Ren Frekie, ren (4)

Bokken van geiten scheiden (voorheen “de ruige methode”)

Afgelopen week had ik nog om en nabij 50 jonkies. Door coli/ adenoperikelen was de africhting nog amper van de grond gekomen. Maandagochtend bracht ik 49 stuks naar Velp. In drie groepen losgelaten, maar doordat ze moeizaam de richting konden vinden vond er een hergroepering plaats. Bij mijn thuiskomst zag ik, dat de duiven er nog niet waren. In kleine koppeltjes en druppelsgewijs arriveerden ze. ‘s Avonds had ik er 48.

De volgende ochtend liet ik ze bijtijds los. De duiven trokken meteen weg. Na 20 minuten kwamen er vijf thuis. Daar bleef het bij tot 10 uur. Vanaf dat moment begon het duiven te druppelen. Blijkbaar waren ze met wind achter het noorden ingetrokken achter duiven aan die meededen aan africhtingsvluchten.  ’s Avonds ontbraken er een stuk of vier. Daar heb ik de volgende dagen niets meer van teruggekregen. Wijlen Jef Carlens van Zepperen zou het vier winstpunten noemen. Gek genoeg zijn het hier vaak gepaarde duivinnen die de kuierlatten nemen.

Diezelfde dag consulteerde ik dr. Wolff in Wezep. Drie duiven meegenomen en twee mestmonsters ter controle. De luchtwegen waren in orde, geen geel en mestmonsters negatief. Reden tot tevredenheid, zeker gelet op het feit dat de duiven nog geen enkele medicatie (behalve de verplichte paramixo-enting) hebben gehad. Wel deed ik mijn best om de duiven in balans te houden (vlierbes, citroensap, knoflookgranulaat en veel groente en kruiden uit eigen tuin, naast de bekende mineralenmix).

Dr. Wolff vertelde ik de voorgeschiedenis van de twee groepen. Eerst licht coli bij de oudste groep en later waarschijnlijk adeno bij de tweede groep. Aan het gewicht van de duiven van de tweede groep was te voelen, dat deze duiven iets gemankeerd hadden. “Ze zijn gezond en op de weg terug, maar speel ze niet op de eerste toer met de jonge duiven. Adeno heeft een nasleep van acht weken en als je ze te vroeg speelt, verspeel je ze”, aldus de duivendokter. Ik antwoordde, dat ik een eigen draai zou geven aan zijn advies. “Ik speel alleen met jonge duiven, dus het moet nu gebeuren. Ik bekijk het van week tot week en hou de tweede groep goed in de gaten”.

Na betaling van de onderzoekskosten, ging ik zonder medicijnen tevreden huiswaarts. “Ze zijn gezond. Morgen staat Heteren op het programma”, zei ik bij thuiskomst tegen José. “Ik zal kijken, of de twee fietsen naast de drie africhtingskisten achter in de Caddy passen, dan knopen we er een fietstocht in de Betuwe aan vast”, beloofde ik José. Zo geschiedde!

Op de vaste losplek, nabij de Mc Donalds, losten we de duiven omstreeks tien uur. Thuis stond het constateersysteem op oefenvlucht, we konden dus probleemloos een fietstocht van ongeveer 70 km. uitzetten m.b.v. de knooppunten. En passant bezochten we het Heemkundig Museum, wat een meevaller was.  ’s Avonds liep ik natuurlijk meteen de tuin in en zag op de module, dat de duiven op één enkele uitzondering na, in hun schapje zaten.

Donderdag besloten we om nogmaals te gaan rijden. Nu stond Ravenstein op het programma.  Wederom gingen de fietsen mee en nu verkenden we na de lossing op de bekende losplek (industrieterrein), het gebied ten zuiden van de Maas. Opnieuw waren de omstandigheden voor mens en duif ideaal!  ’s Avonds zagen we op het display, dat de 43 meegenomen duiven netjes in hun hok zaten.  Op vrijdagochtend hoorde ik van Bram, dat er ’s avonds niet ingekorfd zou worden vanwege het afgelasten van de eerste prijsvlucht vanwege het voorspelde (slechte) weer. De duiven vertoefden die vrijdag rustig in hun rennen.

