Effen Appen (13)

Effen Appen (13)

Ongeluksgetal

Erg bijgelovig ben ik niet, maar deze week lijkt de dertiende editie samen te vallen met een voor ons ongelukkig verlopen vlucht. Het leek zaterdagochtend nog zo mooi. Een vriendelijk zonnetje, weinig wind en tot ieders verrassing een vroege lossing. Fluitend maakte ik de hokken schoon en deed de rituelen die bij een prijsvlucht behoren. Moeder Toos zat in Twello al voor negen uur in het halletje van de flat met aanleunwoningen te wachten. Schipperke Trijntje kwispelde vrolijk en wist dat we weer naar Appen zouden gaan. Rond kwart over negen waren we thuis. De auto van Bram stond voor de deur en even later arriveerde ook Rinie. Vol verwachting klopte ons hart. Toen de laptop buiten opgesteld stond, kroop Bram daar achter. “In Wapenveld maken ze meer dan 2000 meter per minuut”, riep Bram met verbazing in zijn stem. Het drong niet echt tot me door. “Dat moet dan van Mettet zijn?”, riep ik vertwijfeld. Dan weet je, dat het een rare vlucht zal worden en succes heel ver weg is. Onder het afdak keken vier paar ogen in zuidelijke richting. Zelf liep ik op het gazon en keek naar de wolken in het noorden. Precies daar waar mijn ogen gericht waren, ontwaarde ik een stip, die steeds dichterbij kwam. Het gebeurt niet vaak, dat ik als eerste een duif zie. Meestal is dat geen goed teken, want dan komen ze steevast uit de verkeerde richting. De duif zat vlot op de klep en even dachten we, dat het de ‘515 zou zijn. Op grond van geleverde prestaties onze terechte eerstgetekende. Het was de ‘512. Het evenbeeld. Voor de tweede keer onze eerste duif, net als de ‘515 die ook twee keer onze eerste was. Daarna opnieuw lang wachten op de tweede duif. “Ik denk, dat we er vandaag helemaal onderdoor draaien”, riep ik om anderen voor te zijn. Een groepje van vier duiven kwam korte tijd later uit de noordwesthoek. Daarbij twee vreemdelingen. Van enig enthousiasme was niets meer te bespeuren. “Het zat een paar keer mee, maar vandaag zit alles tegen”, dat leek me een mooie samenvatting van deze vlucht. De koffie van José en het saucijzenbroodje waar moeder op trakteerde, smaakte niet zo als gehoopt. Het is niet alle dagen feest!

Achterblijvers

Ook bij harde wind op de staart zijn er achterblijvers. Misschien zijn ze te ver gevlogen en komen ze uit de omgeving van het IJsselmeer of misschien wel de omgeving van de Waddenzee retour. Ze kunnen het jou niet vertellen. Zaterdag uren na de prijzen, kwamen er duiven gewoon uit de normale vlieglijn thuis. Misschien hebben ze een grote boog gemaakt en zijn ze teruggevlogen tot ze op bekend terrein kwamen om uiteindelijk gewoon uit de “normale hoek” hun omzwerving af te sluiten. Zeker weten doe je het niet. Duivensport blijft een mysterie. Zaterdagavond miste ik nog 7 van de 45 duiven. Vanochtend rond negen uur waren er vier bijgekomen. Onze enige kras, onze enige vaalschimmel en onze enige roodkras. Makkelijk te herkennen tussen allemaal (vet)blauwen. Onze enige zwarte  (“Toos”, die we ophaalden in Groesbeek) is nog niet retour. “Je hebt weinig geluk met de kleurtjes”, merkte Rinie terecht op. Leuk om te vermelden is, dat alle “kleintjes” (tweede ronde) weer thuis zijn. Van de oorspronkelijk 24 “kleintjes” zijn er na vier prijsvluchten nog 10 over. Daar teken ik voor.

Nest

Straks roep ik de duiven binnen en ga ik ze weer scheiden. Nog één week worden ze op de deur gespeeld. Daarna mogen ze het zelf uitzoeken. Het bouwen van een nestje wordt aangemoedigd. De duiven hebben inmiddels genoeg ervaring opgedaan om de extra motivatie van een nestje aan te kunnen, weet ik uit ondervinding. Duiven met nauwelijks ervaring hebben meer last dan gemak van een nestje. Ze willen wel maar kunnen door gebrek aan ervaring niet tijdig thuis zijn en prijs vliegen. Zie het als een snelle auto met veel pk’s, maar geen “grip” op de weg. Die vliegt uit de bocht en haalt de finish niet. José is inmiddels thuis. Ik hoor haar morrelen aan de deur, waar mijn sleutelbos aan de binnenzijde in zit. Ze heeft lekker gesport en ik laat haar binnen. Bij een blik op de tuin zie ik “Toos” lopen. Onze enige zwarte duif. Dat is het voordeel van “kleurtjes”. Nog twee te gaan van gisteren. Geholpen door gunstig weer, komen de duiven vandaag prima na. Op naar de volgende ronde …..