Effen Appen (1)

Effen Appen (1)

Het is 3 maart 2019. Een regenachtige zondagmorgen. Er zitten nog geen duiven in Appen, maar dat is een kwestie van tijd. Half maart verwacht ik de eerste groep en dan zullen de afdelingen naar verwachting snel gevuld zijn. Na ruim een jaar radiostilte heb ik na overleg met Albert besloten om weer wat van me te laten horen via de site. Het afgelopen kalenderjaar was mijn laatste jaar in dienst van het Isendoorn College. Op een gegeven moment ben je de oudste in leeftijd binnen het facilitaire team en ik wilde me focussen om mijn loopbaan op een goeie manier af te sluiten. Je houdt je groot, maar met collega’s die gemiddeld 30 jaar jonger zijn, moet je alle zeilen bijzetten om de jonge knapen nog enigszins bij te benen. Gelukkig deed ik nooit tevergeefs een beroep op leerlingen met tussenuren, die met alle plezier voor me in de bres sprongen als er veelvuldig gesjouwd en gezeuld moest worden met meubilair. Daar kun je niet tegen werken (knapen van 14 tot 18 jaar, maar ook stoere meiden) en de jeugd deed het doorgaans graag en niet alleen voor het bakkie troost. In december volgde er een mooi afscheid. Mijn 66e verjaardag en ingang van A.O.W en pensioen vielen precies in de kerstvakantie. Een ideaal moment om afscheid te nemen. Alle leden van het duiventeam, dus ook Rini en Jaap met partners, waren op de muzikale afscheidsreceptie op school en dat voelde goed!

Keurig op tijd werden A.O.W. en pensioen eind januari overgeboekt. Heerlijk. Intussen heb ik me nog geen uur verveeld. Het interieur van de duivenhokken veranderen, nieuwe platforms voor de te kleine kleppen realiseren, vele tientallen kruiwagens vol paardenmest in de buurt opscharrelen en naar mijn moestuin kruien, diverse perken met buxus rooien en vervangen door taxus, werkzaamheden in de vier kippenrennen uitvoeren, naar het bedrijfsterrein van broer Henkie in Wilp, moeder Toos en José (staat nog voor de klas) ontzorgen, er is altijd wat te doen in Appen. Voor de jonge duiven zal ik meer tijd krijgen, verwacht ik. Daar verheug ik me op. In 2018 verliep niet alles optimaal, wat dat betreft.

Binnen ons team zijn er wat dingen veranderd. De rol van Albert verschuift naar het computergebeuren. De stamkaarten maken, de site verzorgen, het elektronisch klokken, e.d. Onze kweekkoppels zijn verhuisd naar de omgeving van Nijmegen. Een inmiddels 81-jarige liefhebber die gestopt was met de duivensport, miste de loop naar zijn hok en de omgang met de duiven. Hij verzorgt, samen met zijn vrouw, onze tien “kweekkoppels”. De samenwerking is nog pril en er moet wederzijds vertrouwen opgebouwd worden, maar het lijkt een win-winsituatie voor alle partijen. Team Freek Wagenaar krijgt dus een vervolg en is uitgebreid! De rol van Bram als hofleverancier blijft ongewijzigd.

Gisteren ging ik samen met Rini Vos naar de beurs in Houten. Ik ben op zoek naar een nieuwe helm, omdat er geen onderdelen meer te koop zijn voor mijn beide huidige helmen. Ik schat, dat ik de eerste helm ongeveer dertig jaar geleden aanschafte bij Koudijs. De tweede helm kwam van de onlangs overleden Jan te Wierik uit Raalte. De destijds succesvol spelende oud-stucadoor, moest om gezondheidsredenen stoppen met de sport. Toen ik benaderd werd om zijn duiven te verkopen, kreeg ik zijn helm als vergoeding voor kosten en moeite. Beide helmen doen nog prima wat ze doen moeten, maar zonder reserve onderdelen als filters, speciale accu’s en andere toebehoren, is het een aflopend verhaal. Gisteren op de beurs droeg ik zoals altijd een helm. Bij het verlaten van de beurshal liepen Rini en ik nog even naar het toilet. Het was er rustig. Toen ik mijn handen wilde wassen, legde ik de helm in de wasbak naast de mijne. Dat was achteraf niet zo’n goed idee, omdat de kraan automatisch begon te lopen en mijn helm veranderde in een aquariumbak. We konden er om lachen!

De aanschaf van de nieuwe helm heb ik nog even uitgesteld. Er zijn twee merken beschikbaar. De één is wat lichter en heeft motor en accu aan de broekriem. De ander is compacter, zonder slangen en toebehoren op het lichaam. De helm zelf is daardoor wel wat zwaarder. Omdat het geen broodje van de bakker is en het gaat om een serieuze investering, wil ik de plussen en minnen met José bespreken en rustig op me in laten werken. De nieuwe helm is er als de eerste duiven naar Appen komen, dat is zeker!

Het begint nu wel te kriebelen. Komende week moet er een kuub fris metselzand in een deel van het hok geschept worden. Het betekent, dat er eerst een kuub “oud” zand uitgeschept moet worden. In een ander deel van het hok gaan drie balen fris tarwestro. Een zelfde hoeveelheid moet eerst afgevoerd worden. Dit is een stoffige klus. De oude helmen kunnen zich eerst nog bijzonder nuttig maken, voordat ze naar het museum gaan. Met een nieuwe, frisse helm kunnen we dan seizoen 2019 starten.

Met Jaap ging ik enkele weken geleden naar de uitstekend georganiseerde prijsuitreiking van de SuperFondClub GOU in Drempt. Met Rini gisteren naar de beurs in Houten. Albert sprak ik enkele uren geleden nog door de telefoon, Bram was hier twee dagen geleden voor het ophalen van de ringen, moeder Toos sprak ik vanochtend in alle vroegte, José ga ik aandacht geven als ze aanstonds thuis komt van de sportschool en naar Gerard ga ik komende week om de jongen in de schalen te bewonderen. In Appen ben ik de spin in het web van het team en de soigneur van de jonge duiven. Een nieuwe fase is aangebroken  …. Wie op de hoogte wil blijven van het reilen en zeilen hier, moet “Effen Appen”.