Kwinkslagen, kweekwaarde en kwekkoe (17)

Kwinkslagen, kweekwaarde en kwekkoe (17)

Kwekkoe

Als je aan je ogen geholpen bent, moet je niet meteen voorover gebogen gaan worstelen in je moestuin. Ben je ook nog aan je knie geholpen, dan moet je helemaal wegblijven van capriolen in je tuin. Het is najaar. Als je normaliter je tuin wat onkruid betreft onder controle hebt, dan zal het in dit jaargetijde op dit vlak niet zomaar uit de hand lopen, als je enige tijd de boel de boel laat. Er ontkiemt wel van alles, maar geen berucht onkruid als kweekgras, dat in de volksmond als kwekkoe wordt aangeduid. Ook geen zevenblad en zeker geen heermoes, dat vooral groeit op zeer arme en verwaarloosde grond. Een brandnetel steekt hier en daar de kop op. Een teken, dat er veel stikstof in de grond zit uit, in ons geval, kippenmest. Ook zuring. Die moet ik t.z.t. diep wegsteken om kwijt te raken. Knopkruid doet het in onze tuin ook goed. De plant met kleine witte bloemetjes zaait zich snel uit, maar is verder vrij eenvoudig uit de grond te trekken, zonder wortels achter te laten. Ik word van wat onkruid in de tuin in deze periode van het jaar niet zenuwachtig!

Kweekwaarde (1)

Gisteren vertelde ik over mijn lievelingsdoffer van 2025. Een duif als “Sander” is de reden, dat ik duiven heb. Daar doe je het voor. Hoe kweek je zo’n duif? De “Cor” is zijn vader. Genoemd naar de jongste broer van Vincent van Gogh. Deze “Cor” is één van de allerbeste duiven, die ik ooit had. Van het kaliber “Garfield” of “Olympic Frank”. Hij won een 5^e in de regio, vervolgens een 3^e, toen een 1^e en als klap op de vuurpijl nogmaals een 1^e in GOU Noord, met teletekst. Ongepaard, zonder kunstjes. Zeldzame klasse en Olympiadewaardig in mijn optiek. Zulke duiven heb je maar eens in de zoveel jaar op je hok, als je heel veel geluk hebt. De vader van “Cor” was in 2021 ons beste jong. Deze “Ernst”, genoemd naar mijn vader, won als jong negen keer prijs en werd 1^e asduif midfond in de kring. Hij huisde op ons “kasthok”, dat net geplaatst was. Het bijzondere aan “Ernst” was, dat hij altijd rustig in zijn schapje zat en nooit koerde. Soms twijfelde ik, of hij wel een doffer was. Op zaterdag was hij altijd op de afspraak, onder alle omstandigheden. Nooit spectaculair vroeg, maar steevast netjes op tijd. Als een Zwitsers horloge! Ik hield van hem en koppelde “Ernst” aan de enige directe nazaat van “Olympic Frank” in ons bezit. Degelijk en betrouwbaar tegen spectaculair en minder betrouwbaar. Daaruit fokten we in 2022 “Cor”. Zowel asduif als “pointeur”. Natuurlijk hadden we er wat broers en zussen uit, maar die waren van minder kaliber. Voor een doffer als “Cor”, heb je een bijzondere partner nodig. Die hadden we niet meteen op voorraad. Je kunt op internet je geluk beproeven en veilingsites afstruinen, maar of het dat is? Een goeie kun je niet kopen, die moet je gegund zijn. Ik dacht aan het duivinnetje uit dat ene eitje, dat ik van Hans kreeg. Een halfzus van “Zoë”, die bij Eijerkamp- Paalman furore maakte en een onvoorspelbaar indrukwekkende erelijst bijeen vloog. Eerste vitesseduif F.C.I., ik meen genomineerd als beste van Nederland voor de Olympiade. Zeldzame klasse in elk geval. Ons halfzusje van “Zoë” leek me een perfecte partner voor onze “Cor”. Onbetaalbaar, maar gegund! “Freek, ik hoop dat ik nog meemaak dat je er succes mee hebt. Dat gun ik je”, hoorde ik Hans zeggen, toen ik hem bedankte. “Sander” was het resultaat. Hij was zo hoffelijk om de eerste prijs in de GOU aan Eijerkamp te laten. De 1^e prijs GOU Noord tegen dik 4000 duiven was mooi zat.

