Kwinkslagen, kweekwaarde en kwekkoe (15)

Kwinkslagen, kweekwaarde en kwekkoe (15)

AS Croatia

Vandaag is de finale van deze One Loft Race.  De duiven zijn om 8.30 uur gelost in Tsjechië en komen over Oostenrijk en Slovenië naar hun thuisbasis in Kroatië.  Precies 282 duiven in de race van de oorspronkelijk 913 duiven, waarmee begonnen werd. Binnen ons team kwam het initiatief van Sander en ik sluit me dan al vrij snel aan. Elk diertje zijn pleziertje. Sander is de jongste binnen ons team en nieuwe ideeën komen vaak van de jeugd. José mag Sander graag en wilde ook wel meedoen. Albert en Rini sloten zich aan en Jaap had zijn bedenkingen. “Ik ben niet van het gokken”. Mogelijk kijkt hij de kat uit de boom en begreep niet goed wat de opzet was. Met vijf personen betaal je iets van 125 euro p.p. voor een team van zes duiven en dat is te overzien. Bij de Staatsloterij en Postcodeloterij betaal je op jaarbasis meer. Mogelijk was Sander geïnspireerd door het succes van Peter Voskamp uit Deventer, die de eindrace in 2024 won. Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Het team van Peter sneuvelde al heel snel op het veld van eer in 2025. Mogelijk heeft het te maken met de teneur op zijn hok: 2025 is geen succesjaar voor Peter gebleken en vaak is de kweek dan ook beduidend minder geslaagd. Onze duifjes pasten zich wonderwel aan en 4 van de 6 nemen vandaag deel aan de finale. In de “Hotspotraces” kwamen ze goed voor de dag, met een vijfde plek en een vierde plaats. De top 3 is op die races goed voor 2000, 1000 en 500 euro en als je duifjes dan een fractie van een tel tekort komen voor het erepodium, had je bijna de inleg terug. Op de laatste “Hotspotvluchten” hadden onze duiven het een stuk moeilijker. Grotere afstanden, dertig graden en kopwind zorgden voor extreem lage snelheden. De eerste duiven haalden amper 1000 meter en de meeste duiven haalden dat bij lange na niet. We waren blij, dat ze alle vier arriveerden in de middenmoot of achterhoede, wetend, dat we geen fondduiven hebben. Wat opvalt bij AS Croatia is, dat het in de regel lang nadruppelt. Vaak arriveren er de tweede dag nog meer duiven, dan op de eerste dag. Enkele weken geleden had Oliver Sabol succes op een Hotspotrace. Hij werd toen eerste en ook zijn tweede en derde duif arriveerden toen mooi op tijd. Ik belde hem op, om hem te feliciteren en toen vertelde hij spontaan, dat hij bij Eijerkamp een eigen kweekhok had voor de O.L.-races. “Ik heb overwegend witte duiven en ook de winnaar is een witte. In deze duif zit veel bloed van Falco Ebben”. We zullen zien, wat de finale brengt. Wordt het net als vorig jaar, bij het debuut van AS Croatia, een Nederlandse winnaar? Het weer in ons land is vandaag knudde met veel regen, maar op de losplaats in Tsjechië, in Oostenrijk en in Kroatië is het droog en een graad of 17 met wind draaiend tussen zuidoost en zuidwest. Omdat de duiven vanuit het noorden vliegen, zal het wederom geen “makkie” worden met ruim 500 km. voor de boeg. Voor ons een leuk verzetje op een regenachtige zaterdag en je leert je duiven beter kennen. Hoe houden ze zich staande in een internationaal gezelschap, onder overwegend zware omstandigheden?

