Gietel’s geluk (3)

Roofvogels

Precies zeventig junioren doorklieven momenteel het luchtruim boven Appen/ Gietelo. Ze zitten op drie afdelingen en gaan per afdeling naar buiten. Nu ik gepensioneerd ben, kan dat. Grote groepen jonge duiven gelijktijdig los is niet ideaal. Duivenvriendin Joke Geven vertelde me, dat afgelopen maandag de slechtvalk bij hen op bezoek kwam toen er een grote groep jongen buiten vloog. In Zutphen zit een slechtvalkenpaar op de toren en ze hebben uitstekende ogen die een wolk jonge duiven op grote afstand zien. Slechtvalken hebben een groot jachtgebied!  In Appen/ Gietelo heb ik de slechtvalk nog niet gesignaleerd dit jaar. Wel de havik. Vanochtend had ik de eerste groep van 22 stuks buiten. De jongen waren vlieglustig en op een gegeven moment vlogen ze op grote hoogte in de staalblauwe lucht. Voor het eerst mooi gegroepeerd in formatie en dan geniet ik van het moment. Ze vlogen erg hoog en dat was niet zonder reden. De havik werd ook aangetrokken door de jeugdige overmoed en al snel dook ze er tussen. De koppel spatte uiteen. Dat was hoog boven het hok en met geklap en geschreeuw probeerde ik de havik uit haar evenwicht te brengen. Dat lukte!  Een wilde havik is vrij schuw, in tegenstelling tot de “tamme” (ontsnapte) havik die hier in 2016 in enkele maanden tijd 60 (!) junioren sloeg. Die havik was mensen gewend en zelfs voor zwaar vuurwerk niet bang!

Corona

We maken ons druk met de jonge duiven, maar misschien komen we dit jaar helemaal niet aan het vliegen. De coronagriep heeft de wereld in een houdgreep! Is het niet corona, dan kan de vogelgriep ons ook nog parten spelen. Ik reken dit jaar helemaal nergens op, dan kan het alleen maar meevallen! Gelukkig geniet ik ook van de dagelijkse omgang met de junioren, maar alles is natuurlijk gericht op het vliegseizoen. Daar doen we het voor. Zo lang we de dans ontspringen en zelf en onze naasten niet besmet raken, moeten we niet zeuren!

Helm

Onze overdrukhelm was vorige week kapot. Deze “kite” kochten we vorig jaar, omdat we voor onze twee oude helmen geen onderdelen meer konden krijgen. Ook zoiets. Steevast ging ik elk voorjaar naar de leverancier in Heerde. Moeder en hondje Trijntje gingen mee en dan was er eerst een bakkie koffie met traditiegetrouw de meegebrachte speculaasjes van bakker Bril. Vervolgens ging Henk Pannekoek met ons mee naar het magazijn en dan werden onze beide helmen weer in orde gemaakt voor het nieuwe seizoen. Nieuwe filters, nieuw vizier, een nieuw motortje, nieuwe accu. Een soort A.P.K. Henk had alle onderdelen onder handbereik. Een jaarlijks ritueel. Na dertig jaar was het echter gebeurd met de service. De helm werd niet meer gemaakt en onderdelen waren niet meer verkrijgbaar. Mijn beide helmen waren ineens niet meer te gebruiken. Weg helmen, weg jaarlijks uitstapje. Jammer voor ons, maar laten we wederom niet klagen. Bij de laatste servicebeurt, merkte ik dat Henk niet meer de oude Henk was. Deed hij voorheen de service fluitend en bij wijze van spreken met de ogen dicht, nu stond hij te klungelen en leek het alsof hij de helm voor het eerst zag. “Ik ben er door ziekte een poosje tussenuit geweest en in de tussentijd hebben ze alle onderdelen veranderd”, stamelde hij met wanhopige oogopslag. Ik voelde, dat er iets niet klopte. Een vijftiger, die de weg kwijt is. Dat is pas erg! Henk bedankt voor de gezelligheid en de fijne service die je verleende. De mooie herinnering blijft!

