2023

Bij gebrek aan een pakkende titel, houden we het op “2023”. Zoals George Orwell (1903-1950) zijn boek “1984” schreef, vlak voor zijn dood. Voor mijn middelbare schoolexamen las  ik “Animal Farm”, dat meteen na de oorlog uit kwam en Orwell voor het eerst een fatsoenlijk inkomen verschafte. Ook hier lagen vreugde en verdriet dicht bij elkaar. Zijn vrouw overleed in hetzelfde jaar en Orwell zelf werd evenmin oud. Even wat achtergrondinformatie en vooral niet bedoeld om me met Orwell te vergelijken. “Animal Farm” vond ik destijds een geniaal boek. De streken van de varkens zijn er anno 2023 onveranderd!

Sabbatical

Als je onbezoldigd en zonder verplichtingen of bijbedoelingen “blogs” produceert, kun je ongestraft een “sabbatical” opnemen. Bij mij was er eigenlijk iets anders aan de hand. Ik had José beloofd om de badkamer te renoveren. Steeds kwam er iets tussen en ik stelde de werkzaamheden meerdere malen uit. Tot ergernis van José. Toen ik op zeker moment keek naar t.v-serie “Help, mijn man is klusser”, nam ik het zekere voor het onzekere en begon met de badkamer. Dan moet je de tijd niet gaan vullen met het schrijven van “blogs”.

Ongeluk

Eigenlijk vind ik klussen best leuk. Zeker als je ongestoord je ding kunt doen. Daar wringt echter de schoen. Heb je net de tegellijm aangemaakt en de eerste tegel in handen, dan komt er iets tussen. Dat kan gebeuren met een 93-jarige moeder, die mantelzorg vraagt en van mij altijd voorrang krijgt. Zo verdween er dikwijls onbruikbaar geworden tegellijm in de kliko. Het ongeluk van José past in het rijtje. Ze kreeg op de fiets geen voorrang van een bestuurster van een personenauto en werd per ziekenauto afgevoerd. Gelukkig kon José me dezelfde dag vanuit het ziekenhuis bellen, om te vragen haar op te halen. Ze kon de eerste weken niet veel, vanwege een gescheurde knieband, hersenschudding, e.d. Niet alleen dat is niet bevorderlijk voor de voortgang van de badkamerwerkzaamheden, ook bezoek aan verzekeraar, ziekenhuis, contact met politie, reparatie fiets, huisbezoekjes van familie en kennissen, bezoek van de aanrijdende partij en allerlei administratieve rompslomp, komen de voortgang van de kluswerkzaamheden niet ten goede. Op zulke momenten is het belangrijk om te kunnen relativeren. De gezondheid van José is het enige dat telt. De tuinwerkzaamheden, het verzorgen van de duiven, de zorg voor moeder, de dingen van alledag en de renovatie moest ik combineren. Dan denk je niet aan het schrijven van een blog!

Belangstelling

Regelmatig kreeg ik opmerkingen over het niet verschijnen van nieuwe schrijfsels. Dat streelt een mens. Zou het onopgemerkt blijven, dan deed ik het voor Lou Loene. Zelfs Willem de Bruin sprak me er op aan, toen ik vorig jaar enkele weken geen blog geproduceerd had. Begon ik zowaar van te blozen! Want als een fenomeen als WdB zoiets opmerkt …..   Vooruit, op veler verzoek (zeker vijf, maar geen honderd), wil ik in het laatste kwartaal van 2023 symbolisch de pen oppakken en een terugblik geven op het voorbije jaar.

Stamvorming

De laatste tijd krijg ik vragen over onze duiven. Dat is een goed teken. “Heb je even?”. Dan realiseer ik me, dat ik veel tijd kan besparen door eenmalig in een blog daar iets over te vertellen. Ik beloof in een volgend schrijfsel daar een boom over op te zetten. Eerst wat korte items, te hooi en te gras.

2023

We hebben een goed jaar achter de rug. Geen topjaar. We begonnen het seizoen met ongeveer honderd junioren en eindigden met ongeveer vijftig. Op één meer of minder moet je me niet vangen. Vandaag heb je er vijftig en morgen één meer, als er één retour komt na weken zwerven. Of je hebt er één minder, als slechtvalk of havik je visiteert. De helft overhouden is anno 2023 niet eens slecht, als je alle jonge duivenvluchten gespeeld hebt.