Trekrichting

In Gietelo staan in zuidelijke richting een stuk of drie grote eiken op ongeveer 50 meter van ons hok. Duiven, die terugkeerden van de vlucht kwamen jaren aaneen steevast uit dezelfde hoek. Over de kassen van rozenkweker van Dalen in de Hoven, over de Voorsterklei, met als richtpunt de hervormde kerk in dorp Voorst en dan het laatste rukkie richting de rotonde bij bakker Bril. Ze komen dan uit het zuidoosten, links van de eikenbomen, richting hok. Gekscherend zei ik vaak, dat er een denkbeeldig spoorlijntje loopt, waar de duiven zich door laten leiden. In 2024 werd alles anders. Soms kwamen de duiven uit het zuidwesten, rechts van de eiken, maar heel vaak kwamen ze uit alle richtingen. Dan sta je met zes of meer personen te turen in de vertrouwde hoek, links van de eiken en dan is er ineens van achteren een schaduw en verrast de duif de letters. Vooral bij staartwind komen de duiven terug uit noordwestelijke richting. Ik denk, dat het te maken heeft met het overwicht van regio NoordWest. Die duiven komen via de Gelderse Vallei en dan blijkt de Veluwe een hele lastige factor. Als onze duiven via de IJsselvallei komen, arriveren ze via het vertrouwde “spoorlijntje”. Op de kortere vluchten zie je duidelijk een verschuiving van de trekrichting van de duiven. Afgelopen jaar hadden de liefhebbers uit Deventer al spoedig hun buik vol van het spel met de jonge duiven. Ze kwamen er niet aan te pas en hadden veel verliezen. Arie Gossink uit Gorssel kwam op zeker moment in Twello inkorven en dan weet ik, dat Deventer capituleert. Dan moeten we wachten op vluchten met afdelingslossing, waarbij we in Voorst hopen, dat de duiven in de slipstream van de duiven van Eijerkamp via de IJsselvallei zullen arriveren. Op de eerste midfondvlucht met jonge duiven hadden we het geluk, dat een duif van ons waarschijnlijk steun ondervond van de “Helletrein” van Eijerkamp. Het leverde ons de overwinning op in GOU Noord, waar we normaliter zelden of nooit in de buurt komen van de eerste duiven in regio NoordWest. Gisterenavond was ik “op de club”, waar we konden afrekenen bij onze onvolprezen concourspenningmeester Annet Jutten. Henk Boegborn, na Jan de Ruiter het oudste lid van “Steeds Verder”, zat naast me. “Vroeger wisten we al, dat we van die regio nooit konden winnen. In Harderwijk hadden ze de klok volgedraaid en dan zaten wij nog te wachten op onze eerste duif”, aldus Henk.

Indeling

Momenteel zitten we in de transitiefase. Nederland postduivenland, gaat van elf naar vijf afdelingen. Dat is geen overbodige luxe, in een tijd waarin de duivensport vergrijst en zienderogen terugloopt. Bij zo’n transitie spelen allerlei belangen. Het vervoer speelt een rol. De conditie van het wagenpark, het formaat van de manden. Ook zal er gedacht worden, zeker door belanghebbenden, aan de rechten van de principiële zaterdagvliegers. Onuitgesproken blijft het “eigenbelang”. De indeling van de vlieggebieden. Iedereen weet in zijn of haar hart, dat het niet alleen gaat om goeie duiven, maar ook om goeie ligging in de duivensport. We moeten over onze eigen schaduw heen kijken. Hoe maken we de duivensport zo eerlijk mogelijk, met gelijke kansen voor iedereen. Dit laatste is een utopie, maar willen we de duivensport dienen, dan moeten we geven en nemen en niet preken voor eigen parochie en ons laten leiden door egoïsme en eigenbelang. Vorige week sprak ik plaatsgenoot Toon Waanders, tachtig plus inmiddels en alleenstaand. Toon is nog lid van een duivenclub, maar vliegt niet meer mee. Waarschijnlijk is hij nog de enige overlevende van de voormalige postduivenclub “Steeds Sneller” in Voorst. De duivensport bloeide in de jaren vijftig en zestig, maar de club in Voorst werd opgeheven. Reden? In Voorst moesten ze een hoop werk verzetten om de duiven in Zutphen aan te voeren. De belangrijkste reden was echter, dat de liefhebbers in Voorst voor spek en bonen mee vlogen. Ik begrijp dat als geen ander. In 1970 werd ik lid van p.v. “de Hoven” in Zutphen. De liefhebbers in Zutphen klaagden, dat ze niet konden winnen van Eefde. In stadsdeel “de Hoven” klaagden ze, dat ze niet konden winnen van “de stad” en in Voorst klaagden de liefhebbers, dat ze niet mee konden komen met “de Hoven”. In Eerbeek had je toen ook al p.v. “Ons Vermaak”. Deze club deed mee in de C.C.Z(utphen). Ik herinner me, dat ze in Eerbeek nauwelijks op papier konden komen. Als je kijkt naar de ligging op de Veluwe van Eerbeek, dan is dat te begrijpen. In Zutphen wisten ze het heel zeker: “Daar wonen allemaal prutsers en knooiers, alleen die Turkse rijschoolhouder met die gekke naam (Büyücata) zie je wel eens op de uitslag”.  In mijn ogen had het alles te maken met trekrichting. Zutphen vloog destijds met Doetinchem. In die jaren een sterk centrum met o.a. Didam e.o. De duiven hadden een meer oostelijke trekrichting en dat kwam goed uit voor Eefde, waar ze bovendien nog enkele minuten toe kregen op Zutphen. Er verhuisden duivenmelkers speciaal voor de ligging naar Eefde! Wat ik er mee wil zeggen is, dat je het nooit iedereen naar de zin kunt maken. Als de indeling zo ongelukkig wordt, dat liefhebbers geen eerlijke kansen meer krijgen, dan haken ze af en keren de duivensport de rug toe (wat in Voorst ooit gebeurde zo’n 65 jaar geleden). Daar moeten de beleidsmakers en bestuurders voor waken. Vechten tegen de bierkaai, houdt niemand vol.

