2016: Hoop, geloof en liefde (3)

José is enkele dagen met haar oudste zus naar haar jongste broer in Maastricht. Heb het ruim alleen. De eerste pinksterdag al lekker vroeg voor zevenen de duiven los. Na alles gekuist en verzorgd te hebben, in de tuin aan de slag. Nadat de duiven gevlogen hadden, kwamen ze lekker om me heen scharrelen. Zo nu en dan gooide ik wat rijstkorrels om me heen. Gepelde rijst ontkiemt niet. Ook de duiven genieten volop van de tuin. Enkele rijtjes sla- en andijvieplanten hebben ze volledig weggepikt. Heb vandaag opnieuw sla gezet. Rode sla voor de verandering. Duiven hebben een hekel aan de rode kleur en laten deze variant ongemoeid.

De haviken laten zich nauwelijks zien. Buizerds cirkelen voortdurend rond, maar daar slaan de duiven nauwelijks acht op. De duiven komen momenteel zeven dagen per week los. Een ongekende weelde! Door de dagelijkse vrijheid trainen ze en leren ze optimaal. Wat een verschil met vorig jaar. Toen kwamen ze vaak maar één keer in de week een uurtje buiten. Met domme, ongetrainde duiven kun je de oorlog niet winnen!

Gisteren verbaasde compagnon Albert met de eerste prijs in de kring Apeldoorn vanaf Laon. Voor het eerst sinds de verhuizing naar Twello een klinkende zege. In de afstamming van het duifje het beste van Romein en de Ruiter aan vaderskant, maar ook onze “Axel” van wijlen  Jan de Visser. De moeder van het duivinnetje komt uit “Jurriaan” (gekregen van Martin Geven) met zus “Texas Homer” (lijn “Oude Knoedel”/ nestzus “Garfield”)

De invloed van een hok mag je nooit onderschatten, dat blijkt nu weer. Het hok dat in Twello een jaar of acht geleden gebouwd werd, voldeed absoluut niet. Albert bouwde een nieuw hok in tegenovergestelde richting en meteen op de natour van 2015 vlogen de duiven er stukken beter.

In 2016 werd de stijgende lijn doorgetrokken. Hoewel Albert druk was met andere zaken en zonder enige africhting begon aan het seizoen, zat hij er wekelijks leuk bij. Vooral na het isoleren van de vloer werd het hokklimaat een stuk beter. Voorheen was er incidenteel wel eens een succesje, maar dan volgde steevast de week erop een afknapper. Sinds de duiven op het nieuwe hok vliegen, is alles anders. Albert moet er zelf nog aan wennen. Als het vliegen jaar in jaar uit kommer en kwel is, dan is het een bijzondere gewaarwording als ineens jouw duiven niet langer voor spek en bonen mee doen!

De moraal van het verhaal is evident. Geef nooit op! Zolang je gelooft in betere tijden en je handelen daar naar richt, is er hoop. Dat geldt voor iedereen. Sleutelen aan je hok, aan de verluchting, aan de luchtvochtigheid, aan de lichtinval. Nooit opgeven. Mensen die een droom hebben en een duidelijk doel en daar alles voor doen en laten, zullen ooit hun doel bereiken. Dat zie je op elk terrein. In het zakenleven, in de muziek, in de sport en zelfs in de liefde! Misschien moet er eerst onvoorwaardelijke liefde zijn om de mentale kracht te kunnen opbrengen om alles te doen om je doel te bereiken?

Op dit moment heb ik nog zeventig junioren. Soms wil er een duifje niet vliegen. Is het coli? Heeft het beestje zich geforceerd bij een wanhopige poging om aan de havik te ontsnappen? Je kunt het ze niet vragen. Ik voer vrij licht. A.S. junior van Teurlings is een gevarieerde mengeling. Ik kan het niet laten om zelf wat te rommelen met het voer. Een handje Koopman “all in one” met pinda, een handje Matador  turbo energie vanwege hennep en variatie en enkele handen Beyers Recup om de mengeling lichter te maken. Eén keer per week in het weekeinde gooi ik enkele deciliters vlierbessensap over het voer. Dit laat ik een nachtje intrekken. ’s Ochtends afdrogen met biergist en zonodig wat klei e/o veen. Vlierbessensap is geen wondermiddel. Toch geef ik het met mate. Ook als je het wekelijks geeft heb je niet de garantie dat je geen coli krijgt. In wondermiddelen geloof ik niet. Zowel voor duiven als voor mensen zijn er telkens weer nieuwe “wondermiddelen”. Dan is het oregano, dan boerenkool, spelt, chiazaad, knoflook, appelazijn, enz.  Iedereen heeft het erover, de prijs is buitenproportioneel als het echt een “hype” is en een jaar later praat niemand er meer over. Gebruik wat je past en gebruik vooral je verstand. Hou het eenvoudig, zei Herman Brinkman afgelopen winter tijdens een forum in de club. Goed voer, grit en mineralen. Verder geen poespas. Een weldenkende liefhebber, een goed hok en goeie duiven, daar gaat het om. Duiven moeten weerstand opbouwen en dat lukt niet als je bij elk wissewasje gaat kuren. Alleen als het te gek wordt en duiven sterven door bijvoorbeeld coli/ adeno, dan rij ik naar Nanne Wolff in Wezep en doe wat hij adviseert.

(wordt vervolgd)