Coli

Voor het eerst, sinds de coliperikelen in den lande hun intrede deden, ging de ellende onze deur voorbij. Vorig jaar entten we met de combi-entstof tegen paramixo/ rota. Toen begon het feest een dag na de prik. We waren te laat, ze hadden het al onder de leden bij de enting. Vorig jaar stierven er een stuk of drie. Zoals bekend lieten we de jongen uitzieken. Dit jaar bleef de ellende uit. Helemaal gerust was ik niet. Door flink af te richten, met bijbehorende stress, hoopte ik zelfs de coli enige weken vóór aanvang van de vluchten op te wekken. Niet dus. Dan ben je benieuwd hoe het seizoen zal verlopen, zonder coli.

Vorm

Gezondheid, conditie, vorm. We dromen ervan, maar geen jaar verloopt hetzelfde. Het ene jaar vlieg je in de kring/regio vooral tegen Aart uit Oene, het andere jaar tegen Bertus uit Welsum, of tegen Steffan en opa Hans uit Epse. Ook Johan uit Eerbeek legde me het vuur na aan de schenen in voorbije jaren. Anno 2023 haalden deze mannen niet het niveau van eerdere jaren. We werden afgedroogd door Cor Walda uit Zwolle en door de kersverse combinatie Johan Gijsberts – Marcel Sangers, die debuteerden in regio Noord Oost. Cor Walda sprak ik kort voor de laatste, beslissende vlucht. Ik feliciteerde hem op voorhand. Zijn jonge duiven trainden aan huis minimaal anderhalf uur zonder vlag!  Dan kun je het schudden. Cor werd de terechte regiokampioen. Johan, Marcel en hokverzorger Erik, bleven we heel lang en vanaf de eerste vlucht voor. In het zicht van de meet werden we terecht achterhaald. In het begin hadden wij meer vorm op de hokken. Bij de laatste vluchten was het omgekeerd. Johan Gijsberts weet hoe er vroeger in Voorst met duiven gespeeld werd. Zijn vader had ook duiven. Voorst deed meer dan een halve eeuw voor spek en bonen mee. Zeker op de vluchten tot 500 km. Tijden veranderen. Samen waren we trots, dat de eerste tien asduiven in de kring uit Voorst komen. Met Sando Verbeek en halve Voorstenaar Bob van Zeist op het vinkentouw, zal Voorst ook de komende jaren serieus genomen worden met de jonge duiven!

Doffers

Iedereen die onze schrijfsels leest, weet dat ik het van de doffers moet hebben. Het afgelopen jaar waren de duivinnen numeriek  royaal in de meerderheid. Onze beste duif was dan ook een duivin. Bij ons is een echte goeie altijd een doffer. Dat is nooit anders geweest en voor mij onverklaarbaar, maar wel een feit. Onze beste doffer was er één van de vierde ronde.  Een zoon van onze beste van vorig jaar, die ook van de vierde ronde was. Onze beste duivin en 1^e asduif kring, was trouwens van de tweede ronde. De eerste ronde is achteraf vaak de minste ronde. Gewoon een feit.

José

Afgelopen jaar werd mijn José lid van “Steeds Verder”. Ik wil graag inkorven in de eigen club en dat is met het minimum aantal inkorvers voor een vlucht steeds lastiger. Een extra inkorvend lid kan dan uitkomst bieden. José Bekhuis was dit jaar de reddende engel. Ze kreeg zeventien duifjes van Henk Bussing, met een afwijkende ringenserie (van Henk), die op haar naam gezet werd. Ze werden op het kasthok geplaatst. Wat ik aanvankelijk niet wist, is dat het minimum deelgetal op de jonge duivenvluchten acht is. Hoewel ze op het laatst geen acht duiven meer had en dus in de puntentelling zichzelf tekort deed, eindigde ze bij de kringkampioenen in de top vijf. Eén keer werd ze op een vlucht grootmeester in de GOU. Een geslaagd debuut derhalve, met dank aan Henk Bussing! Omdat ik de tweede helft van Nederland tegen de Grieken wil zien, brei ik er een punt aan. De kop is er af!  (wordt vervolgd)