Groenlof

Al vaker had ik het over deze “vergeten groente”. Momenteel heb ik enkele honderden groenlofplanten in de tuin, waar we volop van oogsten. Als rauwkost onovertroffen. Fijn gesneden, met iets citroensap voor het zuurtje. Een yoghurtdressing met knoflook en gember. Verkruimelde walnoten passen er perfect bij, net als tomaten uit eigen tuin en een eitje van eigen kippen. We decoreren het geheel met bloemen van de OostIndische kers, die momenteel volop in bloei staat. Dat eten we in combinatie met pasta of aardappelen en andere groente, minimaal drie keer per week. Het verveelt ons nooit en als het niet flink gaat vriezen, kun je van groenlof genieten tot in de maand februari. Geen enkele andere groente biedt dit: verse salade uit eigen tuin hartje winter. Dat culinaire experts en sterrenrestaurants de groenlof nog steeds niet ontdekt hebben als veelzijdige delicatesse, daar kan ik met de pet niet bij. Groenlof is eenvoudig te verbouwen, zonder bestrijdingsmiddelen en kunstmest. Dat is voor mij trouwens een voorwaarde, want wat niet biologisch te verbouwen is, daar loop ik met een boog omheen. Voor mensen, die zelf tomaten verbouwen, heb ik enkele tips uit eigen ervaring. Zorg voor een dakje boven de tomaten. Phytoftora, een schimmelziekte, ligt anders op de loer als de zomer niet kurkdroog is. Pas ook op met water geven. Ben je te royaal, dan zullen alle rijpe tomaten barsten en dat wil je niet. Tomaat is verwant aan de aardappel. Beiden zijn “kalivreters”. In gezeefde houtas zit veel kali. In mijn tuin steekt in het najaar het onkruid de kop op, omdat je minder schoffelt. Knoopkruid haal ik waarschijnlijk via de paardenmest in huis. Je trekt het gemakkelijk uit de grond en de kippen weten er wel weg mee. Zuring is lastiger te verwijderen en ook de mariadistel, komt via het duivenvoer in mijn tuin terecht. Ik lig er niet wakker van. Heermoes, kweekgras (kwekkoe) en zevenblad, dat is een ander verhaal. Die zie ik gelukkig niet de kop op steken in mijn moestuin. Wel brandnetel. Een indicator voor veel stikstof in de grond. Brandnetels zijn gek op de mest van kippen! (wordt vervolgd)

Naschrift: Onze eerste duif arriveerde vandaag als nummer 6 in de finale race van AS Croatia. Onze 2e klasseerde zich als nr. 20. Op het moment van publiceren waren er 3 van onze 4 terug.