Kite

Er veranderde van alles. Heerde werd Epe en de nieuwe helm werd een Nederlands product. “Kite” genaamd en afkomstig van Arbin uit Nuenen. John Freriks stond vorig jaar op de duivendag van p.v. “Zutphen” en daar nam ik de nieuwe helm in ontvangst. Ik ben afhankelijk van een overdrukhelm, dus na meer dan dertig jaar een noodgedwongen overstap. Voordeel van deze helm is de geïntegreerde accu, waardoor ik geen accu aan een kabel in mijn zak hoef mee te slepen. Vorige week donderdag was Leiden in last. Ineens gaf de helm de geest. Dikke paniek, want ik kan absoluut niet zonder helm. Meteen contact gezocht met de firma Koudijs en eigenaar John Freriks reageerde heel positief. Dezelfde dag kon ik een demonstratiehelm ophalen en werd mijn helm opgestuurd naar de fabrikant. Vandaag werd de helm met een nieuwe oplader afgeleverd. Garantie!  “De demonstratiehelm mag je voorlopig als reserve thuis houden. Jij bent al meer dan dertig jaar trouwe gebruiker en dat waarderen we”, aldus John. Over service gesproken!

Kattenbrokjes

Willem de Bruin voert zeer regelmatig een kleine portie kattenbrokjes aan zijn duiven. Wijlen Arie van den Hoek had het al over A.P.F. Het belang van dierlijke eiwitten in de duivenvoeding. Duiven die langs de slootkant kleine slakjes pikken in tijden dat ze jongen azen. Volgens van den Hoek is goeie teelaarde (klei, zand, veen) een bron van vitaminen. Onvolledige plantaardige eiwitten worden volledig door de Animal Proteïn Factor die in de bodem zit. Kattenbrokjes bevatten dierlijke eiwitten. De Bruin vliegt keihard en is academisch geschoold. Of de kattenbrokjes bijdragen aan de vliegprestaties? Ik ga het in navolging van Willem de Bruin proberen. In één van mijn voertonnen bewaar ik de kattenbrokjes van onze rode kater “Meiko”. ’s Ochtends pak ik wat brokjes en verbrijzel ze om ze toe te voegen aan het duivenrantsoen. Niet overdrijven. Toen aan runderbrokken dierlijke eiwitten afkomstig van schapenhersenen  werden toegevoegd kregen koeien  te maken met B.S.E. Daar leerden we een dure les die veel dierenleed veroorzaakte en miljoenen kostte. Een duif is en blijft een graaneter, die soms behoefte heeft aan een minimale hoeveelheid dierlijk eiwit.

Kampioen

Voormalig tandarts Willem de Bruin uit Reeuwijk is als duivensporter erg succesvol. Keuringen in de hand, oogtheorieën, stamkaarten. Ze zijn niet leidend voor hem. De mand is de beste keurmeester! Al tientallen jaren speelt “de vliegende tandarts” op zeer hoog niveau en alleen keiharde bewijzen op de vluchten wijzen de beste duiven aan. Het gaat om de goeie duif, de rest is larie! Veel liefhebbers in binnen- en buitenland spelen goed met zijn duiven. Het maakte me nieuwsgierig. Vriend A.S. bewierookt de Reeuwijker dikwijls in zijn columns. In afd. 8/GOU ken ik niemand, die hard speelt met Willem de Bruinduiven. Ik ken hier ook niemand, die niet hard speelt met zijn duiven. Als we komend jaar aan spelen toekomen, hoop ik te ontdekken of deze duiven hun kunstje ook hier kunnen vertonen. In  15 tot 20 van mijn junioren zit minimaal 50% de Bruinbloed. Ik denk, dat de Bruin geweldige duiven heeft en ben benieuwd of ze ook in onze afdeling, op mijn hok en met mijn manier van verzorgen en spelen, het verschil kunnen maken. Steeds op zoek naar een nieuwe uitdaging en op zoek naar nog betere duiven. Vol verwachting klopt ons hart.

Honderd

Zeventig junioren vliegen hier rond. Dertien net gespeende jongen zullen over enkele weken volgen. Half april volgt er dan nog een groepje van naar schatting achttien jongen van de tweede ronde. Die komen op een eigen afdeling met eigen spoetnik. Dan hebben we de beschikking over honderd junioren. Eigenlijk vind ik dat te veel. Wetend dat de roofvogel haar deel opeist, dat er slachtoffers zullen vallen door coli en aanverwante aandoeningen en dat er de nodige duiven zullen sneuvelen in aanloop naar de vluchten, bouw je de nodige reserves in. “Survival of the fittest” en dan moeten ze ook nog hun prijzen pakken!  We zullen zien waar het schip strandt en rekenen vooralsnog nergens op. Was je handen, hou afstand, want duivenmelkers behoren in meerderheid tot de risicogroep!  En ….. de moed erin houden. (wordt vervolgd)