2016: Hoop, geloof en liefde (17)

Hoop, geloof & liefde (17)

Duivenweekend

Afgelopen vrijdag hield “Steeds Verder” haar traditionele bonnenverkoop. Een tentoonstelling zit er niet meer in, vanwege gebrek aan animo. Enerzijds jammer, want het bracht “reuring” en gezelligheid. Bram verzorgde de teksten in de catalogus en had de regie. Voorzitter Jan zorgde voor het drukken en verdelen van de boekjes, Hans voor de oliebollen, Adrie voor de bar en zo droeg ieder zijn of haar steentje bij. Bram vroeg me, of ik ook een deel van de bonnen zou willen verkopen. Net als vorig jaar. Eigenlijk is het gekkenwerk om de bonnen in je eentje te verkopen. Je moet heel snel omschakelen, attent blijven en er zijn altijd bonnen bij waar je niet zo veel van kunt vertellen. Je kent niet alle schenkers persoonlijk, weet soms ook niet met welke duiven ze vliegen en dan wordt het een vlak en onpersoonlijk praatje. Als je met z’n tweeën bent, heb je telkens een korte adempauze, heb je gelegenheid om een slok water te drinken en de volgende bon in je op te nemen en hoef je bonnen die je niet liggen niet te verkopen. Ook het aanprijzen van je eigen waar kun je aan je medeverkoper over laten. Ideaal! Het was een gezellige avond met een leuke opbrengst voor de club.

Feestmiddag Doornspijk

De gezamenlijke prijsuitreiking van regio 1 en 2 vond plaats in Doornspijk. Ondanks code oranje en gladde wegen, viel de opkomst zeker niet tegen! Dat was fijn, want de bestuurders van noordwest en noordoost hadden hun best gedaan om er een mooie middag van te maken. Deze keer was Albert met me mee gegaan. Natuurlijk was clubgenoot John Romein met zijn maatje Aart Bronkhorst er ook. John is deze winter overal het mannetje. Wat een seizoen heeft hij achter de rug! Hij is het levende bewijs, dat je met drie superduiven vrijwel onklopbaar bent in alle competities en kampioenschappen. Vaandeldrager en vlaggeschip was natuurlijk zijn “Messi”. Zowel op de vitesse als midfond was deze superdoffer een klasse apart. Bij FC Barcelona vormen Messi, Suarez en Neymar en supertrio. Dat gaat bij John, die overigens een voetballiefhebber (Feyenoord) is, niet op. Op zijn hok zijn het twee duivinnen die het supertrio completeren. “Michelle”, de moeder nota bene van “Messi” en “Eline”. Deze “Eline” heeft al twee fantastische jaren achter de rug. John zette haar op het kweekhok, maar plaatste haar later toch terug op het vlieghok. Als vierjarige duivin werd ze in de eigen club zowel op vitesse, midfond als natour derde duifkampioen, telkens achter hokgenoten. Afgelopen najaar kochten we een laat doffertje van “Eline”. Later regelde Albert, die goed met John is en hem vaak helpt op computergebied, nog een duivinnetje. Je hoeft echt niet vermogend te zijn om aan goed materiaal te geraken! In Doornspijk zaten we aan tafel met good old Gerrit Veldhuis (80 plus), zijn chauffeur Meindert Derksen (40) en Bessel, Bessel en Bob. Goede verstaanders weten dan, dat ik de familie van Zeist uit Apeldoorn bedoel. Zij vormen het zoveelste bewijs, dat je als team elkaar aanvult en versterkt. Leuke tafelgenoten bovendien. Vader Bessel (65) is ongeveer van mijn leeftijd en de zonen zijn dertigers. Als combinatie stralen ze ambitie en gedrevenheid uit!

Naast me zat Aart Bronkhorst. Aart heeft het nodige achter de kiezen en het afgelopen jaar kreeg hij te maken met ernstige gezondheidsproblemen. Gelukkig zijn de doktoren in Amsterdam de laatste tijd goed te spreken over zijn genezingskansen en is Aart zelf optimistisch en positief. Prachtig nieuws aan het begin van een nieuw jaar!