Zaterdagochtend om 7 uur klapte ik beide rendeuren open voor een training aan huis. De duiven knalden naar buiten en waren in een oogwenk uit het zicht verdwenen. Toen ik met het verschonen van de waterbakken bezig was, kwam “het sekreet” (moe havik) aangevlogen om in de eik voor het huis te landen. Er was echter geen duif te bekennen en klaarblijkelijk zat ze te wachten op de terugkeer van de duiven. Om half acht was er plotseling een duif. De zwarte dochter van “Texas Homer”.  Sinds enkele dagen gepaard en daarom gemotiveerd om naar haar territorium met partner te zoeken. Ik liep met twee waterbakken het hok in en overwoog om haar vanwege de loerende havik in de buurt snel binnen te laten. Een keuze behoefde ik echter niet te maken. Toen ik naar buiten stapte zag ik verschillende zwarte dekveertjes dwarrelen die er een minuut eerder niet waren. Ik wist genoeg. “Het sekreet” was mij en de duiven weer eens te glad af ……

Zaterdagochtend wilde ik andijvie en groenlof uitplanten. Er zou veel water vallen en dit was het ideale moment. Aangezien de duiven uit het zicht bleven, besloot ik een blik te werpen op de bekende teletekstpagina 461 van SBS. In Zutphen waren om 6.50 uur en om 7.00 uur duiven gelost van noorderlingen. Nu viel het kwartje. De duiven waren meegezogen met de lossing in Zutphen! Voor mij is een lossing in de buurt geen reden om duiven binnen te houden. Het hoort bij de (voor)opleiding van de jonge postduif! Meestal kost zo’n exercitie enige veren, maar ik ga er vanuit dat het een vrijwillige oefening is! Wel krabde ik me achter de oren vanwege het voorspelde ruige weer en de vrij harde westenwind. Uiteindelijk wil je als liefhebber de bokken van de geiten scheiden. “De knupkes moeten er toch een keer op”, zegt duivenvriend Martin Geven altijd. Tegen de wind in solo terugkeren uit het noorden is een prima test voor jonge duiven die al in Ravenstein waren.

Ik had nog een hoop werk te doen in de tuin en op deze manier toch een alternatieve “fondvlucht” of “een kijkie”, zoals Cor Buis in zijn Twellose jaren zich uitdrukte. Druppelsgewijs keerden de duiven uit het noorden terug. Twee, drie, vier, vijf of meer uren vliegen tegen de wind in is een eerste karaktertest. Om 13.30 uur zag José vanaf de keukentafel “Roodkapje” als een speer over het huis op het hok vallen. “Nummer 40 riep ze triomfantelijk, het kon slechter”. Vanaf dat moment begon het harder te regenen en te waaien en ik besloot om eerst deze vierde bijdrage voor “Ren Frekie, ren” te produceren. Alle jonkies van hok 2 zijn thuis. Een goed teken!

Er zijn nog 12 “Brammetjes”, 2 bonduifjes van Martin & Joke, 1 “Dennis”, 1 “Henk Blankestijn” en nog 3 “Henk Berentsenduifjes” present op dit moment. Er zijn van vanochtend nog vier duiven niet thuis. Eentje waarschijnlijk meegenomen door de havik en drie stuks terecht gekomen in het slechte weer.

Het was een leerzame week voor de duiven. Een “survival of the fittest”. Van de oorspronkelijke groep van 109 duiven zijn er op dit moment nog op de kop af 40 aanwezig. De pechvogels worden gepakt door de havik (nu 41 stuks), een klein deel overleeft het kapmes van de baas niet, sterft door de colibacterie of ten gevolge van het adenovirus. Van de geluksvogels is een deel niet slim of hard genoeg om de africhtingsvluchten of de exercities zoals deze afgelopen dinsdag en vandaag plaatsvonden, tot een goed einde te brengen. De uitverkorenen nemen deel aan de prijsvluchten en ook dan zal, zoals elk jaar, de mand scherprechter zijn. Bij postduiven is het net als in de voetballerij en in de wielersport. Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren!  Een Eddy Merckx, een Lionel Messi en een “Garfield” houden de droom levend. (wordt vervolgd)