Ren Frekie, ren (5)

Eindelijk een levensteken!

VOORST-09-11-2015- Eind juli verscheen mijn laatste bericht. De vluchten met de jonge duiven waren nog net niet begonnen. De frustratie over het verschalken van de 41e jonge duif door de havik was nog vers. Ik moest die teleurstelling even van me af schrijven. Daarna kwam het er niet meer van. Het vliegseizoen is intensief, de grote groentetuin houdt me bezig, sociale verplichtingen, grote familie, werk, enz. Tegenover José kan ik het niet maken om achter de computer te kruipen, terwijl het ideaal fiets- of wandelweer is. Duiven kosten veel tijd en als je dan ook nog achter de computer over duiven gaat ouwehoeren ………

Operaties

Morgen ga ik onder het mes. Liesbreuk. Stelt niet zoveel voor, zeggen “ze”. Vervelender is, dat ik daarna ook nog een schouderoperatie moet ondergaan. Volgens de mensen in het medische wereldje een pijnlijke en tijdrovende aangelegenheid. Tijd genoeg om t.z.t. in deze rubriek een bijdrage te leveren voor de site, mits ik kan en mag typen. De schouderoperatie is roofvogelgerelateerd. In november 2014 maakten José en ik ons eerste fietstochtje op onze nieuwe sportfietsen. Langs de IJssel richting Welsum v.v.  Op de terugweg, ongeveer 200 meter voor de onderdoorgang van de A1 op de Wilpseklei, zag José een spierwitte roofvogel vliegen. Visarenden zagen we in die omgeving en buizerds met witte koppen en veel bont, maar helemaal wit …. Hooguit twee seconden genoot ik van de witte buizerd, toen raakte ik het achterwiel van José. In een reflex ging ik vol in de remmen. Geen goed idee, want de voorrem van mijn fiets was nog helemaal in maagdelijke staat. Een salto mortale op het asfalt was het gevolg. Een glip in mijn oogkas, een flinke snee in mijn linkerhand, gekneusde ribben en aanverwante kwetsuren waren het gevolg. Door de bloedverdunners ten gevolge van de hartoperatie bleef het bloeden. Op eigen kracht kwam ik thuis, maar diezelfde zondagmiddag zat ik in het ziekenhuis voor behandeling en onderzoek. Eén werkdag verzuimde ik op mijn werk, daarna pakte ik de draad weer op en herstelde ik vlot. Alleen de linkerschouder bleef pijnlijk en onwillig. Tijd heelt alle wonden, maar afgescheurde pezen/ spieren is een ander verhaal. Vandaar de op handen zijnde schouderoperatie. Voor alle duidelijkheid: de witte buizerd kan er ook niets aan doen!

Rovers

Buurman John meldde me vorige week, dat zijn kippenbestand was uitgedund door een rover. Buurvrouw Miranda zag een marterachtige in hun tuin. Bij ons zijn de afgelopen veertien dagen vier kippen en twee hanen het slachtoffer geworden. Een steenmarter is waarschijnlijk de dader. Altijd wat! Nu de havik zich in de maanden augustus, september en november koest houdt, melden zich nieuwe rovers. Vorig jaar vertelde achterbuurman Roelof, dat een das steeds pogingen deed om onder de afscheiding van zijn tuin te graven. Een andere buurvrouw zag Reintje de Vos doodleuk met een kippenboutje in de bek het hok verlaten. Het hoort bij het wonen in de groene long van onze gemeente. De lusten en …. de lasten!

Matige resultaten met veel verliezen

Duivenseizoen 2015 verliep voor ons teleurstellend. Het zat ook niet mee. Waarschijnlijk ondermijnde de nasleep van het adenovirus en de colibacterie de echte vliegvorm. De voorspelling van duivendokter Nanne Wolff kwam uit. Wekelijks bleven er te veel gespeelde duiven achter. Alleen de laatste vlucht Troyes (vorig jaar een “kuitenbijter”) kwam ik ongeschonden uit de strijd. Van de acht jongeduivenvluchten werd er één op voorhand afgelast. Daarna kwam er een vlucht op zondag retour. Zes vluchten hielden we over, want op de natoervluchten werden de jonge duiven niet opgenomen in de uitslag. Erg onbevredigend om je een seizoen lang druk te maken voor zo’n beperkt programma. De vluchten zelf waren ook niet om over naar huis te schrijven. Liefst vier keer kwam de wind overwegend uit de zuidoosthoek. Vooral bij een gezamenlijke lossing NW/ NO (regio 1 en 2) weet je op voorhand, dat er weinig eer te behalen valt in Appen.

Dennis Koers top

Bij ons in de club werden de zes vluchten gewonnen door vijf verschillende liefhebbers. Dennis pakte twee zeges en John, Henk, Jan en ondergetekende waren goed voor één clubzege. Dat is goed voor de sfeer!  Toch was er één liefhebber, die met kop en schouders uitstak boven de rest: Dennis Koers.  Voor aanvang van de vluchten was hij bezorgd. Adeno en coli waren aan zijn hok voorbij gegaan. Hij was bang, dat zijn duiven alsnog tijdens de vluchten besmet zouden raken. Daar was geen sprake van. Met wekelijks vroege duiven en opmerkelijke series was hij de blikvanger in onze regio en in de totale GOU!  Een groot compliment voor “kroonprins” Dennis, die zich met de jonge duiven geweldig manifesteerde en ook met de oude duiven aan het venster tikt!