Kweekwaarde (2)

Op de Habru-dag vorige week zaterdag, kreeg Willem de Bruin een vraag uit het publiek over zijn beste kweekduif allertijden. Willem begon een bloemrijk verhaal over allerlei struintochten door België, vaak samen met A.S., naar allerlei snelheidsspelers. Liefst nog niet ontdekt door de massa. “Dat kostte me ook een sportwagen”, liet hij zich gekscherend ontvallen. Bij een zekere Gilbert nam hij een stel duiven mee waarvan er eentje zeer de moeite waard was. “Ik kweekte er wel vijf supers uit op nationaal en WHZB-niveau”. Daarop volgde een ontboezeming, die kenmerkend is voor zijn eerlijkheid. “Op zeker moment ging ik tellen hoeveel nazaten ik uit de doffer gekweekt had. Dat bleken er 204 te zijn. Vijf keer goud en 199 keer blik”. Dat geeft aan, hoe moeilijk het is om superduiven te kweken. “Gilbert” was overigens niet zijn beste kweker. Willem vertelde over een goeie liefhebber uit Gouda, die succes had met duiven, die hij van hem bekomen had. Met de beste duif van deze “Herman” deed Willem een soort samenkweek. Vergelijk het met Leo Heremans en Gust Jansen, die samsam deden met de nazaten van de “Olympiade”. Bij “Herman” duurde het vijf jaar om er een echt goeie uit te kweken. Dit werd “Murphy’s Law”. Deze doffer vloog geweldig en kweekt beter dan zijn vader. “Met elke duivin die ik hem geef, kweekt hij goeie nazaten. Dat heb ik nooit eerder meegemaakt”, aldus Willem.

Kwinkslag

Als je eenmaal een goudader op je (kweek)hok ontdekt hebt, is het zaak “aanpassers” te zoeken en te vinden. Puzzelstukjes. Duiven “die pakken als boter op een boterham”, waarmee je verder kunt. In de loop der jaren werd ik “een fienpreuver” als het om duiven gaat. Ik ben niet snel onder de indruk van een duif van elders. Te vaak had ik duiven op het hok uit andere afdelingen, waarvan de (groot)ouders tot de (inter)nationale top behoren en die in Gietelo geen pier uit de grond trekken. Ik ga geen dingen roepen over “gunstige ligging” e.d., maar ik denk stiekem wel, dat het er mee te maken heeft. Als voorbeeld noem ik Herwin Dikkeboer uit Bathmen. Een serieuze liefhebber, die in het verleden wel in Twello kwam inkorven. Toen zijn vereniging enkele jaren geleden ter ziele ging, dachten sommigen, dat Herwin in Twello lid zou worden. Dat deed hij niet. Hij ging op onderzoek! Hij stapte over naar afd. 9 en wilde zich meer op de overnachtfond richten. Hij behield echter een beperkt aantal snelheidsduiven, die hij speelde op naam van zijn zoon. Wat zie je gebeuren? Bathmen speelde in afd. 8 jarenlang een bescheiden bijrol. Nu hij in afd. 9 speelt, zag ik hem onlangs nog in de duivenkrant als afdelingswinnaar en grootmeester. Op de foto had hij een zonnebril opgezet, maar ik herkende hem natuurlijk meteen terug. Slimme “move”, Herwin. Petje af! Eerst anoniem je prijsjes pakken in het uiterste oosten van afd. 8 en nu in afd. 9 ineens een grote meneer met je laatste vitesseduifjes. Is het niet verstandig, om je fondaspiraties te laten varen? Soms moet je niet op zoek naar andere duiven, maar naar een andere afdeling! (wordt vervolgd)