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Bram was zaterdag gewoon thuis. Hij had zijn kweekduiven op vrijdag samen gezet en was zaterdag druk met zijn vliegkoppels. De duiven waren er aan toe, volgens Bram. Begin maart kan ik in Appen de eerste lichting van Bram verwachten. Albert wacht nog even. Zijn kweekkoppels zitten nog maar net op een ander hok en moeten daar eerst aan gewend raken. We hebben 12 beoogde kweekparen (zie site) en daarnaast zitten 12 “schaduwkoppels”. Albert wil de eieren van de kwekers na een dag of wat verleggen en ze vervolgens opnieuw op eieren laten komen. Het betekent, dat de eerste en tweede ronde een halve maand in leeftijd zullen verschillen. In de praktijk zal dus de uitwenperiode in Appen bekort worden en dat is met het oog op de haviken niet verkeerd. Zelf geniet ik altijd van het samenstellen op papier van de kweekparen. In het najaar ga ik vaak naar bed, met in mijn hoofd de kweekduiven. Allerlei combinaties schieten dan door mijn hersenen. Eigenlijk weten we er geen bal van, maar je hebt de illusie dat je alles zelf in de hand hebt. In mijn jonge jaren verslond ik alles wat er ooit over duiven geschreven is. John Lambrechts was in die jaren een gezaghebbende auteur. Ik geloof in het belang van rijkgekleurde, sprekende ogen en probeer op dat vlak te compenseren. Uit twee fletse bleekogers (“schijtogen”) hoef ik ze niet. Ons kweekhok staat nog in de kinderschoenen. Een echte stamduif hebben we (nog) niet. ’t Is vooral zoeken naar de ultieme duif waar we mee verder willen. In veel van onze duiven zit “de Oude Knoedel”. “Toos” (regiowinnares Laon) en “Yvonne” (8e asduif GOU) behoorden tot de beste jongen van 2017. “Toos”, een kleindochter van “Jurriaan” zette ik bewust terug op haar grootvader. En “Yvonne”, ook meerdere keren met “de Oude Knoedel” in het voorgeslacht, wordt de gedroomde partner van “Texas Homer”. Niet toevallig is dat een kleinzoon van de “Oude Knoedel”. “Marga” en “José”, de beste “Brammetjes” van 2016, worden gekoppeld aan twee kleurrijke broers. Daar zit een filosofie achter. We beogen “variatiebreedte” via de uiterlijke verschijningsvorm, compensatie van de ogen en we brengen “de Oude Knoedel”, Hans Hak en het beste van Bram samen. Het is een gok, een gevoel, een droom en mogelijk een illusie. Als het echter een succes wordt, gaan we op het kweekhok ergens naar toe. Worden de mogelijkheden in 2018 vergroot en komt stamvorming dichterbij. Daarnaast proberen we nieuwe kruisingen uit. Via John Romein, Nico-Jan Koenders, Henk Bussing, Erik Plant e.a. Uitgangspunt is, dat we alleen interesse hebben voor het allerbeste van een hok. Liefst in zuivere vorm, want kruisen kunnen we zelf! De kunst is om met een beperkt budget je doel te bereiken.

Doelstelling

Sinds 2009 zijn we bezig op ons kweekhok. Eerst uitzoeken wat we willen, dan kijken wat er bij je past en wat aanslaat. De roofvogels zijn een sterk belemmerende factor in onze situatie. Dat is een gegeven. Paratyphus kan je strategie ernstig verstoren, daar zijn we ook achter. Als je een doel en een visie hebt, weet je dat de weg die leidt naar ultieme vervulling, is bezaaid met voetangels en klemmen. Het is worstelen en weer boven komen. Uithuilen, de rijen sluiten en weer doorgaan. Soms is het mieren en martelen en soms gaat het van een leien dakje. Als we in de zomermaanden tijdens de vluchten weer samen genieten van de terugkeer van onze duiven, Rinie de duiven van ver als stipjes ziet naderen en wij genieten van de laatste tientallen meters, dan weten we weer waar we het voor doen. In vervoering en extase geraken, als de duiven als kanonskogels arriveren en vroege prijzen pakken. Wat zou wijlen Jan Littink genoten hebben als hij erbij was geweest. In gedachten hoor ik het zeggen: “Man, duivensport is het mooiste wat er bestaat!” Om successen te boeken, moet je echter harder lopen dan je duiven vliegen is een uitspraak van fondman Hans Bierhof. Het is allemaal waar. Zonder hoop, geloof en liefde wordt het echter niks! (wordt vervolgd)