf in de hand en die kun je veranderen. Er zijn echter wel ontwikkelingen die me gunstig stemmen. Het vliegprogramma van de GOU bijvoorbeeld. Terug met beide benen op aarde na waanideeën over gescheiden vliegen met jong en oud, G-vluchten, afschaffen van de natour voor de jonge duiven. Gewoon weer een fatsoenlijk programma, dat begin juli start i.p.v eind juli.

Er is nog iets waar ik ongelooflijk vrolijk van word: ik ben weer bezig met duiven i.p.v. haviken!  Vorig jaar was het bar en boos. Als ik de duiven los liet, had de havik er soms al binnen 5 seconden eentje te pakken. Tien keer de duiven op rij los, betekende tien keer op rij minimaal één dode duif.

In 2015 kwamen de duiven soms weken achtereen één keer per week een uurtje buiten om te trainen. De enige manier om niet mijn hele hok leeg te spelen. Als de druk van de roofvogels zo groot wordt, dan kun je het schudden. Teveel stress (coli en adeno) en te weinig trainingsarbeid en ervaring. Het resultaat? Matige prestaties en wekelijks verliezen! Als de haviken in de natuur te weinig aanbod van prooi hebben, dan gaan ze zich focussen op postduiven, maar ook op sier- en watervogels en ander gevogelte. Zelf ben ik vogelliefhebber. Steun de vogelbescherming, de weidevogels, Natuurmonumenten, enz. Roofvogels zijn prachtige beesten en ik accepteer dat er zo nu en dan een postduif ten prooi valt.

Als er in enkele maanden tijd 41 van je duiven gepakt worden door de havik, dan denk ik dat het evenwicht verstoord is. Gelukkig valt het de laatste weken mee. Er is in stilte aan de verstoring van het natuurlijk evenwicht gewerkt, of …. ze broeden?  Wie het weet mag het zeggen.

De laatste weken was ik druk met het rooien van de struiken in de achtertuin, met het aanleggen van bijna 100 meter grondkabel, met het terug op orde brengen van de bestrating en natuurlijk met de moestuin. José is aan het sporten en dan komt er ineens een stukje voor de site. Het voelt als het leggen van een ei. 

(wordt vervolgd)