Martin & Joke hebben draai gevonden bij Eijerkamp

Uiteraard hield ik ook Joke & Martin Geven in de gaten. Vrijwel wekelijks bezoek ik deze gedreven duivenvrienden, die het uitstekend naar de zin hebben als nieuwe buren van Hans en Evert Jan Eijerkamp.  Met de oude duiven viel het niet mee. Ondanks talrijke veranderingen aan het vlieghok, kreeg Martin zijn toegewezen doffers niet echt aan de praat. Gelukkig compenseerden de duivinnen van Gerard Boesveld dit euvel met een zelden vertoonde overmacht. Ongelooflijk hoe deze duivinnen afgelopen jaar marcheerden.  Martin en Joke kunnen het uitstekend vinden met Gerard, de Eijerkampen en de andere verzorgers. Ze genoten van de duivinnen zonder spoortje van jaloezie, maar diep in het hart van Martin werd de geldingsdrang in stilte aangewakkerd. Met de jonge duiven moest het gebeuren! Nu het seizoen voorbij is, kunnen we rustig zeggen dat de missie met de junioren fantastisch geslaagd is. Eigenlijk deed Martin wat hij al vele jaren doet: winnen!  Vooral de eerste vluchten toonde hij zijn onnavolgbare klasse met keivroege duiven en overrompelende series. Rick en Gerard, de andere verzorgers met hun eigen jonge duiven, zagen dat het vakmanschap van de vers gearriveerde jongeduivengoeroe in Brummen meteen zijn vruchten afwierp. Ook Hans en Evert Jan genoten met volle teugen van de frisse wind in het jongeduivenspel. Martin & Joke heb ik vele jaren van nabij kunnen volgen in Bussloo. Wekelijks hielden we elkaar scherp en in de gaten en het was elk jaar een nek-aan-nekrace om het kampioenschap. In 2014 zat ik hen op de vier kortere vluchten steeds nipt voor. De drie laatste vluchten verliepen toen bijna bovenaards voor hen met (uit mijn hoofd) 1e teletekst, nogmaals teletekst en op de volgende vlucht en een complete overrompeling vanaf Troyes. In 2015 stond Martin er meteen met de junioren, maar op het eind was het echte venijn voorbij en waren de hoofdvogels voor Gerard (winterduivinnen op weduwschap) en niet te vergeten Rick! Vooral met de getekende duiven en duifkampioenen was de inbreng van Martin & Joke afgelopen jaar van groot belang. Als je dan drie tophokken onder één noemer brengt krijg je bij het inzien van de uitslag van de fondclub “IJsselstreek” op een gegeven moment de naam Eijerkamp bij de duifkampioenen van 1 t/m 12. Het gevaar dreigt, dat de overheersing de concurrentie helemaal tot “amateurtjes” deklasseert. Zelfs Jan Rademakers, die een naam hoog te houden heeft met de jongen, kan in dezelfde omgeving geen tegenstand bieden tegen zoveel geweld.

2015 in cijfers

vlucht 1: Hapert 3e tegen 6221 duiven bij zuidoostenwind   40 mee   12 prijs   ’s avonds 6 weg

vlucht 2: Duffel  8, 10, 14 en 15 tegen 4162 duiven noordwestenwind 38 mee  21 prijs  ’s avonds 11 weg

vlucht 3: Feluy   106 tegen 2915 duiven zuidoostenwind (NW/NO samen los)  28 mee  6 prijs  ’s avonds 9  weg

vlucht 4: St.Quentin  135  tegen 2138 duiven  zuidenwind 25 mee     8 prijs   ’s avonds  5 stuks weg

vlucht 5: Nanteuil   5e  tegen 1505 duiven (1e ACC) noordenwind   26 mee    7 prijs   ’s avonds  8 stuks weg

vlucht 6: Troyes   uitslag zoek   SVT : 5, 7, 8, 11, 12, 13, 17 en 18 tegen 77 duiven  18 mee  zuidenwind  ’s avonds 1 weg

Excuses horen bij (slechte) verliezers

Zoals gezegd verliep 2015 op eigen hok teleurstellend. Ik kan het adenovirus de schuld geven, wijzen naar het korte en te laat begonnen vliegprogramma voor de junioren, mopperen over het weer en de wind en roepen dat mijn 41 mooiste en beste jongen zijn opgevreten door de havik. Het is een zwaktebod om naar excuses te zoeken!  Er waren ook lichtpuntjes in 2015. Bij Albert deden de op de natoer gespeelde duiven op zijn nieuwe hok het gewoon regelmatig en goed. Op eigen hok was het bij aankomst van de duiven altijd gezellig met José, moeder Toos en jeugdvriend Rinie Vos.  Bram Scherpenzeel hield zijn duiven op ons hok scherp in de gaten. Ze deden het goed en de contacten waren erg plezierig. Ook binnen de vereniging was de sfeer prima. In 2015 vloog ik voor het eerst met twee rennen. Vandaar “Ren Frekie, ren”.  Stiekem hoopte ik op verbetering van de vliegprestaties. Dat gebeurde niet. Toch ga ik de rennen niet veranderen of slopen. Aan de rennen ligt het niet en ze bieden talloze voordelen.  Ik vrees, dat ik in november en december noodgedwongen nog tijd genoeg heb om via dit medium over duiven te ouwehoeren. Over duiven(sport) raak je immers nooit uitgepraat! (wordt vervolgd)